“Aπό τη μουσική έχεις και άλλα ανταλλάγματα πέρα από τα λεφτά, που είναι εξίσου σημαντικά και δεν υπάρχουν σε άλλα επαγγέλματα”. Ο Ξάνθος Παπανικολάου, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Bazooka, ένα χρόνο μετά την τελευταία τους συνέντευξη στο Rockway.gr μας μιλάει για μουσική και άλλα διάφορα και ενδιαφέροντα.
-Καλησπέρα! Έχετε έναν αρκετά ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό ήχο. Ποιες μπάντες σας επηρέασαν περισσότερο στη διαμόρφωση του ήχου αυτού;
Όταν ξεκινήσαμε την μπάντα το 2008 ακούγαμε πολύ Wipers, Sonic Youth, Stooges, Melvins, Big Black καθως και πολύ αμερικάνικο punk όπως Black Flag, Bad Brains, Circle Jerks κλπ. Και χρόνια πριν ξεκινήσουμε τη μπάντα από μικρά γουστάραμε Nirvana, Jimi Hendrix, Captain Beefheart, Led Zeppelin, Rolling Stones, Beatles, Kinks. Oλα τα κλασικά. Στην πορεία συνδυάσαμε αυτά τα ακούσματα που έχουν μπει βαθιά μέσα μας με οτιδήποτε ακούμε ανά περιόδους. Από 60’s ψυχεδέλεια και Krautrock, μέχρι Fela Kuti, ρεμπέτικο και βρετανικό post punk. Θα ήταν δύσκολο να γράψουμε εδώ όλα αυτά που ακούμε.
-Κοντεύετε τα δέκα χρόνια ζωής (να τα εκατοστήσετε).Σας δίνεται μια χρονομηχανή και μια ευκαιρία να αλλάξετε κάτι μέσα από αυτήν την πορεία. Θα πειράζατε τίποτα ή θα πουλούσατε τη χρονομηχανή;
Λόγω της απειρίας μας στην αρχή κάναμε τη ζωή μας λίγο πιο δύσκολη από ότι χρειαζόταν. Πέρα από τον ενθουσιασμό μας για να γράφουμε μουσική και να παίζουμε live καταλάβαμε σιγά, σιγά ό,τι για να κανονίσεις μία περιοδεία ή την προώθηση ενός δίσκου χρειάζεται οργάνωση και σχέσεις με συνέπεια με ανθρώπους που βρίσκονται έξω από την μπάντα και θέλουν να βοηθήσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μπορεί να ακούγεται βαρετό και μη ρομαντικό αυτό για έναν μουσικό, αλλά χρειάζεται για να επικοινωνήσει τη μουσική του με τον κόσμο. Όπως και να ‘χει θα πουλούσαμε τη χρονομηχανή για να αγοράσουμε καινούρια όργανα.
– Από τις εμπειρίες που αποκομίσατε μέσω των περιοδειών σε Ευρώπη και Αμερική, τι σας έκανε περισσότερο εντύπωση και τι θα θέλατε να φέρετε πίσω στην Ελλάδα;
Εντύπωση μας έκανε ότι ακόμα και στην πιο μικρή πόλη υπάρχει πάντα ένας πυρήνας ατόμων που γουστάρει να οργανώνει live τις περισσότερες φορές χωρίς κάποιο σημαντικό κέρδος, απλά για να σπάσει τη μονοτονία της καθημερινότητας. Βέβαια κάτι τέτοιο στην κεντρική Ευρώπη και στην Αμερική είναι πιο εύκολο να γίνει λόγω γεωγραφίας. Ένα συγκρότημα που μένει π.χ. στο Βέλγιο μπορεί πολύ εύκολα να κάνει μία μικρή περιοδεία για δέκα μέρες στη βόρεια Γαλλία, στην Ολλανδία και στην Γερμανία. Δε χρειάζεται να πάρει ούτε αεροπλάνο, ούτε πλοίο για Ιταλία, ούτε να περάσει τα Βαλκάνια για να φτάσει εκεί. Και οι μπάντες που περιοδεύουν στην Ευρώπη είναι κυριολεκτικά αμέτρητες. Η Ελλάδα είναι σχετικά μακριά λόγω γεωγραφίας και οικονομίας. Παρολ’ αυτά η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική από τη μόνιμη μιζέρια που προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν κάποιοι ξεροκέφαλοι. Πλέον δεν είναι τόσο δύσκολο για ένα συγκρότημα, είτε να κάνει μικρές περιοδείες, είτε να παίζει συχνά στο εσωτερικό καθώς υπάρχουν αρκετές ομάδες ανθρώπων που οργανώνουν live σε όλη τη χώρα.
