Πάει πολύς καιρός από τότε που κάτι ντόπιο μου κίνησε το ενδιαφέρον! Αν δε γνώριζα ότι οι The Dive είναι δικά μας παιδιά πραγματικά θα πίστευα ότι πρόκειται για κάποια μπάντα εξ Αμερικής το λιγότερο!
Σκοτεινοί ήχοι, μου φέρνουν στο μυαλό κάτι από Tool, ωμά φωνητικά χωρίς ψευτομπρουταλιές, ψαγμένοι στίχοι… Σίγουρα κάτι πρωτότυπο για τα εγχώρια δεδομένα! Με εκπλήσσουν ευχάριστα! Απ’ το πρώτο κομμάτι του δίσκου αρχίζουν και με παρασέρνουν στη δίνη τους. Μεστωμένα τύμπανα, απερίγραπτες μελωδίες να αναβλύζουν απ’ τις κιθάρες και ένα μπάσο παρόν, που τα συνοδεύει άρτια είναι τα συστατικά αυτού του album. To “Fresh Blue Coffee” λοιπόν ανοίγει το δίσκο με μια πιο alternative essence, μια διάχυτη… “αμερικανιά” θα τολμούσα να πω, αλλά ωραία αμερικανιά! Όμως όσο τα κομμάτια διαδέχονται το ένα τ’ άλλο ο δίσκος εξελίσσεται και γίνεται πιο περίπλοκος στον ήχο. “Lydia and the Pigheads”, το ιταλικό “Fabio, Fabio…”, το καθαρά progressive “Pets in Rabbies” είναι ενδεικτικά παραδείγματα! Όλος ο δίσκος είναι ένα υπέροχο ταξίδι μέσο μιας υπόγειας οδού, ένα ταξίδι που θα σε βγάλει στην επιφάνεια με το “Floating” που ρίχνει αυλαία επάξια. Τα παλικάρια το ‘χουν και το λέω με πάσα ειλικρίνεια! Αν είχαν γεννηθεί στη Σουηδία τώρα θα μαζεύαμε λεφτά για να πάμε στην επερχόμενη συναυλία τους! Άτιμη κοινωνία…
Φιλίππα Δημητριάδη
704 
