Από την Οξφόρδη μας έρχονται οι ηλεκτρικοί τεχνοκράτες του metal, Prospekt.
Πάνω που είχαμε αρχίσει ν’ αναρωτιόμαστε για την τύχη αυτού του γκρουπ που τέσσερα χρόνια νωρίτερα εντυπωσίασε με το ντεμπούτο του, “The Colourless Sunrise”, έρχεται η επιβεβαίωση πως συνεχίζουν να αριστεύουν στα πεδία των σύνθετων συντονισμών.
Οι σημερινοί Prospekt μας παρουσιάζονται με δύο αλλαγές στη σύνθεση: τα φωνητικά έχει αναλάβει ο Michael Morris, ενώ στα πλήκτρα βρίσκουμε τον Rox Capriotti. Πέρα από τους παλιούς Phil Wicker (bass), Blake Richardson (drums) και Lee Luland (guitars), υπάρχουν και δύο guest εμφανίσεις που πλουτίζουν τα credits του “The Illuminated Sky”: ο κιθαρίστας Greg Howe προσθέτει ένα σόλο στο “Alien makers of discord”, ενώ ο τραγουδιστής των Dragonforce, Mark Hudson, συμμετέχει στο “Where mastes fall” που κλείνει το άλμπουμ.
Με βασικές επιρροές από το ξεκίνημα της καριέρας τους ονόματα όπως οι Dream Theater και οι Symphony X, οι άγγλοι progsters έχουν καθορίσει με σαφήνεια τον χώρο δράσης τους από το πρώτο άλμπουμ, και η τακτική παραμένει αυτή.
Οι Prospekt του “The Illuminated Sky”, λοιπόν, συνεχίζουν να είναι ένα σχήμα που ποντάρει πάρα πολλά στην εκτελεστική του δεινότητα και το μοναδικό δέσιμο. Με αφετηρία αυτή την αφοπλιστική ευχέρεια που είχαν άλλωστε και στο πρώτο άλμπουμ, μας δίνουν πυκνές συνθέσεις με περίπλοκα θέματα και εναλλαγές, επιθετικά ριφ και γρήγορα σόλο.
Στη σχεδόν μια ώρα που κρατάει το άλμπουμ, ο ακροατής, μετά την κινηματογραφική εισαγωγή του “Ex Nihilo”, θα βρεθεί απέναντι από το τεχνικό metal απόλυτης ετοιμότητας που αντιπροσωπεύει ιδανικά το ομότιτλο και πρώτο στη σειρά τραγούδι. Υπάρχουν βέβαια και τα διαστήματα που οι Prospekt διαπραγματεύονται και με πιο χαμηλούς τόνους και προσθέτουν ποικιλία στο άλμπουμ. Το απλωμένο και ατμοσφαιρικό “Beneath Erinya” αμέσως μετά από την όμορφη εισαγωγή “Distant anamnesis”, όπως και το ανατριχιαστικό “Akaibara” που μάλλον είναι αυτό που κλειδώνει πρώτο τη μνήμη, δείχνουν κι άλλες δυνατότητες των άγγλων στις διαθέσεις.
Το πιο φιλόδοξο και συγκεντρωτικό τραγούδι του άλμπουμ είναι το σχεδόν 12λεπτο “Where masters fall”, όπου όλα συμβαίνουν. Εδώ, οι ακροατές που λατρεύουν τις συνθέσεις του πλούτου, της λεπτομέρειας, των συνεχώς εξελισσόμενων θεμάτων, θα νιώσουν σίγουρα επάρκεια.
Το δεύτερο άλμπουμ των άγγλων, αν είχε κυκλοφορήσει την εποχή που η δεξιοτεχνία έσερνε πρώτη τον χορό στον ευρύτερο χώρο του progressive metal θα έγραφε ιστορία. Σήμερα, είναι ένα άλμπουμ απίστευτης πληρότητας και συνθετικού πλούτου με φανερά θεμέλια στα γνωστά ονόματα του ύφους αυτού.
Ακόμα κι έτσι, είναι μια ξεχωριστή κυκλοφορία που θα προκαλέσει κεραυνοβόλο έρωτα στους φίλους των Theater και Symphony X. Και σε όσους λατρεύουν τα κιθαριστικά prog άλμπουμ. Ο Lee Luland εγγυάται γι’ αυτό…
661 
