Η αλήθεια είναι ότι σαν όνομα έχουν συζητηθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Λίγο η ανάμιξη του θρύλου Leif Edling (Candlemass και πολλά ακόμη) στις τάξεις των σουηδών, λίγο οι όντως αξιοπρεπείς δουλειές τους σε ένα πειραματικό και ενδιαφέρον στυλ που αν και υπό την αιγίδα του όρου “revival”, εντούτοις συνθετικά θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να τους ονομάσει και “progressive”, οι Avatarium έχουν γίνει αρκετά γνωστοί. Με το νέο, τρίτο τους album και κάποιες αλλαγές στο line up (ο Edling δε συμμετέχει εκτελεστικά, αν και υπογράφει την πλειοψηφία των συνθέσεων, ο δε αντικαταστάτης του στο μπάσο, Mats Rydstrοm, είναι συμβατός με το αντικείμενο, όντας μέλος των stoner-άδων Abramis Brama), οι Avatarium φιλοδοξούν να προσεγγίσουν ακόμη ευρύτερο ακροατήριο, κάτι που δεν νομίζω να δυσκολευτούν ιδιαίτερα να επιτύχουν.
Από την αρχή και ξεκάθαρα, το “Hurricanes And Halos” είναι μια συγκλονιστική δημιουργία. Ηχητικά ανήκει στο πρωτογενές rock κίνημα, παραπέμποντας σχεδόν σε όλους τους ακρογωνιαίους λίθους της ηλεκτρικής κιθαριστικής μουσικής, με τη φύση της μουσικής τους πλέον να εστιάζεται στις early ’70s pro-rock εποχές, με τα όποια doom στοιχεία να αποτελούν αυτοτελείς οντότητες πλέον, όπως για παράδειγμα στα εξαιρετικά prog “Medusa Child” και το straight of Black Sabbath “A Kiss (From The End Of The World)”.
Ο Marcus Jidell (κιθάρες) αριστεύει. Σπουδαίες εκτελέσεις, βουτηγμένος σε άκρατη ψυχεδέλεια, με πλήθος Marshallικών ηλεκτροφόρων εκκενώσεων και για πρώτη φορά τόσο μελωδικός με highlight τα άριστα παλιακά solos που παράγουν εγκεφαλικές εκλάμψεις, με ένα “γεμάτο” ρυθμικό backgound πίσω του να τον υποστηρίζει. Και φυσικά με αιχμή του δόρατος, μια εκπληκτική Jennie-Ann Smith, αυτό το σπουδαίο λαρύγγι που “λάμπει” και εκφράζει φωνητικώς όλον αυτόν τον συνθετικό οίστρο.
Κομματάρες συνολικά. Το opening track “Into the Fire – Into the Storm” (προσεγγίζει τεχνοτροπικώς τους Grand Magus θα έλεγα), εξαιρετικά τα “The Starless Sleep” (έχει πλήρως χίπικο mid to late ’60s αέρα μεν, αλλά με εξαιρετική μελωδία) όπως και το “Road to Jerusalem” (που είναι χτισμένο πάνω σε desert / ανατολίτικες κλίμακες με έναν τρόπο που θυμίζει τους Led Zeppelin και σπουδαίο ρεφρέν), το “Medusa Child” που προανέφερα με την φοβερή λεπτομέρεια των παιδικών φωνών που συνοδεύουν την Smith, ένα Candlemass meets King Crimson κομμάτι στην ουσία του, το σπουδαίο “The Sky At The Bottom Of The Sea” με το καταπληκτικό solo του, ένα έκδηλο tribute προς τους μεγάλους Uriah Heep, το θαυμάσιο bluesy “When Breath Turns to Air” (γάμησέ την τη σοκολάτα, έλα να το χορέψουμε!) ή το αριστουργηματικό εμβατηριακό ομότιτλο outro.
Το υλικό του “Hurricanes And Halos” είναι φρεσκότατο, συναρπαστικό και τεκμηριώνει την αξία μιας μπάντας που, τουλάχιστον μ’ αυτήν τη δουλειά, πρέπει δικαιωματικά να θεωρείται ως μέλος της elite αυτού του ρεύματος. Μια απολαυστική δημιουργία που είναι στανταράκι για τα tops στο τέλος της χρονιάς. Το Ντινάκι (ποιος φτιάχνει τις σοκολάτες που λέγαμε, εγώ;) λέει ότι “η ουσία είναι στην κραυγή” και πιθανόν να έχει δίκιο (βασικά έχει πάντα δίκιο αλλά το παίζω δύσκολος, εδώ γελάμε). Στο παρόν αριστούργημα πάντως, η ουσία βρίσκεται στο “ευ” των αισθήσεων συνολικά και οι Avatarium τα καταφέρνουν περίφημα. Υπόκλισις και αυλαία.
https://www.facebook.com/avatariumofficial/
http://avatariumofficial.se/
767 
