Κατεβάινοντας στον σταθμό Αττική του Μετρό και περπατώντας προς το Gagarin, η ιδέα των Last Drive να ξαναβάζουν τα μουσικά τους όργανα στην πρίζα μετά από δύο χρόνια unplugged πειραματισμού, σε συνδυασμό με τους special guests Bazooka, καθιστούσαν τη νύχτα πολλά υποσχόμενη.
Δέκα και πέντε στην σκηνή βγαίνουν οι Bazooka και ξεκινούν γεμάτοι ενέργεια με το “Κορίτσι Στην Ακτή”. Η πανκοψυχεδέλεια των Βολιωτών έμοιαξε να αιφνιδιάζει ένα μέρος του ήδη γεμάτου Gagarin, ενώ οι υπόλοιποι παρασυρόμαστε από τα αγριεμένα ουρλιαχτά του Ξάνθου, τραγουδιστή και κιθαρίστα της μπάντας, τα οποία μας “ξυρίζουν” τα τύμπανα.
Η σκηνική παρουσία τους είναι έντονη, ειδικά στα πιο δυνατά κομμάτια όπως “Ravening Trip”, “Mr. George” και “Ψέμα”, αλλά αυθόρμητη, καθόλου στημένη και δείχνει να πηγάζει από αυθεντικό συναίσθημα της στιγμής. Κάπου στη μέση του set κάθε μέλος αρχίζει να βγάζει κι από μία κραυγή ζώου στα μικρόφωνα, με τον frontman να κάνει μια εξαιρετική μίμηση των χορευτικών φιγούρων του Ian Curtis των Joy Division…
Θα συνεχίσουν με την “Άχρηστη Γενιά”, την “Οθόνη” και το “Ψέμα” προτού ευχαριστήσουν τους Last Drive που έπονται. Μετά τις “Ψυχοθήκες” και την “Επανάληψη” θα ακολουθήσει ανταλλαγή μουσικών οργάνων μεταξύ των μελών. Η κιθάρα θα πάει στο μπάσο, η δεύτερη κιθάρα στα drums, το δεξί μπακ στο αμυντικό χαφ και ο τραγουδιστής θα βρεθεί με τα χέρια ελεύθερα. Εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία “φτύνοντας” αλα Henry Rollins τους στίχους του τελευταίου κομματιού καθώς στραγγάλιζε το μικρόφωνο, κυλίστηκε στη σκηνή και γενικά το ευχαριστήθηκε με τη ψυχή του.
Μετά από μία ώρα εξαιρετικής εμφάνισης, οι Bazooka θα μας χαιρετήσουν και θα αδειάσουν το stage, για να το γεμίσουν πάλι στις έντεκα και μισή οι Last Drive. Το κοινό τους υποδέχεται ενθέρμως κι αυτοί μας υπόσχονται πως ενώ δεν μπορούν με λόγια να μας περιγράψουν τη χαρά τους, θα το πράξουν με την παρουσία τους.
Τα πρώτα διαπιστευτήρια για την τήρηση του Rock n’ Roll αυτού όρκου θα δωθούν μέσα από αγαπημένα τραγούδια του πολύχρονου και σημαντικού παρελθόντος της μπάντας. “Overloaded”, “The Bad Roads”, “Chain Train”, “Desert Rose” “Gone Gone Gone” και “Holy War” ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα για τα καλά.
Στη συνέχεια θα μας παίξουν το πιο φρέσκο “Snake Charmer”, καθώς και μουσική που έγραψαν για το ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου, Φασισμός Α.Ε.(2014). Το γεγονός αυτό θα συνοδευτεί και με μερικά αντιφασιστικά/αντιναζιστικά σχόλια του μπασίστα και βασικού τραγουδιστή του σχήματος, Aλέξη Καλοφωλιά, τα οποία δυστυχώς το 2017 παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ. Ο προαναφερθέντας επίσης αφιέρωσε τη βραδιά αυτή στο σκηνοθέτη και πρώην ιδιοκτήτη του Gagarin, Νίκο Τριανταφυλλίδη, ο οποίος πέθανε πριν από περίπου ένα χρόνο.
Ήρθε η ώρα όμως το μικρόφωνο να αλλάξει χέρια και να πάει στον κιθαρίστα Γιώργο Καρανικόλα ο οποίος με φωνή λίγο πιο βρώμικη από δωμάτιο πρωτοετή φοιτητή θα τραγουδήσει το “Always The Sun”, πριν δημιουργηθεί ένας ακόμα μικρός χαμός με το “Devil May Care”.
Το σύνολο του κοινού εκφράζει την αγάπη του για τους ιστορικούς garage punk rockers με χορό, headbanging και σφιγμένες γροθιές που πηγαινοέρχονται απειλητικά στον αέρα (γλίτωσα στο τσακ μερικές ξώφαλτσες), γεγονός που δείχνει να συγκινεί και να “γκαζώνει” το συγκρότημα. Συνέχεια όλων αυτών με “Blood From The Stone” και κορύφωση τους με το εμβληματικό “Killhead Therapy”.
Μία παρά πέντε γίνεται διάλειμμα ανασυγκρότησης με τους Last Drive να απόχωρούν και να επιστρέφουν λίγα λεπτά αργότερα με το “Have Mercy” και μία ωραία διασκευή του “Pablo Picasso” των Modern Lovers. To οριστικό αντίο θα ειπωθεί λίγο πριν τη μία και μισή με τον καλύτερο τρόπο μέσω του “Ι Love Cindy”
Η βραδιά δικαίωσε τις προσδοκίες στο έπακρο, με δύο συγκροτήματα που έδεναν καλά μεταξύ τους και κόσμο με περίσσεια διάθεση να περάσει καλά. Οι Bazooka τα έδωσαν όλα στο σανίδι, ενώ οι Last Drive μας έδειξαν για ακόμα μια φορά γιατί έχουν μια ιδιαίτερη θέση στις καρδίες του αθηναϊκού (και όχι μόνο) συναυλιακού κοινού.
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
610 
