Μπορεί οι River Black να αποτελούνται από τα ¾ του κλασικού line-up των Burnt By The Sun (συν ο μπασίστας των Revocation) μην περιμένετε όμως κάτι σαν συνέχεια του γκρουπ, αυτό που παίζουν είναι μεν παραπλήσιο αλλά σίγουρα όχι πανομοιότυπο.
Παίζουν μεν κι αυτοί μεταξύ σύγχρονου hardcore και metal αλλά είναι αρκετά πιο συμμαζεμένοι από το ελεγχόμενο χάος των προκατόχων τους και ίσως κάπως πιο “παραδοσιακοί”, αν κι απέχουν πολύ από τις Municipal Waste περιπέτειες του ντράμερ David Witte. Αν θυμίζουν κάτι είναι οι groove περιπέτειες των Napalm Death στα 90s, λίγο Lamb of God, λίγο Face Down στο πιο στριφνό, βάλε και μια τζούρα Coalesce και κοντά είμαστε. Κάφρικα φωνητικά, εναλλαγές groovy σημείων με blast και μεσαίων ταχυτήτων death/thrash tremolo με κοφτά riff και έχουμε κλασική συνταγή κλωτσοπατινάδας.
Πρωτότυποι δεν είναι αλλά επιβεβαιώνουν ότι είναι καλοί παίχτες και γενικά θα ικανοποιήσουν αρκετά τους κάφρους που γουστάρουν σύγχρονο ήχο, ειδικά αυτούς που όταν ακούνε metalcore το μυαλό τους δεν πάει σε δισολίες και καθαρά ρεφρέν. Εγώ πάλι λέω να ξαναβάλω να ακούσω το “The Perfect Is The Enemy Of The Good”.
632 
