SYNAPTIK: “Justify & Reason”

Το 2012 στο Norwich της Αγγλίας ξεκινά η ιστορία των Synaptik, όταν η σύμπραξη μελών από γκρουπ όπως οι Fifth Season, Inner Sanctum, και Twisted Autumn Darkness συναρμολόγησε την πρώτη τους μορφή.

Η πρώτη δισκογραφική τους παρουσία με τον τίτλο “The Mechanisms of Consequence” κυκλοφόρησε το 2014 και παρουσίασε ένα σχήμα πανέτοιμο, με υψηλές απαιτήσεις εκτελεστικά αλλά και με συνθετική δύναμη, και προκάλεσε αμέσως αίσθηση.

Περίπου τρία χρόνια αργότερα, οι Synaptik έχουν έτοιμη τη δεύτερη δουλειά τους με τον τίτλο “Justify & reason”. Λίγο νωρίτερα είχαν φροντίσει να κυκλοφορήσουν το remix του πρώτου τους άλμπουμ με τη σαφή βελτίωση στο ηχητικό αποτέλεσμα να μειώνει σημαντικά τα παράπονα που είχαν ακουστεί στην αρχική του κυκλοφορία.

Οι Synaptik υπήρξαν από το ξεκίνημα μια progressive metal μπάντα που αφομοίωσε στη διαρκώς διαμορφωμένη της ταυτότητα και άλλα ιδιώματα όπως το thrash, το power, το djent  ή και λιγότερο το death metal. Με βάση και έμφαση στην τεχνική, οι άγγλοι progsters αξιοποιούν το εφόδιο της σπουδαίας φωνής του John Knight και με δελεαστικές γραμμές διευκολύνουν τη μνήμη να κάνει την απόλαυση πιο προσιτή.
Ήδη, στο δεύτερο αυτό άλμπουμ, φαίνεται ξεκάθαρα η σημαντική τους εξέλιξη, πέρα από την πολύ καλή παραγωγή που αναδεικνύει τη δύναμη αλλά και τη μελωδία των τραγουδιών.

Συνθετικά, οι Synaptik εμφανίζονται πιο σοφοί και ισορροπημένοι ανάμεσα στους πόλους της τεχνικής, του συναισθήματος, της μελωδίας και της δύναμης που καθορίζουν το στίγμα τους. Με μια υποδειγματική ευελιξία καταφέρνουν να συναρμολογούν ιδανικές διαδοχές σε όλα αυτά τα στοιχεία και να χτίζουν τραγούδια που έχουν απόλυτα φυσική ροή αλλά και βάθος.

Η ερμηνεία του Knight επίσης έχει οδηγηθεί σε ωριμότερα πεδία και η ευρύτητα που έχει ανακαλύψει στην έκφραση, αποφεύγοντας κάπως τις υπερβολές του πρώτου άλμπουμ, συνηγορούν σημαντικά σε αυτό το ισορροπημένο αποτέλεσμα.

Το εκπληκτικό εναρκτήριο track με τον τίτλο “The incredible machine” περικλείει στη διαδρομή του όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα των σημερινών Synaptik. Με κεντρικό θέμα τον ανθρώπινο εγκέφαλο, η βασανιστική ερώτηση αν υπάρχει στ’ αλήθεια ελεύθερη βούληση ή αν είμαστε υποχρεωμένοι λόγω της βιολογικής κατασκευής να κατευθυνόμαστε σε προκαθορισμένα μονοπάτια, μετατρέπεται σε ένα υποδειγματικό και πλούσιο σε χρώματα, συναισθήματα και εξέλιξη, prog metal μουσικό αφήγημα.

Η ίδια αποτελεσματικότητα και ευστοχία συναντάται στη νέα δουλειά του γκρουπ, δηλαδή ως και το φινάλε του “Esc Ctrl”. H πεντάδα των John Knight, Ian knight (guitars), Kev Jackson (bass), Jack Murton (guitars) και Pete Loades (drums) παρουσιάζει πέντε υποδειγματικές συνθέσεις στις οποίες το ισχυρό τους φίλτρο έχει ρουφήξει με τη δέουσα προστατευτική αφομοίωση τις επιδράσεις από Nevermore, Queensryche, Psychotic Waltz, Atheist, Porcupine Tree… τουλάχιστον.

Το άλμπουμ περιέργως συμπληρώνουν τρία τραγούδια του πρώτου δίσκου, τα “A man dies”, “As i am, as i was” και το “Your cold dead trace” με τη συμμετοχή του Alan Tecchio στα φωνητικά. Εκεί ξεδιπλώνεται ξεκάθαρα και η διαφορά φάσης και εξέλιξη του γκρουπ ανάμεσα στα δύο άλμπουμ.

Οι Synaptik έχουν καταφέρει ήδη να δημιουργήσουν τεράστιες προσδοκίες και απαιτήσεις για κάτι σεισμικό στο άμεσο μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει πως το “Justify & Reason” λειτουργεί μόνο σαν ορεκτικό. Αντίθετα, ειδικά οι πέντε νέες τους συνθέσεις αποτελούν από τις πληρέστερες και πιο εθιστικές προτάσεις του χώρου για τη χρονιά αυτή.
Σταυρώνουμε τα δάχτυλα και περιμένουμε λοιπόν…

828
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…