Αναγεννησιακό garage rock παίζουν οι Λόρδοι και μάλιστα, γκαζάτο και όμορφο.
Έχοντας στο μυαλό τους μπάντες σαν τους Stooges, MC5, Fuzztones, αλλά και με εμφανή τα σημάδια της blues κουλτούρας πάνω τους, τυραννούν τα αυτιά των καθωσπρέπει γειτόνων τους εδώ και 15 χρόνια.
Αν είσαι της φάσης αυτής και της μετέπειτα αναβίωσης της με μπάντες σαν τους Flaming Sideburns, Baby woodrose, Hellacopters κι άλλες, τότε οι Lords of Altamont είναι η παρέα που έψαχνες για να αδείασεις την κάβα, ακόμα και εκείνο το αισχρό λικέρ κουμκουάτ που έχει πιάσει ιστούς.
Η παραγωγή είναι αυτό που θα περίμενε κανείς (ρετρό βέβαια), με τα φωνητικά του Jake “The Preacher” Cavaliere, ριγμένα στα μισά του πηγαδιού, τα πλήκτρα (hammond και ξερό ψωμί) περικυκλώνουν όλα τα υπόλοιπα όταν εμφανίζονται και ο ακροατής μεταφέρεται στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 μεμιάς.
Κομμάτια που θα σε κάνουν να χορέψεις δίχως αύριο, σαν τα “Evil”, “(it ain’t) Revolutions”, “Death on the Highway”, “I Said Hey” και θα μπεις σε ένα τριπάκι να ακούσεις μουσικές που είχες ξεχάσει πως αγαπούσες.
Απλό, αγνό, δυνατό, όμορφο rock ‘n’ roll από τους Καλιφορνέζους, τους οποίους θα ήθελα πολύ να δω ζωντανά (το αποκλείω όμως).
Οι Λόρδοι μπορεί να μην έχουν τρόπους παλατιού, όμως ξέρουν να σε κάνουν να σκύβεις στην παρουσία τους!
578 
