Η άφιξη των Zeal & Ardor, το πολυσυζητημένο project του Ελβετού Manuel Gagneux, κίνησε το ενδιαφέρον αρκετών φίλων της μουσικής ώστε να προσέλθουν στη σχετικά νέα σκηνή του Ilion Plus στο κέντρο της Αθήνας, μιας και το ιδιαίτερο κράμα black metal και spirituals που παίζουν αποτέλεσε μια live πρόκληση, κυρίως για το πώς θα αποδοθεί κάτι τέτοιο ζωντανά, αφού το ψηφιακό υλικό άφησε ενθουσιώδεις εντυπώσεις.
Κατά τις 9 παρά που έφτασα στην Κοδριγκτώνος, αρκετός κόσμος είχε συγκεντρωθεί στα πέριξ του χώρου, μιας κι οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει ακόμα, παρά την ανακοίνωση των διοργανωτών πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε στις 8 και τα συγκροτήματα θα αρχίσουν να εμφανίζονται από τις 9.
Η αναμονή συνεχίστηκε, για να φτάσουμε λίγο πριν τις 10 για να μπούμε στο χώρο και λίγο αργότερα ν’ ανέβουν επί σκηνής οι Cyanna Mercury.
Σε γενικές γραμμές το σχήμα πραγματοποίησε άλλη μια επαγγελματική εμφάνιση, με περισσότερη ατμοσφαιρικότητα στον ήχο τους και αρκετά ανατολίτικα στοιχεία στα φωνητικά και τις δεύτερες (που ίσως κούρασαν από ένα σημείο και μετά), σε σχέση με το φθινόπωρο που τους είχα ξαναπετύχει στο άνοιγμα των Kikagaku Moyo.
Ξεκίνησαν με το “Ode To The Absent Father” κι ανάμεσα σε άλλα, άριστες εντυπώσεις άφησαν στο σχετικά πειραγμένο “Nothing We Can Do” και το “Lilith” και βέβαια το “Dirty Things” με το οποίο έκλεισαν την παρουσία τους.
Ενεργητικότερος και σχεδόν πρωταγωνιστικός ο ρόλος του Δημήτρη Γεωργακόπουλου στα τύμπανα, που πραγματικά έδωσε ό,τι μα ό,τι είχε και δεν είχε. Ενώ, η επιλογή τους να υποβαθμίσουν, ας πούμε, το ρόλο της κιθάρας και να τονίσουν το ψυχεδελικό τους ύφος και χαρακτήρα μέσω των πλήκτρων, ίσως να βάρυνε την ατμόσφαιρα και το ήδη ταλαιπωρημένο από την αναμονή κοινό.
Οι Skull & Dawn επίσης συνεπείς και απολαυστικοί, σε μία απαλλαγμένη από λίστες εμφάνιση, με ικανοποίησαν απόλυτα με την εμφάνισή τους, κάτι που δε συνέβη ιδιαίτερα για όλους τους παρευρισκόμενους, που επευφημούσαν για τους Zeal & Ardor.
Κατανοώ ότι η καθυστέρηση μπορεί να εκνεύρισε και να κούρασε αρκετούς, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να απολαμβάνουμε τα live που παρακολουθούμε, σεβόμενοι αυτούς που επί σκηνής τα δίνουν όλα για να περάσουμε καλά και πόσο μάλλον το κάνουν με αξιώσεις.
“Voodoo Train”, “Desert”, ένα τραγούδι για μια βόλτα με τον “GG” Allin στην Αθήνα και εξαιρετικές διασκευές, σε μια πιο χαλαρή και πιο ήπια για τα δεδομένα τους εμφάνιση, ν’ αποτελούν άξιους εκπροσώπους (ίσως και μοναδικούς) της alternative country rock σκηνής και κατά τη γνώμη μου, με τους Cyanna Mercury, ήταν το ιδανικό opening για το χείμαρρο που θα ακολουθούσε.
Δαιμονισμένα αρπίσματα, χαώδεις ακουστικές γέφυρες, σκληρά φωνητικά και τύμπανα ολκής, με άρωμα Spaghetti Western σ’ ένα horror neo-folk σκηνικό και τον Ennio Morricone να τους κλείνει από κάποια γωνία το μάτι.
Κατά τις 12:25 οι Zeal & Ardor ανέβηκαν στην σκηνή. Αυτό που ακολούθησε μπορεί να περιγραφεί ως μια black metal μυσταγωγία ή ένα σύγχρονο τρόπο που θα έπρεπε να παίζονται τα spirituals.
Ξεκίνησαν με έναν ύμνο σε trance mode, το “Sacrilegium I” για να κυλήσει το κουβάρι της metal ιεροτελεστίας με το “In Ashes” και τα υπόλοιπα τραγούδια του album “Devil is Fine” να εναλλάσσονται με νεότερες – ακυκλοφόρητες συνθέσεις, καθηλώνοντας, μαγεύοντας και δαιμονίζοντας τους πάντες που γέμισαν το Ilion Plus και τους αποθέωσαν μέχρι τελευταίας νότας.
“Come On Down” (ίσως η πιο bluesy στιγμή), “Children’s Summon” (με υπόκωφα Gregorian φωνητικά και χαώδεις γέφυρες), “Don’t You Dare” και το πολυαναμενόμενο “Devil Is Fine” με το οποίο έκλεισαν, ήταν κάποιες από τις φωτεινές, πάμπολλες, μικρές στιγμές από αυτό το δαιμονισμένο ντελίριο που μας έδειξε το μέλλον της metal σκηνής σ’ όλο το φάσμα της προοδευτικότητας της.
Μια μουσική συμφωνία 6 εκπληκτικών μουσικών (2 κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, 2 επιπλέον vocalists) να φέρνουν εις πέρας τη μουσική αποστολή “Manuel Gagneux”, να κηρύξει με soul φωνητικά και black metal riffs την απελευθέρωση από στερεότυπα και μισαλλοδοξίες μέσω της μουσικής του, στο κέντρο της Αθήνας.
Μπορεί να ακούγεται ή να διαβάζεται κλισέ το ότι ήμουν ανάμεσα στους τυχερούς που βρέθηκαν στο Ilion Plus για να τους απολαύσουν (και τους άτυχους που δεν πρόλαβαν να πάρουν 1 από τα 5 βινύλια που διατέθηκαν από merch – point) και είναι βέβαιο πως την επόμενη φορά που θα επισκεφτούν τη χώρα μας, η καθ’ όλα εξαιρετική σκηνή της Κοδριγκτώνος θα μοιάζει πάρα μα πάρα πολύ μικρή για να για να τους φιλοξενήσει.
Βάζει υποψηφιότητα για μια από τις καλύτερες ζωντανές εμφανίσεις της χρονιάς και δυστυχώς, η κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα της παρουσίας τους, μας φάνηκε πολύ λίγη κι ίσως η καθυστέρηση που προηγήθηκε, συρρίκνωσε το live τους, μιας και στη Βαρσοβία πριν 10 μέρες έπαιξαν παραπάνω.
Πόνος, δυναμική, οργή, πάθος, στοιχεία που δίνουν μια άλλη διάσταση για την έκφραση και την αποτύπωση της σύγχρονης σκλαβιάς και εκφράζονται άλλοτε με τη λυρικότητα και την ιεροσύνη των spiritual ή όπως λέει ο Manuel της “νέγρικης μουσικής”, κι άλλοτε με την τραχύτητα, την σκληρότητα και την ευθύτητα του black metal.
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
747 
