Δυο και κάτι χρονάκια μετά την εμφάνισή τους με το παρθενικό EP “Cursed”, οι αθηναίοι modern heavy (με πολλά στοιχεία thrash αλλά και hard rock) metallers κυκλοφορούν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δημιουργία, το debut full length “Apocalypse”.
Το “Apocalypse” είναι μια αξιόλογη δουλειά που ανήκει πλήρως σε έναν χώρο που το επίκεντρό της είναι μάλλον οι U.S.A. στα early προς mid ’90s. Πατάει γερά με το ενάμισι πόδι στο ωμό, δυνατό Seattleικό heavy / power, εκτροχιάζεται “εκλεπτυσμένα” και με “πινελιές” προς το thrash των Flotsam & Jetsam (επίσης των 90’s εποχών τους) και η διαφοροποιητική λεπτομέρεια είναι η φωνητική προσέγγιση, μια οργανοφωνητική επιμειξία που δεν είναι και τόσο δημοφιλής, πράγμα που δείχνει συνθετική τόλμη.
Εκτελεστικά είναι επαρκείς για να αποδώσουν τις αιχμηρές συνθέσεις τους. Μου άρεσε πάρα πολύ η συνθετική οπτική των riffοπλαστών Έκτορα Σταύρακα και Νίκου Μαντά σε κομμάτια όπως τα εξαιρετικά “Not Coming Home”, “Sins”, “King of the World” με τα Maidenικά, πλήρως βουτηγμένα στο heavy metal “ομιλούντα” solos να αποτελούν highlightικές μονάδες από μόνες τους και το καλό ρυθμικό δίδυμο των Νικόλα Τζαναβάρα (μπάσο) και Στράτου Μηδέλια (drums) που παλινδρομεί ανάμεσα σε “ορθόδοξα” metal mid tempo beats και γρήγορα δυναμιτάκια καθαρής speed ψυχαγωγίας (όπως στο intro του καταιγιστικού “As Chaos Prevails”), όπως και ο τεχνολογικός απόηχος του opening ομότιτλου track που λειτουργεί ως intro για το “Pain” .
Το μόνο αμφιλεγόμενο σημείο που θα μπορούσα να παρουσιάσω ενστάσεις (προσωπικές και όπως σε κάθε τι προσωπικό, δεν λαμβάνει νόημα ο όρος “μέσος όρος ακροατών”, είναι εξατομικευμένη αντίληψη, τα αυτιά είναι μοναδικά για καθέναν) είναι τα φωνητικά. Ο τραγουδιστής Φίλιππος Ρούσσος έχει αγριέψει λίγο σε σχέση με το EP αλλά και πάλι θα το πω ότι στα καθαρά φωνητικά του παρουσιάζει αδυναμίες (μικρές, σε προφορά και χροιά) αλλά κυρίως θα τον ήθελα πιο δυνατό, πιο “φωνακλά”, σε σχέση με το μουσικό background (με το σημείο που εστιάζω να βρίσκεται στην κατασταλαγμένη “θέση” ανάμεσα στο Sanctuaryικό U.S. metal και στο alternative hard rock των Alice In Chains που θα έπρεπε να πάρει η μπάντα συνθετικά, σε κομμάτια όπως το “King of the World ” φαίνεται η αισθητική διαφορά, όπου ο Φίλιππος είναι εξαιρετικός ερμηνευτικά, σε ένα τραγούδι που κάλλιστα θα μπορούσε να τεθεί υπό “ίσο δικαίωμα ιδιοκτησίας” των δυο τάσεων που ανέφερα παραπάνω και ίσως να είναι αυτή η αιτία που ακούγεται τόσο καλός, προφανώς είναι το “χωράφι” του αυτό το ύφος) ενώ τα διάσπαρτα growls που ακούγονται δίνουν μια σαφώς πιο δυναμική αισθητική που στην αντίληψή μου κολλάει άψογα με το υλικό των Simplefast. Προσωπική λόξα όπως προανέφερα που δεν τίθεται ως κριτήριο σε σχέση με το συνολικό αποτέλεσμα, από τη στιγμή που είναι ταιριαστός με το μουσικό background που παράγει η μπάντα πίσω του, παίρνει αυτοβούλως θετικό πρόσημο και επαφίεται στα αυτιά του κάθε ακροατή η εξατομικευμένη προσήμανση.
Η ουσία είναι ότι οι Simplefast με το “Apocalypse” δίνουν ένα αρκετά δυναμικό παρόν, παρουσιάζοντας αρκετές τάσεις αυθεντικότητας σε εικαστικές φόρμες που δεν έχουν κορεστεί ακόμη. Είναι μελετημένοι ως προς το αντικείμενό τους, έχουν αδυναμίες (όπως όλες οι μπάντες, κανείς δεν είναι τέλειος ούτε απαιτείται η ανακάλυψη του τροχού από κανέναν) που όμως δεν είναι κάτι το τόσο θεόρατο που να μην μπορεί να διορθωθεί και έχουν μια δική τους αίσθηση ως προς το σύγχρονο heavy metal. Υποθέτω θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα. Και όχι μόνο. Ευελπιστώ να συμβεί.
https://www.facebook.com/Simplefast/
http://www.simplefast-official.com/
827 
