Zero Illusions… αν ξεκίναγαν την καριέρα τους πριν από κάτι παραπάνω της δεκαετίας δεν θα χρειαζόταν να φτάσουν στον τρίτο δίσκο τους για να γίνουν διάσημοι. Όχι πως θα γίνουν τώρα. Αλλά… έχει αλλάξει η κατάσταση πια, τα 10s δεν είναι 90s.
Άλλαξαν τα μουσικά γούστα που μεγαλώνουν οι νέοι, άλλαξαν οι τρόποι προώθησης των συγκροτημάτων και γενικά άλλαξαν και τα συγκροτήματα που προωθούνται.
Οι Zero Illusions με το “Oblivion” έχουν συνδυάσει τη κλασσική παράνοια ενός οπαδού για τους Black Sabbath, την ενέργεια των Volbeat, τα heavy μέρη των Dream Theatre και την rock αύρα των Uriah Heep. Εν τέλει έχουμε τον Zero Illusions ήχο κατευθείαν από τη πηγή σε έναν πολύ καλό κλασσικό heavy metal δίσκο.
Πέσαμε όμως στη περίπτωση! Γιατί όταν ένα γενικά πολύ καλό album βγαίνει από μια “μεγάλη” μπάντα τότε μπορεί τελικά και να θεωρηθεί μέτριο. Εδώ βρισκόμαστε στο γενικά. Αν το κυκλοφορούσε μια ήδη αναγνωρισμένη μπάντα μάλλον θα το παίρναμε απλά για άλλη μια κυκλοφορία.
Γι’ αυτούς τους λόγους εγώ δεν μπορώ να πω το πόσο πιθανό είναι να γίνουν τελικά αναγνωρίσιμοι οι Zero Illusions. Προς το παρόν έχουν το μεράκι μιας πολύ καλής heavy metal μπάντας στα ντουζένια της. Το μέλλον της όμως είναι αυτό που θα καθορίσει την καλή άνοδο ή τη μεγάλη πτώση.
542 
