Κατόπιν μύθων, δυσπιστίας, ανάρπαστων εισιτηρίων, απωλειών και κάμποσης γκρίνιας από πολλές κατευθύνσεις, η αναμενόμενη μέρα έφτασε και οι τυχεροί με το μαγικό χαρτάκι έχουν στηθεί έξω από το Ηρώδειο για να παρακολουθήσουν την πρώτη εμφάνιση των Αμερικανών σε ελληνικό έδαφος με τη συνδρομή της Unesco για τη σειρά συναυλιών του PBS, “Landmarks Live in Concert”.
Μετά από κάμποση αναμονή, αρκετές μεταβολές σημείων εισόδου και εξονυχιστικό έλεγχο να ταλαιπωρεί τους προσερχόμενους στο χώρο, ο γράφων κατόρθωσε να καθίσει στη θέση του περί τις οκτώ-και.
Με κάποια καθυστέρηση, κατά τις 21:15, ο Chad Smith των Red Hot Chili Peppers ανεβαίνει στη σκηνή του κατάμεστου Ηρώδειου, για να προλογίσει τους παλιούς του γνώριμους και λίγα δευτερόλεπτα μετά εμφανίζεται ο frontman των Foo Fighters, Dave Grohl, μόνος του υπό τις επευφημίες σύσσωμου του θεάτρου παίζοντας τα ακόρντα του “Times Like These” και λέγοντας ότι είναι κάτι άλλο να περιμένεις τόσο καιρό και για μία τόσο ειδική περίσταση κι ότι κάπως έτσι θεώρησε κατάλληλο να ξεκινήσει μία τόσο ξεχωριστή νύχτα μετά από 20 χρόνια αναμονής, ώσπου σταδιακά τα υπόλοιπα πέντε μέλη της μπάντας του τον ακολουθούν, ηλεκτρίζοντας το κομμάτι.
Σχεδόν με μία ανάσα ακολουθούν τα “All My Life”, “Learn to Fly” και κάπου στο, γνώριμο για πολλούς, rock’n’roll κόψιμο του καυστικού “The Pretender”, ο πανταχού παρών Grohl λέει ότι του αρέσει το r’n’r παροτρύνοντας μέλος του κοινού να χορέψει μαζί του. Ένα σύντομο διάλειμμα ακολουθεί κι ο Grohl παρατηρεί μία χειρόγραφη επιγραφή, της οποίας ο ιδιοκτήτης ουσιαστικά ζητάει τις μπακέτες του drummer , Taylor Hawkins, καθώς έχει έρθει από την Κύπρο για αυτές κι ο Grohl του απαντάει ότι ο Hawkins μπορεί τον πετύχει στο μάτι παρ’ όλη την απόσταση.
Κατόπιν, συστήνει τα μέλη του group, τα οποία κάνουν ένα σύντομο solo το καθένα, παίζοντας τραγούδια που κυμαίνονται από το “Wanted Dead or Alive” των Bon Jovi από τον Chris Shiflett – για το οποίο ο Grohl σχολιάζει ότι θα μπορούσε να είχε διαλέξει κάτι καλύτερο- ως το “Another One Bites the Dust” των Queen από τον Nate Mendel και το “Blitzkrieg Bop” των Ramones από τον Pat Smear – που δεν λέγεται ακριβώς έτσι, όπως τονίζει ο Grohl.
Ο frontman δίνει την εντολή στον Hawkins να ζεστάνει το “τείχος” των ανθρώπων κι αυτός κάνει μία πιστή αντιγραφή του αυτοσχεδιασμού του Freddie Mercury στο Wembley, ώσπου αρχίζει να παίζει το “Cold Day in the Sun” από το ακουστικό μέρος του “In Your Honor”, στο οποίο τραγουδάει ο ίδιος.
