Μέσα Μαΐου, Αθήνα, με το συνδυασμό άπλετης αφρικανικής σκόνης να θολώνει τον ορίζοντα κι ανυπόφορης για την εποχή ζέστη, να δημιουργούν ένα μείγμα σεληνιακής ατμόσφαιρας και τοπίου ερήμου.
Το ιδανικό τοπίο και σκηνικό, δηλαδή, για να αναδυθεί από το θρυλικό υπόγειο των Εξαρχείων (An Club) η λάβα των Puta Volcano, με αφορμή την παρουσίαση του νέου τους album “Harmony Of Spheres”, που από τις πρώτες του κιόλας κριτικές (review) κι ακροάσεις απέσπασε ενθουσιώδη σχόλια.
Οι πόρτες άνοιξαν στις 22:00 και το σκηνικό που αντίκρισα στο An με κόσμο συνεχώς να εισρέει στο χώρο, με γέμισε αισιοδοξία για το live, που ωσότου να ξεκινήσουν οι SuperSoul σχεδόν δεν έπεφτε καρφίτσα.
Περί τις 22:25 το heavy blues τρίο SuperSoul ανέβηκε στη σκηνή με πολύ όρεξη, δυναμισμό που κορυφώθηκε στην πορεία της παρουσίας τους, αφού η έντονη αποδοχή τους από το κοινό, τους ντόπαρε, δίνοντας τους τέτοια ορμή και πάθος ώστε να ξεδιπλώσουν με τον καλύτερο τρόπο τη δυναμική τους. Το σπάσιμο μια χορδής στο πρώτο κιόλας τραγούδι δεν πτόησε κανένα κι ερμήνευσαν συνθέσεις από το επερχόμενο album τους “Faith Bender”.
Δεν ήταν μόνο η επιβλητική παρουσία, του γνωστού στα blues – rock στέκια, Rami Winston που παίζει ηλεκτρική κιθάρα, τραγουδά και συνθέτει, αλλά αποτελούν μια μοναδικά δεμένη μπάντα με τον Rusty Mass στο μπάσο, τις πολύ καλά δουλεμένες δεύτερες φωνές και μια καταπληκτική on stage παρουσία, αλλά και τον Evan στα τύμπανα και τα φωνητικά, να αποδίδουν ένα heavy – blues – rock ιδίωμα, που όχι μόνο δεν κούρασε για τα 50 λεπτά που έπαιξαν, αλλά αντίθετα ενθουσίασε και ζέστανε το κοινό.
Πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά και το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι με κέρδισαν κι αναμένω εναγωνίως το ντεμπούτο album τους.
Τα φώτα χαμήλωσαν και το σετάρισμα του ήχου ξεκίνησε προκειμένου να υποδεχτεί τους Puta Volcano και η μορφή της Luna άρχισε να αχνοφαίνεται στη γωνία της σκηνής, με πολλούς φίλους από το κοινό να κάνουν έκδηλη την ανυπομονησία τους.
Λίγο μετά τις 23:30 οι Puta Volcano με ένα σύντομο “ευχαριστώ”, μπήκαν κατευθείαν στο κυρίως θέμα, την παρουσίαση, δηλαδή, του “Harmony Of Spheres”, ξεκινώντας με το πρώτο track, το “Dune” και συνεχίζοντας με το επόμενο στη σειρά “Bird”. Επαναλαμβανόμενες ριφογραμμές, σκληρός ήχος, σ’ ένα νέο grunge σύμπλεγμα, με ψυχεδελικά Palm Desert στοιχεία και ίσως κατά τη γνώμη μου απέδωσαν το hard rock μιας νέας εποχής που βυθίζεται στο σκοτάδι για να προκαλέσει την έκρηξη που υποβόσκει.
Ο κόσμος που είχε μαζευτεί απολάμβανε στο μέγιστο το live και μάλιστα, δεν ήταν λίγοι οι φίλοι και κυρίως οι φίλες της μπάντας που “χτυπήθηκαν” στη front line της μικρής αρένας του An. Επίσης, εντύπωση μου έκανε ότι το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την κυκλοφορία “Harmony Of Spheres” μέχρι την παρουσίαση του, δεν φάνηκε εμπόδιο σε αρκετούς fans να προλάβουν να μάθουν τα τραγούδια και τους στίχους και να επευφημούν τη μπάντα με κάθε ευκαιρία.
Από την άλλη, κάποια επαναλαμβανόμενα προβλήματα με τον ήχο (κυρίως στα πρίμα της κιθάρας) κατά τη διάρκεια του live ήταν ένα μικρό θέμα για τη μπάντα κι οι τόνοι έπεσαν κάπως, αλλά δεν πτόησαν το δυναμικό κουαρτέτο, ώστε με κάποιες πινελιές από παλιότερα κομμάτια τους όπως “Black Sand”, κατόρθωσαν πάλι να δυναμιτίσουν το σκηνικό.
Από τη νέα αυτή δουλεία που είχα ήδη ακούσει με προσοχή πριν, μπορώ να πω ότι live αποδόθηκε το ίδιο αψεγάδιαστα όπως και στις στούντιο ηχογραφήσεις, αυτή τη φορά όμως ξεχώρισα περισσότερο το “Afterglow”, το “Neon” και το “ Jovian Winds”, που όπως μας εξομολογήθηκαν γράφτηκε στη Μαλακάσα καθώς προετοιμάζονταν για την εμφάνισή τους στο Rockwave festival κι αφορά 3 πατεράδες που χάθηκαν από τη ζωή.
Δίχως αμφιβολία η Luna αποτελεί μια εξαιρετική ερμηνεύτρια με ιδιαίτερη, απαράμιλλη φωνή και θα μπορούσα να πω ότι εκτός από μια ιδανική performer, έχει αναδειχτεί πλέον σε μια rock περσόνα, για τα εγχώρια τουλάχιστον δεδομένα. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν υστερούν οι πλέον εξαιρετικοί συνοδοιπόροι, όπως ο Alex P στις κιθάρες που πραγματικά έκαιγαν στα χέρια του, ο Steven στα τύμπανα και ο Bookies στο μπάσο, με τον τελευταίο καθώς φαίνεται ν’ αποτελεί συνδετικό κρίκο της ομάδας, τόσο καθοδηγητικά αλλά και ενορχηστρωτικά.
Η μπάντα έκλεισε ιδανικά με το δημοφιλές “Zombie (Your mother ate my dog)” από το πρώτο τους album (“Represent Victory Below Eye”) και το “Infinity” ν’ αφήνει μια υπέροχη αίσθηση στο τέλος από το καταπληκτικό “Harmony Of Spheres”.
Είναι πραγματικά μοναδικός ο τρόπος των Puta Volcano, να δημιουργούν τέτοιες δονήσεις και καταιγισμό συναισθημάτων, με την σχεδόν πλήρη απουσία λυρισμού από τον ήχο τους, η οποία μάλλον αντισταθμίζεται από αυτή που ρέει αβίαστα από το στίχο τους.
Εξαιρετική βραδιά- παρουσίαση, καλά οργανωμένο merch point, αλλά πάνω απ’ όλα μοναδικό performance κι από τις δύο μπάντες.
Puta Volcano setlist
1. Dune
2. Bird
3. Black Sand
4. Zeroth Law
5. Afterglow
6. Burn the Rest
7. Indigos And Vulgars
8. Raindance
9. Await
10. Jovian Winds
11. Neon
12. Moebius
13. The Sun
14. Zombie (Your mother ate my dog)
15. Infinity
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
584 
