Με νέα μέλη σε μπάσο και drums, το supergroup που βρίσκει στην εξάχορδη τον Mike Orlando και στο μικρόφωνο τον Russell Allen, φτάνει αισίως στο τρίτο του full length…
Περισσότερο επιβλητικό από τους προκατόχους του, το “We the People” φλερτάρει με μια Disturbed-ική αισθητική, δίνοντας βάρος στην γκρούβα και τα ρυθμικά, βάζοντας στην άκρη τις όποιες μελωδικές γραμμές.
Κιθαριστικά, το album κατεβάζει σαγόνια σε στιγμές, το drumming του Dave Z είναι καταιγιστικό, οι μπασογραμμές του Jordan Cannat ουσιώδεις, ενώ οι ερμηνείες του Allen ίσως οι πιο οργισμένες που έχουμε ακούσει.
Γεγονός είναι πως το αρχικό “King of the Ring” αφήνει μια περίεργη γεύση στο μουσικό ουρανίσκο, με το CD να συγκεντρώνει εν τέλει τις καλύτερες στιγμές του στο μεσαίο μέρος του
Τα πάντα είναι heavy στο νέο δίσκο (όχι και πως πριν δεν ήταν), με τις μπαλάντες “Bleeding Hands” και “Blind Leading the Blind” να παρεμβάλλονται και να ρίχνουν πρόσκαιρα τα γκάζια. Το νέο full length όμως, δεν έχει την συνθετική δεινότητα των άλλων, μιας και οι Adrenaline Mob μάλλον προσπαθούν να ακουστούν πιο άμεσοι, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Η φάση είναι “έλα μανμου να σου δείξω πόσο μάγκας είμαι” και η αλήθεια είναι πως, έχοντας πάντα ως σύγκριση το πρόσφατο παρελθόν του group, με χαλάει λίγο αυτό το “όλα πόπα κι όπου μας βγάλει”, διότι μου φαίνεται κάπως επιδερμικό.
Από την άλλη, στο σύνολό του το “We the People” είναι μια ακόμη πολύ καλή δουλειά από το συγκρότημα, αν και μάλλον είναι η πιο αδύναμή τους μέχρι στιγμής. Προσωπικά ξεχώρισα τα “Chasing Dragons”, “Till the Head Explodes”, “Bleeding Hands”, “What You’re Made of” και “Lords of Thunder”, ενώ αρκετά ενδιαφέρουσα είναι και η διασκευή στο “Rebel Yell”.
Το νέο πόνημα των Adrenaline Mob είναι σαν το σεξ όταν είσαι μεθυσμένος και χωρισμένος… Γουστάρεις την στιγμή που το κάνεις, περνάς φουλ καλά, δίνεις πόνο, απλά το επόμενο πρωί, το πιθανότερο να στείλεις ξανά μήνυμα σε πρώην…
538 
