Ιαπωνία, η χώρα που σε ό,τι νέο και να κυκλοφορήσει αφήνει το Δυτικό κόσμο με το στόμα ανοιχτό, διότι κουβαλά πάντα κάτι από παράνοια κι εκκεντρικότητα.
Έτσι και οι Boris δε θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, ως γνήσιο τέκνο της προαναφερθείσας χώρας, αν σκεφτείς πως το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα “Boris” δεν είναι η μουσική, αλλά ο θόρυβος. Ένας “θόρυβος” βέβαια με πολύ μεγάλες δόσεις δημιουργικότητας και σήμα κατατεθέν στον ήχο τους.
Παρά το γεγονός ότι στην μέχρι τώρα πορεία τους οι Boris έχουν κυμανθεί μουσικά από heavy μέχρι drone κι από ambient μέχρι metal, οι μίξεις τους είχαν πάντα σαν βάση και σε πολύ έντονο βαθμό το αυθόρμητο και μεταβλητό στοιχείο, τόσο στις ηχογραφήσεις των δίσκων τους όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις τους.
Ο νέος δίσκος τους με τίτλο “Dear”, δεν αποτελεί κάτι νέο my dear από ό,τι έχεις μέχρι στιγμής ακούσει από τους Ιάπωνες φίλους μας. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του “D.O.W.N -Domination of Waiting” καταλαβαίνεις ότι ακούς κάτι γνώριμο. Ίσως με μια πιο έντονη χροιά heavy που διακατέχει όλο το δίσκο και που doom-ίζει σε κάποιο πιο έντονο βαθμό στα κομμάτια “DEADSONG”, “Kagero” και “The Power”, όχι όμως παραπάνω από τον παλαιότερο δίσκο τους, “Präparat”.
Το “Absolutego”, το τρίτο σε σειρά τραγούδι του album, έχει πολλά ανάμικτα στοιχεία που το ξεχωρίζουν, και παρά το γεγονός ότι προτιμώ τις πιο noise στιγμές των Boris, οι κιθαριστικές τους δεξιοτεχνίες σε συνδυασμό με το μακρόσυρτο βαρύ ήχο και τα φωνητικά δημιουργούν κάτι που σου κεντρίζει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό το αυτί.
Τα “Beyond” και “Memento Mori” από την άλλη πλευρά, αν και εκ πρώτης όψεως δε θα πολυασχολιόμουν, κουβαλάνε έναν ιδιαίτερο ατμοσφαιρικό ήχο με pop δόσεις και στοιχεία πειραματισμού που δένουν πολύ αρμονικά (Mου έκανα και κάτι σε flash back και σε μια μπάντα ονόματι “27”, τους οποίους ούτε τους έχω ξανασυναντήσει μουσικά μέχρι σήμερα).
Το μουσικό υλικό του “Dear”, παρέμεινε στο συρτάρι από το 2015 και με το τέλος παγκόσμιας περιοδείας τους “Performing Pink”, το εμπλούτισαν περαιτέρω με νέα κομμάτια και κατάφεραν να μετουσιώσουν τους 3 δίσκους που είχαν στα σκαριά, σε έναν. Με αφορμή λοιπόν τα 25 χρόνια πορείας των Boris, το νέο τους μουσικό πόνημα αποτελεί ένα φόρο τιμής στο κοινό τους, που κυμαίνεται μουσικά σε κράματα ήχων που έχουν ξαναδοκιμαστεί στο παρελθόν. Πα-μαλ, πα-μαλ.
646 