Ο Grohl, σε κάθε στάση ανάμεσα στα τραγούδια, δηλώνει ότι η μπάντα του δε θα ξανακάνει τόσο πολύ καιρό να επισκεφτεί τη χώρα μας, γιατί θα είναι κάπως αισχρό να ξαναέρθει στα 70 του, ότι μετά από βραδιές όπως αυτή οι γονείς του κοινού θα έπρεπε να αγοράσουν μουσικά όργανα στα παιδιά τους, γιατί αυτά μετά θα τους αγοράσουν σπίτια, όπως αυτός στην μητέρα του και η κόρη του, Harper, μελλοντικά σε αυτόν, φέρνοντας το συνεσταλμένο εντεκάχρονο κοριτσάκι στη σκηνή για να παίξει μία διασκευή του “We Will Rock You” (σε φωνητικά του Hawkins), πράγμα που το έχει κάνει άλλη μία φορά ενώπιον μόλις 20.000 ατόμων στην Ισλανδία και, τέλος, αναφέρεται στους θορυβώδεις Έλληνες, στη γλώσσα των οποίων προσπαθεί να προσαρμοστεί, βγάζοντας άναρθρες κραυγές, λέγοντας ότι έτσι θα παραγγείλει καφέ στο ξενοδοχείο του το επόμενο πρωί, συνθέτοντας ένα μικρό punk διαμάντι με αυτές.
Παρεμπιπτόντως, είναι ο πρώτος ο οποίος ρεύεται αρχοντικά σε μικρόφωνο εντός του Ηρώδειου , απολογούμενος ότι δεν ήθελε να προσβάλλει κανένα μέλος του ακροατηρίου και σπάζοντας τον καθωσπρεπισμό της τοποθεσίας.
Εντωμεταξύ, το set κυλά,εναλλάσσοντας τα παλιά τραγούδια με νέα και τα γρήγορα με πιο ήρεμα, δείχνοντας μία προτίμηση κυρίως προς το “Wasting Light” και το επερχόμενο “Concrete and Gold”, από το οποίο κάνει το ντεμπούτο του το ολόφρεσκο “Arrows” (λόγω ειδικής περίστασης κατά τον Grohl), ενώ στο, επίσης καινούργιο, “Sunday Rain” ο Grohl δηλώνει και πάλι την αγάπη του προς τον Hawkins και του παραχωρεί το μικρόφωνο.
Εκ του αποτελέσματος, το συγκρότημα δεν παίζει κανένα τραγούδι από το πιο πρόσφατο “Sonic Highways”, αλλά αυτό δεν δείχνει να πτοεί το κοινό, το οποίο αντιδρά σε κάθε hit και παράγγελμα, όπως συγκεκριμένα στο “Best of You”, όπου κρατάει τη φωνητική γραμμή του μετά το πέρας του τραγουδιού, πράγμα που παύει αφού ο επικοινωνιακός Grohl υποδεικνύει ότι έχουν κι άλλα τραγούδια πέραν αυτού.
Η μπάντα αλλάζει όργανα για να παίξει το τελευταίο κομμάτι , αλλά καθώς διαπιστώνει ότι έχουν το χρονικό περιθώριο να παίξουν λίγο ακόμη, παίζει το ψυχωμένο “Run” από τον νέο δίσκο. Ο frontman, έχοντας ρωτήσει πόσοι από το ακροατήριο έχουν ξαναβρεθεί σε συναυλία τους, εξηγεί ότι δεν κάνουν encore και ότι με αυτόν τον τρόπο λένε αντίο, παίζοντας τις πρώτες νότες του ρομαντικού “Everlong”.
Μετά από λίγα λεπτά υποκλίνονται κι αποχωρούν σύσσωμοι με τον Grohl τελευταίο να κινείται σαν rock καλικάντζαρος υπό τις επευφημίες του κοινού.
Μια νύχτα που θα θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Foo Fighters setlist
Times Like These
All My Life
Learn to Fly
The Pretender
Cold Day in The Sun
La Dee Da
Walk
These Days
My Hero
We Will Rock You (Queen cover)
Dirty Water
This is a Call
Arlandria
Rope
Arrows
Monkey Wrench
Sunday Rain
Best of You
Run
Everlong
Photos: Cristina Alossi
563 