-Ακούγοντας την “Άχρηστη Γενιά”, σε κάποια τραγούδια μου δημιουργήθηκε έντονα η εικόνα ενός πενηντάρη σε μια πολυθρόνα να κράζει τις μεταγενέστερες γενιές, να τους λέει τεμπέληδες, πως δεν αντιδρούν και ζουν μέσω της οθόνης κ.ο.κ. Είμαι πολύ μακριά; Αν όχι, πιστεύεις ότι υπάρχει δόση αλήθειας σε όσα προσάπτουν οι προηγούμενοι στους επόμενους, ή είναι απλώς μια προσπάθεια να αποτινάξουν τις δικές τους ευθύνες;
Υπάρχει μία ειρωνεία στην “Άχρηστη Γενιά”. Θα έλεγα πως ο γερασμένος, σε εισαγωγικά, άνθρωπος και όχι ο πενηντάρης, κράζει μέσα από το κεφάλι σου. Γιατί μπορεί να είσαι και 25 χρονών και αντί να μιλάς εσύ να μιλάει ο γερασμένος άνθρωπος που ξυπνάει πολλές φορές μέσα στο μυαλό σου. Είναι αυτή η κριτική φωνή που τα ισοπεδώνει όλα. Την απόλαυση του αράγματος την ακολουθεί η απογοήτευση ότι είσαι άχρηστος και δεν κάνεις τίποτα, την σχέση με μια γυναίκα την ακολουθεί ο φόβος του εγκλωβισμού στη σχέση, το σερφάρισμα στο internet το ακολουθεί το “πάλι πήγε χαμένη η μέρα μου” κλπ. Όλο αυτό δημιουργεί μια σύγκρουση που το αποτέλεσμα της είναι μέρος από τους στίχους στην “Άχρηστη Γενιά”.
Όσον αφορά αυτά που προσάπτουν οι “γερασμένοι” σε αυτούς που έχουν όρεξη για δημιουργία, δε μας αφορούν από τη στιγμή που ο μόνος τους σκοπός είναι να κριτικάρουν και να είναι αρνητικοί.
-.Εκτός από τα προφανή πλεονεκτήματα, υπάρχουν δυσκολίες και παγίδες όταν γράφεις ελληνικούς στίχους;
Δε θα το έλεγα ότι υπάρχουν δυσκολίες ή ευκολίες. Δεν το βλέπω έτσι. Γράφω ότι μου έρχεται και ότι μου αρέσει το κρατάω. Πολλές φορές τα λόγια μου έρχονται κατευθείαν την ώρα που παίζω ένα κομμάτι στη κιθάρα. Τα ηχογραφώ επιτόπου, μετά τα γράφω στο χαρτί και έπειτα τα σουλουπώνω αν χρειαστεί. Πάντως είτε στα αγγλικά, είτε στα ελληνικά το θέμα είναι να πιάσω το πνεύμα του κομματιού και να τραγουδήσω κάτι που να το νιώθω πραγματικά.
-Τι περιλαμβάνουν τα σχέδια της επόμενης μέρας;
Αυτή την περίοδο γράφουμε καινούρια τραγούδια για τον επόμενο δίσκο. Επίσης στις 30 Ιουνίου παίζουμε στο Rockwave και στις 14 Ιούλιου στο Up festival στην Αμοργό.
-Πως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα για έναν άνθρωπο που θέλει να στηρίξει οικονομικά τη ζωή του στη μουσική του;
Νομίζω πως οπουδήποτε στον κόσμο είναι δύσκολο για έναν μουσικό να ζήσει από τη μουσική του, πόσο μάλλον στην Ελλάδα που είναι και μικρή χώρα και που για τις πιο “παράξενες” μουσικές το κοινό ποτέ δεν ήταν μεγάλο. Επίσης με την κρίση και τα μνημόνια δεν παίζουν και τα λεφτά που έπαιζαν κάποτε. Αν και για μας δεν έχει καμιά διαφορά γιατί μέσα στη κρίση ξεκινήσαμε να παίζουμε και δεν έχουμε εμπειρία από το πως ήταν πιο παλιά. Όπως και να ‘χει είναι αρκετά δύσκολο. Αλλά από τη μουσική έχεις και άλλα ανταλλάγματα πέρα από τα λεφτά που είναι εξίσου σημαντικά και δεν υπάρχουν σε άλλα επαγγέλματα. Γυρνάς τον κόσμο παίζοντας μουσική, γνωρίζεις πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, και το να παίζεις ζωντανά τη μουσική σου και να βλέπεις ότι ο κόσμος τραγουδάει μαζί σου και χορεύει είναι ευτυχία.
-Downloading και ό,τι θες σε πέντε λεπτά στον σκληρό σου ή πέντε ώρες ενδελεχούς αναζήτησης στο δισκάδικο της γειτονιάς;
Πρώτα downloading και μετά ότι γουστάρεις πολύ πας και το παίρνεις σε δίσκο.
-Μιας και είστε από το Βόλο, θα ήθελες να σχολιάσεις κάτι για τον τελικό κυπέλλου που έγινε στο Πανθεσσαλικό και για όσα έγιναν εκεί;
Είναι βλαμμένοι οι άνθρωποι. Όλη αυτή η φάση με το ποδόσφαιρο είναι μια βρώμικη μπίζνα. Όλοι το ξέρουν αυτό.
-Τελειώνοντας, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και εύχομαι τα καλύτερα για τη συνέχεια. Σάββατο 20 Μαΐου θα παίξετε στο Gagarin 205 με τους Last Drive. Θες να μας πεις κάτι περισσότερο για αυτήν τη συνύπαρξη;
Οι Last Drive είναι μία από τις παλαιότερες ελληνικές μπάντες που συνεχίζουν να υπάρχουν στην ελληνική rock σκηνή, και από τις πρώτες μπάντες που περιοδέψαν στο εξωτερικό στην εποχή που δεν υπήρχε ακόμα το internet. Γουστάρουμε πολύ που μας διάλεξαν να παίξουμε μαζί τους στο Gagarin και χαίρομαι που θα ξαναπαίξουμε μαζί στο Up festival στην Αμοργό.
378 
