Από το Hollywood και μάλιστα με τη λάμψη και τον αέρα της περιοχής τους μας έρχονται οι Warner Drive.
Μετά από τρεις DIY κυκλοφορίες, που όμως ήταν αρκετές για να δημιουργήσουν μια σταθερή fan base και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, όπως και να τους χαρίσουν κάποιες καλές πωλήσεις (τηρουμένων των αναλογιών της εποχής), οι πέντε Αμερικάνοι (για την ακρίβεια τέσσερις και μια Αμερικάνα) επιστρέφουν με τη νέα τους δουλειά, που τους βρίσκει για πρώτη φορά κάτω από τη στέγη μιας εταιρίας, της Dead End Exit Productions.
Μουσικά, ενώ ο ήχος είναι 20ετίας εύκολα, ταυτόχρονα ακούγεται πολύ φρέσκος και ζωντανός. Air play hard rock, με punk αναφορές που φέρνει στο μυαλό πιο επιμεταλλωμένους Green Day ή Offspring και που σε στιγμές τα φωνητικά θυμίζουν κάτι από έναν πιο ροκά Hetfield.
Το album περνάει νεράκι, full από πιασάρικα κομμάτια, με ρυθμούς και ρεφρέν που σου κολλάνε στο μυαλό. Την ίδια στιγμή καταφέρνει να μην κουράζει καθώς στα δέκα τραγούδια του “Till The Wheels Fall Off” ακούγονται ένα σωρό διαφορετικές ιδέες. Από το εναρκτήριο δυναμίτη “My Devotion” μέχρι τα εξαιρετικά κιθαριστικά και τις εναλλαγές του “Too Late For Sorry” ο ακροατής θα βρεθεί μπροστά σε μια πολύ δυνατή πρόταση εμπορικού hard rock, που αναζητεί το χώρο που του αξίζει στη σύγχρονη σκηνή.
Ταπεινά υποκλίνομαι στο ταλέντο των Warner Drive. Με έκαναν να νιώθω καμιά 15αριά χρόνια νεότερος, χωρίς να παιδιαρίζουν με τη μουσική τους, αλλά γράφοντας δέκα τραγούδια που οφείλουν να ακουστούν. Εύγε.
489 
