ROYAL HUNT: “2016”

Οι Δανοί Royal Hunt σχηματίστηκαν το 1989 από τον πρίγκιπα των πλήκτρων Andre Andersen που δικαιωματικά αποτελεί τον μόνιμο πορτιέρη εισαγωγής και εξαγωγής μελών σε όλη τη διάρκεια της 25χρονης διαδρομής τους.

Με 13 studio και 5 live άλμπουμ ήδη στον μεγάλο τους κατάλογο, διατηρούν με συνέπεια την τακτική της κυκλοφορίας ενός live DVD (και διπλού cd ) κάθε δέκα χρόνια. Έτσι, μετά το 1996, το 2006 και με αφορμή τα 25α γενέθλια του γκρουπ, επιστρέφουν με το “2016”, ηχογραφημένο ζωντανά στο “Izvestya Hall” της Μόσχας στη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του “Devil’s Dozen” του 2015. Το αντίστοιχο οπτικό υλικό κινηματογραφήθηκε με 9 HD κάμερες.

Με τον D. C. Cooper πίσω από το μικρόφωνο, μετά από την επιστροφή του το 2011, το γκρουπ παρουσιάζεται πανέτοιμο να διασχίσει τη δισκογραφική του ιστορία και να ζωντανέψει στη σκηνή σημαντικούς σταθμούς του μελωδικού, συμφωνικού metal που υπηρετεί με συνέπεια. Πέρα από τον αρχηγό Andersen και τον Cooper, τη σύνθεση συμπληρώνουν οι “μεταγενέστεροι” (όλοι μετά το 2009 στην μπάντα), Andreas Passmark στο μπάσο, Jonas Larsen στις κιθάρες και Andreas Johansson στα drums.

Το κοινό της Μόσχας αποδεικνύεται ιδιαίτερα ζεστό και εκδηλωτικό απέναντι σε ένα χορταστικό “Best Of” με δυναμικές κορυφώσεις αλλά και πιο υποβλητικές στιγμές και έναν διαυγή ήχο που υποστηρίζει ιδανικά τις διαθέσεις των τραγουδιών. Η έκρηξη του ενθουσιασμού έρχεται με την εκτέλεση του δημοφιλούς και απόλυτου single, “Half past loneliness” και η συγκυρία οδηγεί και στην ανακοίνωση πως η συναυλία κινηματογραφείται. Όλη η διάρκεια του show έχει μια ευχάριστη αμεσότητα χωρίς τρύπες κούρασης, αν εξαιρέσει κανείς κάπως το drum solo στο “Flight” που θα μπορούσε να έλειπε.

Το κυρίως πιάτο της εμφάνισης των Royal Hunt περιλαμβάνει τα “Martial arts” και “Flight” από το ντεμπούτο “Land Of Broken Hearts” του 1992, το “Wasted time” από το “Clown In The Mirror” του 1993, τα “River of pain” και “Message to God” από το ιστορικό “Paradox” του 1997, το “Lies” από το “Fear” του 1999, το “Army of slaves” από το “Χ” του 2010, το “Half past loneliness” από το “Show Me How To Live” του 2011, το “One minute left to live” από το “Α Life To Die For” του 2013 και τα “May you never (Walk alone)”, “Until the day” από το τελευταίο “Devil’s Dozen” του 2015. Στο encore ακούγονται και τα “Stranded” (“Land Of Broken Hearts”) και “A life to die for” (“A Life To Die For”).

Για τους ακροατές που ακολουθούν με συνέπεια τη διαδρομή τους, οι επιλογές του πακέτου των 25χρονων γενεθλίων είναι εύστοχες και απλώνονται σε όλη σχεδόν τη δισκογραφία τους ενώ τόσο η απόδοση των Hunt όσο και ο ήχος σέβονται και με το παραπάνω όποιους επενδύσουν σε ένα ακόμα live cd-DVD τους.

“Το τερπνόν μετά του ωφελίμου” είναι η φράση μας…

728
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…