Με έκπληξη διαπίστωσα πως παρότι πρώτη φορά τους πετυχαίνω στο διάβα μου, οι Impure Wilhelmina υπάρχουν εδώ και καμιά εικοσαετία και αυτό είναι το 6ο τους άλμπουμ.
Οι Ελβετοί “post – metallers” (not) χαρακτηρίζονται σαν μια πιο “εναλλακτική” εκδοχή των μοντέρνων Katatonia και σαν περιγραφή παρότι δεν παρουσιάζει την πλήρη εικόνα δεν πέφτει και τελείως έξω.
Άμα πάρεις την προαναφερθείσα επιρροή και προσθέσεις λίγο Deftones στα μελωδικά τους, λίγο Isis και ίσως και λίγο από το πρόσφατο “Heartless” των Pallbearer τότε ίσως προσεγγίσεις κάπως τον μελαγχολικό, μελωδικό και παράλληλα radio friendly (αλλά όχι pop) ήχο των Impure Wilhelmina. Μεταλλικό, ναι, αλλά παρά την παραμόρφωση και τα βαριά riff δεν μπορώ να το πω “σκληρό”, υπάρχει άραγε όρος indie metal;
Εν πάση περιπτώσει, είναι καλό, πολύ καλό. Ακόμα και κάποιος σαν εμένα που θεωρεί ότι η χρυσή εποχή των Katatonia σταμάτησε με ένα άλμπουμ που ξεκινάει από “Discouraged” και τελειώνει σε “Ones” οφείλει να αναγνωρίσει την συνθετική αξία του “Radiation”, οπαδοί του πιο καθαρού και γυαλισμένου μελαγχολικού ήχου ακούστε το οπωσδήποτε.
1070 
