Τέσσερα χρόνια μετά το “Pinnacle of Bedlam”, οι brutal deathsters Suffocation εξαπολύουν τη νέα τους δισκογραφική επίθεση και κάπου εδώ, όποιος βγάζει σπυριά με τον ακραίο ήχο, καλό θα ήταν να απομακρυνθεί από την οθόνη.
Με δυο νέα μέλη στη σύνθεσή του (κιθάρα και drums), το κουιντέτο από τη Νέα Υόρκη επανέρχεται με το “…Of The Dark Light”, ένα album που η αλήθεια είναι περίμενα κάπως καλύτερο, δεδομένου του εξαιρετικού ιστορικού της μπάντας.
Σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύει, απλά εκεί που περίμενα να με αρπάξει από το λαιμό και να μου σκίσει τα σωθικά, εν τέλει με άφησε μονάχα με μερικούς μώλωπες. Η αλήθεια βέβαια είναι πως η πρώτη ακρόαση αδικεί το δίσκο, μιας και ξεκινάει σχετικά προβλέψιμα κι ενώ βρίσκει ρυθμό στην πορεία, προς το τέλος κάνει πάλι κοιλιά, γεγονός που αφήνει μια περίεργη γεύση. Δε νιώθεις σε καμία περίπτωση που άκουσες κάτι μέτριο, αλλά δε σου μένουν και πολλά μετά το πέρας των 35 λεπτών που διαρκεί, κι αυτό σίγουρα δεν είναι θετικό.
Εννοείται πως μουσικά, το “…Of The Dark Light”, είναι Suffocation με τα όλα του! Ωμό και τραχύ τεχνικό brutal death με κάκαλα μέχρι το πάτωμα, το οποίο (αναπόφευκτα) ποιοτικά αφήνει πίσω του πολλούς νεότερους του είδους. Το μεγάλο “αλλά” όμως υπάρχει και δημιουργείται από τις προσδοκίες που έχουμε όλοι από αυτό το σχήμα. Διότι, όταν έχεις συνηθίσει σε συνθέσεις που κρατάνε μπουλντόζες, τι να την κάνεις τη βαριοπούλα;
Θεωρώ πως η νέα δουλειά των Suffocation θα μπερδέψει κάπως τους fan που (δικαίως) περίμεναν κάτι ισοπεδωτικό, από την άλλη όμως, θα ξεδιψάσει πρόσκαιρα τη δίψα τους για έναν ποιοτικό brutal death δίσκο. Προσωπικά, αν και θα του δώσω κι άλλες ευκαιρίες, τον συγκαταλέγω στις λιγότερο καλές στιγμές του συγκροτήματος.
Highlights: “Your Last Breaths”, “Return to the Abyss”, “…Of The Dark Light”, “Caught Between Two Worlds”
631 
