Θέλω να αποφύγω το σύνηθες λογύδριο περί αναπηρίας στη δημιουργία καλού ελληνικού στίχου σε rock ήχους (αν όχι γενικά), που κάνει τους φίλους της μουσικής να κάνουν μεταβολή στην ιδέα και μόνο της μητρικής τους γλώσσας, περασμένης πάνω στην αγαπημένη τους μουσική.
Για αυτό το αποτέλεσμα, θεωρώ πως φταίνε εν μέρει η Πυξ Λαξ (θου, Κύριε), αλλά περισσότερο όλοι όσοι ακολούθησαν προσπαθώντας να ακούγονται τα λόγια τους intellectual, ξεχνώντας το κυρίως σώμα της μουσικής τους, το οποίο δεν άφησε το σημάδι του στην ιστορία. Κι αυτό το λέει το γεγονός πως κανείς δεν θυμάται τους περισσότερους από αυτούς!
Η Θεσσαλονίκη όμως, πάντα είχε έναν καλύτερο τρόπο να γράφει ελληνικό στίχο και έχει αφήσει γερή κληρονομιά, χωρίς να θέλω να αναφέρω προφανή ονόματα. Οι Μ3μφις είναι από την “ερωτική” πόλη της Μακεδονίας λοιπόν, και αποτελούνται από μέλη metal συγκροτημάτων που τίμησαν μέχρι κεραίας τον αγγλικό στίχο. Psycho Choke, Less Than Human, Vain Velocity είναι ονόματα που σίγουρα σου χτυπούν μια καμπάνα, όπως λένε οι αγγλοσάξονες φίλοι μας.
Το δεύτερο album τους “Ο ιχνηλάτης που κυνηγούσε το θάνατο” αρχικά ίσως κάνει κάποιον να σκεφτεί να μην ασχοληθεί λόγω τίτλου, που θα θυμίσει κάτι το “ψαγμένο”. Αλλά αξίζει το κόπο, σε λέω! Όσο ακούς οι στίχοι γίνονται ένα με τα αυτιά σου και σταματούν να σου προκαλούν παράξενα συναισθήματα, αφήνοντας την ψυχή σου να ευχαριστηθούν τις δυνατές τους μελωδίες. Παίρνοντας σκυτάλη από τα σχήματα στα οποία συμμετείχαν πριν τα μέλη τους, οι Μ3μφις έχουν έναν αμερικάνικο metalcore ήχο, με κάποια essence πιο εναλλακτικού metal, εφάμιλλο εκείνου που έχουν χαρακτηρίσει τα σχήματα του Corey Taylor (Slipknot, Stone Sour).
Πολύ δυνατή και καθαρή παραγωγή ειδικά στα φωνητικά, ενισχύοντας την περιορισμένη ανοχή σου στα ελληνικά (κάποιοι θα μας πουν ανθέλληνες μια μέρα), εκπληκτικό εξώφυλλο και αρκετά κομμάτια που θες να τα ξανακούσεις. Βέβαια, αν είσαι αμετακίνητα κυνικός και πολέμιος της ελληνικής στιχουργικής, τζάμπα διαβάζεις τόσην ώρα. Εσύ όμως θα χάσεις κομμάτια σαν τα “Ρουβικών”, “Μόνο για μένα”, “Οι φίλοι μου” και “Λυδία Λίθος” που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχα αγγλόφωνα. Σε έχω προειδοποιήσει αφού, πως αξίζει τον κόπο!
Οι Μ3μφις έχουν βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτόν τους να καταφέρουν να κάνουν τους παλιούς τους φίλους να χοροπηδούν ακούγοντας ελληνικά και το προσπαθούν με 45 τιμιότατα λεπτά. Εμένα με καταφέρατε, μπράδερς!
1513 
