Προφανώς και βρίσκονται σε έκλαμψη δημιουργίας οι ολλανδοί symphonic power metallers και πριν καλά – καλά κλείσει ένας χρόνος από το τελευταίο τους album “The Holographic Principle” επανέρχονται με ένα EP έξι νέων κομματιών.
Το “The Solace System” ακούγεται σαν μια απόλυτα λογική φυσική ακολουθία του full length. Στην ίδια πεπατημένη, οι Epica παράγουν το συμφωνικό power metal τους (που δεν διαφέρει και αισθητά από τις υπόλοιπες Nightwishικές μπάντες του συναφιού), πλουραλιστικό στον ήχο του (αν και η αίσθηση που μου άφησε ο ήχος είναι μάλλον κατά ένα ελάχιστο ποσοστό πιο αφαιρετικός, παραμένοντας όμως στα πολυφωνικά πεδία, με τα keyboards του Coen Janssen να κυριαρχούν), με συνθέσεις που πρωταγωνιστεί η Simone Simons, το λαρύγγι που στιγματίζει το ποιόν της μπάντας.
Οι συνθέσεις θα έλεγα ότι είναι υποδεέστερες αυτές του album. Η τεχνικότητα βέβαια βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα (είναι παιχταράδες, αυτό δεν αμφισβητείται) και υπάρχουν κάποια “ανθεμικά” σημεία όπως στο “Architect Of Light” ή αυτά τα speed θεματάκια στο “Decoded Poetry” που θα μπορούσαν να αποσπάσουν τον εγκέφαλο με το όποιο ενδιαφέρον διαθέτουν, αλλά γενικά, αυτός ο χείμαρρος ιδεών και riffs δεν δείχνει κάτι άλλο εκτός από διάθεση δημιουργίας. Και όπως είθισται, άλλο δημιουργικότητα, άλλο τραγουδοποιΐα. Σ’ αυτόν τον τομέα το “The Solace System” φλερτάρει επικινδύνως με τον τίτλο του αδιάφορου, εξαιρώντας το “Immortal Melancholy” μια όμορφη μπαλάντα (και απ’ όσο θυμάμαι η πρώτη που έχουν γράψει με κιθάρες και όχι πιάνο).
Η νέα δουλειά των Epica είναι καλοπαιγμένη, περφεξιονιστική ηχητικά και βασίζεται σε ασφαλείς σταθερές και σίγουρα δεν είναι κακή ως άκουσμα. Αλλά συνθετικά τα πράγματα είναι μάλλον “λιμνάζοντα” που θεωρώ ότι το “The Solace System” αποτελείται από υλικό που περίσσεψε από το – αρκετά καλό για το είδος – “The Holographic Principle” και με κάποιον τρόπο έπρεπε να εκτεθεί από την μπάντα. Οι φίλοι του συμφωνικού power ας του ρίξουν τις αυτιές του (και τα καντήλια προς το πρόσωπό μου ενίοτε, κατανοώ). Ακούς και κρίνεις.
762