Μετά την παρέλευση επταετίας από το “The Delirium Suite”(2010) και με νέο κιθαρίστα στη σύνθεσή τους, οι Σουηδοί κυκλοφόρησαν το 3ο album τους.
Ο ήχος του χαρακτηρίζεται από μελωδίες φτιαγμένες να κάθονται εύκολα στο αυτί, αρκετά δυνατά riffs, τα πλήκτρα σε πρώτο πλάνο και τις prog επιρροές να είναι παραπάνω από εμφανείς.
Με αυτό το album, το συγκρότημα δείχνει να προσπαθεί να διευρύνει το ήχο του σε λίγο πιο pop/rock μονοπάτια και να απευθυνθεί σε ένα ευρύ κοινό. Το εναρκτήριο “Compass”, μάλλον αποτελεί μια δήλωση ότι οι Porcupine Tree είναι από τα αγαπημένα ακούσματα του σχήματος (χωρίς βέβαια να αγγίζει καν την μεγαλοφυΐα του ασύγκριτου Wilson), το “Exodus”, που αποτελεί και single, είναι αρκετά χαρακτηριστικό του ήχου τους, ενώ το “Thought Pattern” μπορεί εύκολα να κολλήσει στο μυαλό κάποιου. Ενδιαφέρον έχουν και τα “Terminal Velocity” και “New Horizon”, που αποτελεί και το 2ο single.
Οι Σκανδιναβοί με αυτό τον δίσκο σίγουρα δεν ανακαλύπτουν ούτε την Αμερική ούτε την Κορέα (αποτυχημένη προσπάθεια χιούμορ αυτή…), αλλά παρουσιάζουν ένα album, που θα ενδιαφέρει και αξίζει της ακρόασης ενός κοινού που δεν είναι μεν πολύ εκπαιδευμένο στην δύσκολή ακρόαση δαιδαλωδών prog συνθέσεων, αλλά θέλει λίγο πιο εύπεπτο ήχο, που να προσφέρει παράλληλα και ένα μουσικό ενδιαφέρον.
619 
