Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα Scar Symmetry, μόλις έξι χρόνια πριν. Με είχε εντυπωσιάσει το “Symmetric In Design” καθώς οι εναλλαγές brutal- καθαρών φωνητικών, όπως και οι συνθέσεις καθαυτές, δημιουργούσαν ένα μουσικό πακέτο πολύ ευχάριστο για τα αυτιά μου.
Η συνέχεια με το “Pitch Black Progress” ήταν εξίσου καλή, αλλά κάπου εκεί άρχισε να χάνεται η μπάλα και πιο συγκεκριμένα το groove της μπάντας. Τετριμμένες ιδέες, ανούσια τραγούδια και με αποκορύφωμα την πατάτα του 2009 “Dark Matter Dimensions”, είχα χάσει πάσα ιδέα για το συγκρότημα. Φτάνουμε στο σήμερα και το “The Unseen Empire” σίγουρα δε συγκρίνεται με τα πρώτα βήματα των Σουηδών, αλλά τουλάχιστον βρήκαν ξανά το tempo τους. Η αλήθεια είναι πως “ρίχνουν” κάπως τη death πλευρά τους, έχοντας περισσότερα καθαρά φωνητικά, αλλά εάν αυτό είναι που τους κάνει να έχουν αυτό το groove, που ανέφερα και προηγουμένως, χαλάλι! Μη φανταστείτε καμιά δισκάρα… Έχει τις στιγμές του (“The Anomaly”, “Domination Agenda”, “Astronomicon”, “Rise of the Reptilian Regime”), αλλά χωλαίνει σε σημεία, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα album που το μισό περίπου είναι όντως καλό, ενώ το υπόλοιπο το έχουμε ξανακούσει από άλλες, καλύτερες ίσως, μπάντες. Ο δίσκος πραγματεύεται το θέμα της “αόρατης εξουσίας” και μιλάει για συνομωσίες, μυστικές συντεχνίες, κατευθυνόμενες κυβερνήσεις και γενικά για όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν κουμάντο στον πλανήτη όσο εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Ενδιαφέρουσα η απόδοση αυτού του μεγαλεπήβολου concept, αλλά ίσως να χρειαζόταν περισσότερο νεύρο στο μουσικό τομέα. Γενικά λοιπόν μια ενδιάμεση κατάσταση… Όσοι γουστάρετε το μελωδικό death, νομίζω πως το “The Unseen Empire” είναι μια κυκλοφορία που θα μπορούσε να σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, ενώ όσοι είστε ήδη fan των Scar Symmetry, θα χαρείτε με την μερική επανένταξη του group στις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές τους φόρμες, αλλά και πάλι δε θα αποφεύγεται η σύγκριση με τα δύο τους πρώτα album.
525 
