Οι Excalion, από το 2005 και για μια πενταετία, αποτέλεσαν ένα από τα σημαντικότερα power metal σχήματα από τη Φινλανδία.
Το πληκτράτο και τίγκα μελωδικό ύφος τους, προμήνυε τους διαδόχους των Stratovarius, αλλά κάπου στράβωσε η συνταγή και οι αλλαγές μελών έβαλαν στον πάγο το συγκρότημα.
Επτά χρόνια λοιπόν ύστερα από την τελευταία τους δουλειά, οι Excalion επανέρχονται δισκογραφικά με τον Marcus Lang στα φωνητικά και τον Aleksi Hirvonen στις κιθάρες, να συντροφεύουν τα υπόλοιπα τρία (και ιδρυτικά) μέλη, Jarmo Myllyvirta, Henri Pirkkalainen και Tero Vaaja στα keyboards, drums και μπάσο, αντίστοιχα.
Κι άπαξ και είσαι fan των προαναφερθέντων Stratovarius ή των Sonata Arctica (πριν γίνουν pop), θα ευχαριστηθείς κάθε στιγμή του “Dream Alive”, το οποίο φέρνει στο νου τις καλές εποχές του ιδιώματος. Κι όσο κι αν οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες κι ενδεχομένως άδικες για τους Excalion, το γεγονός είναι πως ο νέος τους δίσκος δεν αποτελεί κάποιο φόρο τιμής ή κάποια φτηνή κόπια, διότι μιλάμε για ένα συγκρότημα που εξ αρχής φρόντισε να δείξει τις δυνατότητές του, δίχως να κρύψει τις επιρροές του.
Τα πλήκτρα έχουν εξέχοντα ρόλο, συνοδεύοντας τις powerάδικες κιθαριστικές γραμμές, τα καλπάζοντα drums κρατούν ως συνήθως τα μπόσικα, ενώ τα φωνητικά χρωματίζουν τις συνθέσεις, οι οποίες, επί των πλείστων, διαθέτουν ανθεμικά refrain. Τι άλλο να θες από το εν λόγω είδος;
Με το “Dream Alive” πέρασα υπέροχα, θυμήθηκα τα νιάτα μου και ήπια και μια μπίρα παραπάνω στην υγεία των μυριάδων σχημάτων που νόμισαν πως με το copy-paste θα κάνουν καριέρα. Αμ δε, θέλει και καλό υλικό η συνταγή και οι Excalion, για μια ακόμη φορά, το έχουν. Εύγε.
647 
