H ιστορία των Λατίνων αυτών από το Ανατολικό Los Angeles συμπίπτει (και πολλές φορές συγχέεται) με αυτήν των συντοπιτών τους Cypress Hill, που έχουν υπάρξει και συνοδοιπόροι των Delinquent Habits από τις αρχές της μπάντας.
Η ιστορία, λοιπόν, του τρίο των λατινοαμερικάνων ξεκινά το 1991 σε μία από τις δύσκολες κι ασταθείς τότε περιοχές του LA, όταν ο αφρομεξικανικής καταγωγής MC (συντ. Master of Ceremonies ή Microphone Controller ή Move the Crowd), Kemo the Blaxican, κατά κόσμον David L.K. Thomas, ο MC Ives Irie ή El Guero ή Huero Loco, κατά κόσμον Ivan S. Martin, και ο DJ/παραγωγός, O.G. Style, κατά κόσμον Alejandro R. Martinez αποφάσισαν, κατά τα πρότυπα των Cypress Hill, να δημιουργήσουν μία μπάντα σκληροπυρηνικού rap/ hip hop, που θα πάντρευε τα σκληρά funky beat της προηγηθείσας δεκαετίας του ‘80 με ταχύρρυθμη αγγλόφωνη και λατινόφωνη ροή στίχων, καθώς και με samples προερχόμενα από την κουλτούρα των λεγόμενων chicanos στις Η.Π.Α.
Ως αποτέλεσμα, συχνά-πυκνά στην παραγωγή των κομματιών ακούγονται οι χαρακτηριστικές μελωδίες από τα πνευστά των mariachi αλλά κι άλλων εγχόρδων μέχρι του γνωστού σε όλους μας μπουζουκιού. Οι στίχοι, κατά κύριο λόγο, πραγματεύονται βιώματα από την καθημερινή ζωή στις γειτονιές του Ανατολικού Los Angeles, με έντονη αναφορά στις συμμορίες και στη χρήση της ινδικής κάνναβης, που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της κουλτούρας των λατινοαμερικάνων των Η.Π.Α.
Έχοντας όλα τα παραπάνω στοιχεία και με τη συνδρομή του Senen Reyes, γνωστού ως Sen Dog των CH στην παραγωγή, οι DΗ κυκλοφόρησαν το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ τους τον Ιούνιο του 1996 από την νεοσυσταθείσα PMP και την RCA και, πέραν της συμμετοχής του Sen Dog στα φωνητικά του “Underground Connection”, στο οποίο συμμετείχε και η Gloria Rodriguez, γνωστή ως Hurricane G., περιείχε και μία συμμετοχή του Eric “Bobo” Correa, συνεργάτη των Beastie Boys και των Cypress Hill.
Ο δίσκος πούλησε 350.000 αντίτυπα στις Η.Π.Α. κι 1 εκατομμύριο παγκοσμίως, έχοντας ως κυρίως attraction το πασίγνωστο single “Tres Delinquentes” το οποίο πούλησε 450.000 αντίτυπα κι έβαλε την μπάντα στα σχετικά chart και το MTV. Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι το γεγονός το πόσες φορές έχει χρησιμοποιηθεί το συγκεκριμένο single σε διάφορες παραγωγές του Hollywood, όπως τα “The Substitute” , “Bulletproof”, “The Quiet Family” και “Havoc”.
Ο δεύτερος δίσκος της μπάντας , με το γλαφυρό τίτλο “Here Comes the Horns”, κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1998 και πάλι από την RCA, καθώς η ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής, PMP, χρεοκόπησε νωρίτερα τον ίδιο χρόνο, προκαλώντας κάποιες επιπλοκές.
Η συνταγή είναι η ίδια, καθώς και πάλι η μπάντα ακολουθεί τις παλαιάς σχολής, σκληροπυρηνικές, λατινόφωνες hip-hop καταβολές της τιμώντας την παράδοση της Δυτικής Ακτής και χωρίς να διστάζουν να περιλάβουν samples, όπως το “Smooth Operator” της Sade. Για μία ακόμη φορά, ο Sen Dog συνεισφέρει ως υπεύθυνος παραγωγής, αλλά και με τη φωνή του σε διάφορα κομμάτια του δίσκου, όπως επίσης και ο rapper αδερφός του, Mellow Man Ace, κατά κόσμον Ulpiano Sergio Reyes, και ο εκλιπών, Νεοϋορκέζος Big Punisher των N.O.R.E. και Terror Squad.
Δυστυχώς, ο δίσκος δεν έτυχε της ίδιας απήχησης με τον προηγούμενο, αλλά παρήγαγε κάποια hit όπως τα “Shed a Tear” και το ομώνυμο του δίσκου τραγούδι. Κατά πολλούς ένα από τα χαμένα διαμάντια της δεκαετίας του ‘90.
Ο τρίτος δίσκος της μπάντας, που αρχικά κυκλοφόρησε ως αυτοχρηματοδοτούμενος τον Ιούνιο του 2000, μέχρι που υπέπεσε στην αντίληψη του Miles Copeland, ιδιοκτήτη της ARK 21 και πρώην manager και συνεργάτη των Police, Sting, R.E.M., Dead Kennedys, ο οποίος αποφάσισε να πάρει υπό την αιγίδα του τους Καλιφορνέζους.
