Όσο σημαντικό είναι να βγαίνουν σπουδαία album, που σαν συλλέκτης μουσικής ανυπομονείς να πας σε ένα δισκάδικο και να τα αγοράσεις, άλλο τόσο σημαντικό είναι να βγαίνουν δίσκοι που ποτέ δε θα αγόραζες, για να εξοικονομήσεις κανένα ευρώ.
Οι Eluveitie λοιπόν, μας κάνουν τη χάρη να αφήσουν στην άκρη τα ηλεκτρικά μουσικά τους όργανα και 8 χρόνια μετά το Evocation I, να κυκλοφορήσουν την ακουστική του συνέχεια.
Μια συνέχεια που αναλαμβάνει να μας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, σε ρομαντικές και παραμυθένιες εποχές. Και που μάλιστα για να είναι ακόμα πιο ολοκληρωμένο το τελικό αποτέλεσμα, πολλοί επιστήμονες από όλοι την Ευρώπη μαζεύτηκαν κι ένωσαν τις γνώσεις ώστε να χρησιμοποιηθεί στο δίσκο η αρχαία κέλτικη διάλεκτος. Πολύ ωραία όλα αυτά, έτσι δεν είναι;
Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι προσωπικά ταξίδεψα μέχρι ένα πανηγύρι στο δάσος που μια τύπισσα με φαρδιά φούστα και ντέφι στο χέρι χορεύει γύρω από μια φωτιά και κανά δύο τύποι χοροπηδάνε σαν χαζοχαρούμενοι τριγύρω.
Χιλιοπαιγμένοι ρυθμοί που έχουν ακουστεί ξανά και ξανά από συγκροτήματα με την ταμπέλα “folk” στο ύφος τους και που σε καμία περίπτωση από μόνοι τους και χωρίς τη βοήθεια ατμόσφαιρας και σύνθεσης δεν μπορούν να αναδείξουν την ποιότητα ενός σχήματος.
Λέτε τελικά αυτό να είναι το παραμύθι και οι Eluveitie να πέτυχαν τον στόχο τους; Δεν ξέρω, πάντως προσωπικά έχω ήδη ξεχάσει την ακρόαση του album και περιμένω να βγάλουν κάτι κανονικό στο μέλλον. Μέχρι τότε, μπορεί να ακούσω άλλη μια φορά το “Lvgvs” αλλά μέχρι εκεί.
672 
