Δεν ξέρω πόσοι ακόλουθοι της prog μουσικής γνωρίζετε τους Ιταλούς Soul Secret αλλά άσχετα με τα πράγματα που θα πούμε παρακάτω για το “Babel”, αξίζει να τους μάθετε.
Βλέπετε, κάπου στα mid 00’s από μια απλή tribute μπάντα στους Dream Theater, αποφάσισαν να γράψουν τη δική τους μουσική και κάπως έτσι κυκλοφόρησαν από το 2008 έως το 2015 τρία albums εξαιρετικής progressive metal, που πατάνε στους ήχους των DT (λίγοι αυτοί που κατάφεραν να αποκοπούν τελείως) αλλά με προσωπικά στοιχεία και εξαιρετικές συνθέσεις κατάφεραν να ξεχωρίσουν.
Μεγαλύτερο πρόβλημα των Soul Secret στη μέχρι τώρα πορεία τους είναι η συχνή αλλαγή τραγουδιστών. Κακά τα ψέματα, για να δεθεί ο κόσμος μαζί σου, χρειάζεται μια σταθερή φωνή που αφηγείται τις ιστορίες σου. Όταν σε κάθε δίσκο παρουσιάζεσαι με άλλο frontman, όσο κι αν οι φωνές όλων είναι εξαιρετικές, δε γίνεται να αποκτήσεις τη σταθερότητα που χρειάζεται στις τάξεις των ακροατών και εν τέλει ακούγεσαι κάθε φορά σαν διαφορετικό συγκρότημα.
Αυτό είναι κάτι που πάει να λυθεί με το “Babel”, καθώς πρώτη φορά παραμένει για δεύτερο δίσκο ο ίδιος άνθρωπος πίσω από το μικρόφωνο. Ο λόγος για τον Lino Di Pietrantonio που η φωνή του είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται για το ιδίωμα. Μελωδική, συναισθηματική αλλά και έτοιμη να ελιχθεί στις αλλαγές ήχων και διαθέσεων. Από εκεί και πέρα, εξαιρετική δουλειά γίνεται στα πλήκτρα, που χτίζουν ατμόσφαιρες, πάνω στις οποίες χορεύουν οι κιθάρες, το μπάσο και τα ντραμς.
Το “Babel” είναι ένας concept δίσκος με φουτουριστικό περιεχόμενο. Σύμφωνα με το press report είναι η ιστορία ενός ταξιδιού στο διάστημα των δύο πρωταγωνιστών (Sam και Adriel) με τη βοήθεια ενός προηγμένου υπολογιστή του logOS, ώστε να καταφέρουν να βρούνε το Θεό. Όταν τελικά βρίσκουν την Πόλη των Θεών, ανακαλύπτουν ότι είναι άδεια.
Σε ένα τόσο πολύπλοκο και πολύπλευρο ηχητικό αποτέλεσμα, πολύ θα ήθελα να έχω και τους στίχους ώστε να συνδυάσω τις μουσικές διακυμάνσεις με την ιστορία, για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του έργου.
Πέρα από αυτό, εδώ έχουμε μια δουλειά μιας από τις πιο σημαντικές εκπροσώπους ενός ψιλό ξεχασμένου ιδιώματος. Ίσως το “Babel” να είναι η πιο αδύναμη δουλειά τους, αν και θέλω ακόμα χρόνο για να το πω αυτό (σίγουρα είναι η πιο “soft”), όμως εξακολουθεί να είναι όαση (για την εποχή) στο είδος. Λάτρεις των Haken, Dream Theater, καθώς και της Ιταλικής prog σχολής, καλό θα ήταν να τους τσεκάρετε.
605 
