Θυμάμαι πως ήταν Δεκέμβρης όταν ο Doogie White τραγούδησε στην Αθήνα πλαισιωμένος από 4 εξαίρετους έλληνες μουσικούς (Άγγελος Περλεπές- κιθάρες (MYSTERY), Jimmy Sera- μπάσο (BAD MEDICINE), Γιώργος Λαγογιάννης- πλήκτρα (REMEMBER LIZZY), Μάνος Μάτσος- drums (Spitfire) και μας είχαν αφήσει κατάπληκτους.
Μία βδομάδα αργότερα έφτασε στα χέρια μου μία live εμφάνιση του Σκωτσέζου τραγουδιστή από την ήδη γνωστή (σε μένα μπάντα διασκευών στους υπέρτατους Deep Purple) τους DEMON’S EYE. Ήταν η εμφάνιση τους στις 28-11-2008 στο Βέλγιο και εντυπωσιάστηκα από τον επαγγελματισμό και τη μουσικότητα της μπάντας. Εδώ κάνουν το βήμα παραπάνω και παρουσιάζουν την πρώτη επίσημη δουλειά τους έχοντας το “εργαλείο-πολυλαρύγγι” Doogie White στα φωνητικά. Η εκπλήρωση του ονείρου της μπάντας που εδώ παρουσιάζει με ιδιαίτερη επιτυχία δικές της συνθέσεις κλασικότροπου ροκ που θα ενθουσιάσουν τους φίλους των Deep Purple και της Ronnie James Dio περιόδου των Rainbow.
Το εναρκτήριο άσμα “The Unknown Stranger” ξεκινά πολύ εντυπωσιακά, με εισαγωγή από συνθεσάιζερ που θυμίζει το “Tarot Woman” των Rainbow. Στο ίδιο ύφος των Deep Purple και Rainbow ακολουθούν με όλα τα συστατικά παρόντα όπως το όργανο στα καλύτερα ίχνη του Jon Lord, κιθάρες στο ύφος του “θείου” μουσικού Blackmore, καθώς υπάρχει και ο τυμπανοβασανισμός σε ρυθμούς, ένταση και δεξιοτεχνία του Ian Paice. Όσο για τα φωνητικά ακούμε έντονα τις επιρροές από Gillan, Coverdale και Dio, αλλά ο Doogie White δε μιμείται κανέναν έχοντας διαμορφώσει το προσωπικό του ύφος που τον κατατάσσει σε μία από τις πιο αξιόλογες φωνές του κλασικού ροκ… Ξεχωρίζουν τα “A Foolish Man” σε ύφος Purple δεκαετίας 80 καθώς και το σε στυλ Whitesnake “Sins of the Father”.Το άλμπουμ κλείνει με την ορχηστρική σύνθεση “Le Vent Lament” που είναι στα πατήματα των Blackmore’s Night… Μια κυκλοφορία που θα αρέσει σε όσους αρέσκονται στους παλιούς καλούς Purple, Rainbow και Whitesnake. Εξαιρετικές συνθέσεις, εκπληκτικοί μουσικοί και ένας “άσος” τραγουδιστής. Ζητάτε κάτι περισσότερο;;;
562 
