Οι SinnerAngel είναι από εκείνες τις μπάντες που από τα γεννοφάσκια τους, είχαν ως όνειρο να κινηθούν σε ηχητικές οδούς πέρα από ταμπέλες και προσδιορισμούς.
13 χρόνια μετά την ίδρυσή του, το κουαρτέτο από την Κολομβία ντεμπουτάρει με το “Sinister Decalogo” και φιλτράρει μέσα στα δέκα τραγούδια του black, death έως και power στοιχεία, με το αποτέλεσμα να θυμίζει Children of Bodom με πιο μαυρομεταλλικά φωνητικά και δίχως τα πλήκτρα.
Σαν πρώτη προσπάθεια δεν είναι κακή, αλλά θεωρώ πως το υλικό δε δικαιολογεί τα τόσα χρόνια ύπαρξης της μπάντας, πέφτοντας παράλληλα στην παγίδα της επιτηδευμένης αποταμπελοποίησης, η οποία συνήθως φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό. Τουτέστιν, οι SinnerAngel, πάνω στη φούρια τους να ακουστούν πρωτότυποι και διαφορετικοί, έβγαλαν ένα δίσκο που εν τέλει διαθέτει πάμπολλα στεγανά και βασίζεται σε περισσότερες μανιέρες από όσες νομίζουν τα μέλη του (και το Δελτίο Τύπου).
Ίσως θα ήταν φρονιμότερο για το σχήμα να ρίξει περισσότερο βάρος στις συνθέσεις του, παρά στο κατά πόσο θα διαφοροποιηθεί, διότι σαν πρώτο δείγμα, το “Sinister Decalogo” δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας προβλέψιμος blackened death δίσκος, με κάποια power περάσματα, από εκείνους που έχουμε ακούσει ουκ ολίγες φορές τα τελευταία 15 χρόνια.
Δε θα έβαζα αρνητικό πρόσημο μεν, μιας κι εκτελεστικά το αποτέλεσμα είναι αρτιοότατο για το είδος, αλλά σίγουρα δε θα γίνω και fan τους.
746 