Στο νέο δίσκο, ο οποίος είναι κατά τι πιο εξευγενισμένος και μελωδικότερος των προηγούμενων, λάμπει το άστρο του DJ, O.G. Styles, που έχει κάνει κάποια άλματα από απόψεως παραγωγής, ενώ η νέα προσθήκη της πληθωρικής μούσας Michelle “Belle” Miralles σε τραγούδια όπως το “Boulevard Star” και το “Temptation” αποτελεί ειδοποιό διαφορά στην εξέλιξη του γκρουπ.
Αντιστρόφως, η ρίμες των Ives και Kemo, που δεν απέχουν ρυθμικά από τα στάνταρ των προηγούμενων δίσκων, ξεφεύγουν λίγο από την πεπατημένη της Δ.Ακτής, δηλαδή τις αναφορές στο “χόρτο” και τις λατινόφωνες συμμορίες.
Κομμάτια όπως το “House of the Rising Drum” ακούγονται στο soundtrack του ηλεκτρονικού παιχνιδιού “Tony Hawk Pro Skater 4”, ενώ το κλασικό single “Return of the Tres” επαναφέρει την μπάντα στο προσκήνιο και παίζεται στις ταινίες “The Harsh Times” και “Double Take” και στην εκπομπή της star του Playboy, Anne Nicole Smith. Αλλού, στο “Beijing”, η μπάντα εξερευνά τις ethnic ανησυχίες προσθέτοντας μπουζούκι στην παραγωγή.
Το “Freedom Band” που ήρθε το Μάρτιο του 2003 από την ARK 21 θα σηματοδοτούσε την αποχώρηση του Kemo, ο οποίος αποχώρησε λίγο μετά από τις ηχογραφήσεις του ήχου.
Παρόλη την περιορισμένη ανταπόκριση του κοινού, οι DH κάνουν ένα ακόμη μικρό βηματάκι μπροστά προσθέτοντας κάποια επιπλέον στοιχεία στην παραγωγή, καθώς τα samples που ακούγονται, κυμαίνονται από την επόμενη και λογική κιθάρα flamenco στο “Everyday” και την αίσθηση του λατινοαμερικάνικου tango στο αποχαιρετιστήριο “Last Song” μέχρι και διαλόγους στην αραβική.
Όλα αυτά, προφανώς, δεν σημαίνουν ότι το δίδυμο Ives/Kemo έχει ξεχάσει να ραπάρει, όπως φαίνεται και στο ομώνυμο κομμάτι, “Freedom band”, αλλά ίσως, συλλογικά ως μπάντα, άρχισαν να παρτάρουν πιο έντονα με τραγούδια όπως το “Straight Up”, υπό την καθοδήγηση του O.G., ο οποίος δίνει και ένα σεμινάριο scratch στο “O.G. Scratch”.
Τα πράγματα, εντούτοις, στο χώρο του hip – hop έχουν αλλάξει με τους CH να καταφεύγουν σε rap metal φόρμες και το πνεύμα καλλιτεχνών, όπως ο Shaggy και Eminem να υπερισχύει και να παρασύρει ακόμη και τους ίδιους του DH.
Η μπάντα αντικαθιστά τον Kemo με την σταθερή πλέον Miralles, ενώ ο ίδιος Kemo ακολουθεί solo καριέρα με 3 δίσκους (“Simple Plan”, “Not So Rich and Famous”, “Upside of Struggle”) στην ίδια περίπου συνταγή και με πιο έντονο το chicano στοιχείο, που είχαν κάποια επιτυχία, και κάποιες συνεργασίες με την, βραβευμένη με Grammy, καλλιτέχνιδα του merengue, Olga Tanon και τον Αιγύπτιο καλλιτέχνη Hakim.
Στο στρατόπεδο των DH δεν πάνε κι εκπληκτικά, καθώς η μπάντα με τη νέα σύνθεση κυκλοφορεί τρεις δίσκους, το “Dos Mundos, dos Lenguas” (2005), το “New and Improved” (2006) και το “The Common Man” (2009), οι οποίοι χάνονται στην αφάνεια, με αποτέλεσμα την αποχώρηση και του O.G. Styles, αφήνοντας τον Ives μοναδικό αρχικό μέλος της μπάντας και αντικαθιστώντας τον με τον DJ Invincible, κατά κόσμον Severin Gygax, το 2011.
Αξιοσημείωτη για την εγχώρια ελληνική μουσική είναι η συνεργασία του Ives, υπό το όνομα των DH, στο τραγούδι “Busca Ritmo” από το δίσκο “Cookbook” των Imam Baildi το 2010.
O Ives διατηρεί την μπάντα ζωντανή ώσπου το 2013 επανασυνδέεται με τον Kemo, με αποτέλεσμα το Μάρτιο του 2017 να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο “It Could Be Round Two” με τη συμμετοχή του παλιού τους συνεργάτη Sen Dog σε κάποια τραγούδια.
Είναι συχνή η σύγκρισή τους με τους Cypress Hill, αλλά η μίμηση είναι η μεγαλύτερη μορφή κολακείας και, πέραν αυτού, οι Delinquent Habits έχουν αποδείξει από καιρό ότι είναι αυτόφωτοι κι αυτοτελείς, περιοδεύοντας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη τόσο με πιο σκληροπυρηνικά ονόματα όπως ο Ice-T και οι Korn, όσο και με σχήματα όπως οι Fugees και ο Beck, αποδεικνύοντας ότι ο ήχος τους είναι αποδεκτός από ακροατές πέραν του hip-hop, όπως άλλοτε και οι House of Pain και οι “συγγενείς” CH.
Το Σεπτέμβρη η Αθήνα (link) και η Θεσσαλονίκη (link) έχει μία ακόμη ευκαιρία να απολαύσει ένα πραγματικά ιστορικό group.
860 
