– Πιάσε μια καλή μουσική…
– Μπουζούκια;
– Τι μπουζούκια βρε; Δεν είπαμε Νο 2; Ρομαντισμός!
– Ωραία, θα πιάσω το τρίτο πρόγραμμα, το “Άντε Μαρία”!
– Ποιό Άντε Μαρία βρε; Άβε Μαρία!
– Εσύ το λες στα ιταλικά, εγώ το λέω στα ελληνικά!
…απίστευτη η σκηνή μεταξύ των μεγίστων Φαίδωνα Γεωργίτση και Χρόνη Εξαρχάκου στο “Γοργόνες και μάγκες”, μη μου πεις… Όχι αγαπητέ αναγνώστη, ο γράφων δεν ελάλησε από τη ζέστη και την απουσία θάλασσας από τα αχαμνά του. Απλά ο συνειρμός δημιουργήθηκε από τον τίτλο “Αve” του debut full length των Venom Inc. Και πρώτα απ’ όλα… τι εστί Venom Inc;
Venom Inc. λοιπόν, είναι το σχήμα που δημιούργησαν δυο πρώην original μέλη των Venom, οι Anthony “Abaddon” Bray (drums) και Jeffrey “Mantas” Dunn (κιθάρες), μαζί με τον Tomy “Demolition Man” Dolan των Atomkraft, ο οποίος εμφανίστηκε στους Venom στα “Prime Evil”, “Temples of Ice” και “The Waste Lands” albums, την περίοδο που είχε αποχωρήσει ο Cronos εν μέσω διαπληκτισμών και όχι και τόσο πολιτισμένων δηλώσεων εκατέρωθεν, κάπου εκεί στα late 80’s με early ’90s.
Τη βασική ευθύνη για την δισκογραφική επαναφορά του σχήματος την έχει ο Dolan ο οποίος έπεισε τα δυο αυτά γερόντια (πλέον) να βγάλουν έναν δίσκο που να θυμίζει την Παλαιά Τάξη Πραγμάτων στα metal τεκταινόμενα. Και ακούγοντας το “Ave” μπορώ να πω ότι τα κατάφεραν. Πλήρως.
Με το opening track “Ave Satanas” αντιλαμβάνεσαι άμεσα όλα τα προσανατολιτιστικά στοιχεία που διέπουν το album. Πολύ heavy μουσική, με κυρίαρχες τις βαριές, ογκώδεις riffοσειρές του Mantas. Ηχεί καταιγιστικός (καμία σχέση με τις προ 30ετίας κουλαμάρες, πιθανώς να σε εκπλήξει η τεχνική αυτή πλευρά του παρεξηγημένου αυτού μουσικού που βέβαια εξετέθη στις προσωπικές δουλειές του) και συνθετικά αναδεικνύεται μια οξυδέρκεια σε σχέση με τη σύγχρονη αντίληψη της μουσικής, κάτι που δεν φαίνεται να αποποιείται ο κιθαρίστας προς χάριν της αντιμετώπισης “old school για το old school του πράγματος απλά”, κάνοντας το υλικό να στέκεται άνετα και στο σήμερα. Και με έναν Dolan στο πλευρό του, πολύ ώριμο και μελετημένο. Η ερμηνεία του είτε στα καθαρά μέρη του, είτε στα βαθιά, απαγγελτά φωνητικά που επιχειρεί ανάμεσα στις πολύ καλές συνθέσεις του album είναι άριστη, επαρκέστατος στα καθήκοντα είτε του τραγουδιστή είτε του μπασίστα αυτής της εξαιρετικής μπάντας.
Σε κομμάτια όπως τα “Forged in Hell”, “Metal We Bleed”, “Time to Die” (ύμνος!), “The Evil Dead” ή στο κάργα Lemmyικό “Black ‘n’ Roll” (θεΐλα!), η φλέβα του Venomικού heavy metal (πες το και black, αλλά χωρίς προσεγγίσεις προς μακιγιαρισμένους πιτσιρικάδες που τρέχουν σε σκανδιναβικά δάση γαμώντας μοναχικές ταρανδίνες) ρέει ακατασχέτως το “αίμα” της, με έναν Abaddon να απογειώνει τις ταχύτητες με το ανεξέλεγκτο αλλά φοβερά ένγκαυλο drumming του, speed συνθέσεις που το “είναι” τους ανήκει στα όσα θέσπισαν οι μεγάλοι Motorhead, κάτι που βέβαια συνέβαινε εξ αρχής και στους original Venom.
Από την άλλη, στα “Dein Fleisch”, “Preacher Man” και “I Kneel to no God” το trio με εξέπληξε. Από τις πιο πειραματικές στιγμές που έχουν δημιουργήσει οι μουσικοί αυτοί, υπό το όνομα Venom δεν νομίζω να έχει ξανακουστεί κάτι τέτοιο (εκτός ίσως από κάποιες συνθέσεις του τελευταίου album των Cronos & Co “From the Very Depths” του 2015), mid tempo κομματάρες αμερικανικού metal που θα μπορούσαν να έχουν γράψει οι Testament ή οι Flotsam & Jetsam της μεσαίας, 90’s περιόδου τους, ενώ τα κομψοτεχνήματα “War” (ανήκει στο χώρο του καθαρού U.S. heavy metal και μπάντες όπως οι Metal Church, οι Agent Steel ή οι Crimson Glory, με συγκινητικό Maidenικό solo) και “Blood Stained” με την περιπετειώδη δομή και τα έξοχα ρεφρέν τους, παρουσιάζουν άλλη μια έκφραση καινοτομίας που αξίζει αναφοράς.
Τελικώς. Πάρα πολύ καλός δίσκος από τους τρελαμένους αυτούς punkoπαππούδες, των οποίων η συνθετική ζωντάνια βάζει κάτω πολλά από τα ενθουσιώδη συγκροτήματα που διατείνονται ότι παίζουν “heavy metal” μουσική. Heavy metal πρώτα απ’ όλα σημαίνει headbanging, air guitar / drumming και να τραγουδάς παρέα τα ρεφρέν των τραγουδιών μαζί με τους τραγουδιστές. Ε λοιπόν, οι Venom Inc. το πετυχαίνουν αυτό με χαρακτηριστική ευκολία. Δίσκος – απόλαυση, όση και ένα καφάσι μπίρες υπό 40 βαθμούς Κελσίου σε επαρχιακή πόλη της Ελλάδας.
Εκεί που θα τους δέρνεις όλους από τα νεύρα σου, κάνεις ένα “τσακ” με το ανοιχτήρι και πατάς play. Ακόμη και η Μαίρη Χρονοπούλου θα “ψηνόταν”, ποιός τα γαμάει τα ρομαντικά άλλωστε (ερώτηση για τότε, για τώρα και για πάντα, που δεν νομίζω να απαντηθεί ποτέ αλλά ετέθη ρητορικώς…); Ave!
https://www.facebook.com/VenomIncOfficial/
http://www.venom-inc.com/
782 
