Old school thrash, παιγμένο άριστα από τους Αμερικανούς έκπτωτους άγγελους, οι οποίοι μας χαρίζουν 11 βαρβάτα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων 2 σύντομων instrumental στιγμών, λειτουργώντας ως intro ή ας πούμε ως μικρά διαλείμματα πριν το thrash metal καταιγισμό!
Αν και δεύτερο μόλις άλμπουμ, φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που γουστάρουν κι έχουν πολύ ενέργεια να δώσουν! Ηχητικά αν και φλερτάρουν μεταξύ Slayer και Metallica, δε μιμούνται κανένα, αν και σε ορισμένα σημεία οι κιθάρες και όλο το speed “στήσιμο”, μου θύμισε έντονα Blind Guardian (στις thrashy στιγμές τους), αλλά και παλαιότερες μπάντες όπως Exodus!
Η εισαγωγή με το ομώνυμο κομμάτι, σε βάζει στο κλίμα, δείχνοντας σου τη δύναμη της μπάντας και το πόθο να δώσει δυναμικά το παρόν! Οι κιθάρες του Erik Hansen ενός εκ των δυο ιδρυτικών μελών της μπάντας (το άλλο έτερων ήμισυ, είναι ο αδελφός του, Brian, ντράμερ της μπάντας) έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και τα solo δίνουν και παίρνουν σε όλη τη διάρκεια, μάλιστα για του λόγου το αληθές ακούστε το “MindsofNoEmotion” ή το “Legacy of Pain” (τυχαίες επιλογές) και παίξτε τρελά με τα δάχτυλα σας, air guitar!
Θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε την “retro” φωνή του Brad Kennaugh, η οποία δένει άψογα με το όλο αποτέλεσμα! Ακούγοντας μάλιστα το “DescensionintoMadness”, “βλέπω” πως έχει τις ικανότητες να παίξει μπάλα και με πιο σκοτεινές και ακραίες μπάντες!
Αν και δεν είναι ένα άλλο Master of Puppets, το “Engines of Oppression” προτείνεται σε κάθε άρρωστο thrasher, άφοβα! Επίσης το εξώφυλλο είναι καλό και έξυπνο, θεματολογικά τουλάχιστον… μα πότε θα δούμε όμως ένα πραγματικά σοβαρό artwork;
Μιχάλης Κανακουσάκης
489 
