Ένα ενδιαφέρον album πειραματικού black metal σχήματος έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα.
Πρόκειται για το “II” των Morpheus Tales από τη Θεσσαλονίκη οι οποίοι μετά από ένα EP και ένα full length το 2014 (“Secular Noir”, πολύ καλό debut σε έναν black χώρο που δεν συνηθίζεται ιδιαίτερα) επανέρχονται με τη νέα τους δουλειά.
Η συνθετική βάση των Morpheus Tales δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το πρώτο album και αυτή είναι πάλι το σκανδιναβικό black metal, το οποίο όμως το εμπλουτίζουν με πολύ σκληρές post τεχνοτροπίες, παρουσιάζοντας ένα ιδιαίτερο και προσωπικό στυλ.
Με αφαιρετικό, σχεδόν ambient ήχο, το “II” εμπεριέχει πάνω απ’ όλα πολύ ενδιαφέρον υλικό που η χρυσή τομή του είναι μάλλον μια μίξη των Neurosis με τους Emperor συνθετικά, με το θεατρικότροπο πνεύμα Arcturus να κάνει υψίσυχνα την εμφάνισή του.
Εκ πρώτης όψεως ο ήχος ακούγεται λιτός κι αφαιρετικός αλλά κατά τη διάρκεια των ακροάσεων συνειδητοποίησα ότι αυτή η μορφή του είναι κι ένα από τα κυριότερα ατού του album δομώντας με τάξη τη χαοτική φύση των συνθέσεων.
Ποικίλη riffολογία που κινείται από ακουστικά δυσαρμονικά ακόρντα μέχρι τις trademark σιδηροδρομικές riffοσειρές του ύφους που υπηρετούν, σπουδαία εκτέλεση στα drums, τα διάσπαρτα πλήκτρα έχουν διακριτικό ρόλο εμπλουτίζοντας την ambient ηχητική υπόσταση του album και ο Lee πίσω από το μικρόφωνο είναι εξαιρετικός, δίνοντας μια δυναμική ερμηνεία σε μια ευρεία εκφραστική γκάμα, της οποίας η συνισταμένη είναι με δυο λέξεις η σκληρότητα και η οργή.
Τιτλοφορημένα ως “Chapters” τα κομμάτια του album, αποδεικνύουν έμπρακτα μια μπάντα με πολλές αρετές. Μου άρεσαν τα “Chapter I” με τα back vocal layers του, τα “II” και “ΙΙΙ” τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν μια ευφάνταστη μίξη των Slayer και του Emperorικού black metal, το “IV” που φέρει τάσεις προς το death όπως το παρουσίασε ο Dan Swano με τους Edge Of Sanity, το “V” που αποπροσανατολίζει στην αρχή του με ένα βατό intro πριν εξελιχθεί στη μάλλον πιο progressive στιγμή του album, το “VII” με τον εξαιρετικό αλα Anaal Nathrakh επίλογό του όπως και το κάργα doom “VIII”.
Post black; Progressive death / black; Οι Emperor αν αποφάσιζε ο Ihsahn να το γυρίσει στο sludge / drone; Όπως και να το αποκαλέσεις, το “ΙΙ” είναι μια έξοχη πρόταση κατάμαυρου όσο και περιπετειώδους black metal.
Το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται είναι περιορισμένο και υποθέτω ότι αφορά μυαλά που θα ήθελαν να βιώσουν την καταστροφή του κόσμου γελώντας με τέρψη (ή σε μουσικούς προσανατολισμούς ανάλογους του συνλογοτέχνη κυρίου Δρυμιώτη). Ένα μουσικό ισοδύναμο της φράσης “Πάτα το ρε Κιμ! Όχι την κόρνα ρε! Το κόκκινο!”. Πολύ καλό.
https://www.facebook.com/Morpheus-Tales-182869518412213/
https://morpheustales.bandcamp.com/
722 
