Τι ζητάει κάποιος που αγαπάει τη μουσική από μια ζωντανή εμφάνιση ενός rock ‘n’ roll συγκροτήματος;
Μην ξεχνάτε πως όταν πηγαίνεις σε συναυλία, εκτός από ακροατής, είσαι και θεατής. Θέλεις κάτι να βλέπεις να συνδυάζεται με τον ήχο! Οι Imperial State Electric το κάνουν αυτό περίφημα κι όσοι δεν μας πίστεψαν που λυσσάγαμε τόσο καιρό, έκαναν κακό του κεφαλιού τους, ειδικά αν προτίμησαν να δουν τον τελικό κυπέλλου ποδοσφαίρου.
20:00 ακριβώς βρισκόμαστε έξω από το Κύτταρο και παίρνουμε την πρώτη μας ψιλικατζίδικη μπίρα, μιλώντας με τους λίγους που έσκασαν μύτη από νωρίς για να δουν και τα σχήματα που θα άνοιγαν το event για τους Σουηδούς. Μπαίνουμε μέσα και βγάζουμε μεμιάς το πορτοφόλι, ακουμπώντας σεβαστό ποσό στο merchandise. Χαρούμενος με τα βινύλια και το μπλουζάκι στο χέρι, βλέπω 3 τυπάκια να βγαίνουν στη σκηνή γύρω στις 20:30.
Οι The Wrinkled Suits είναι ένα τρίο από την Αθήνα που νοσταλγεί κατά βάση την rockabilly εποχή των 50s-60s, αλλά, τουλάχιστον στην ζωντανή τους εκδοχή, είναι ακόμη πιο ηλεκτρικοί και punk rock, με καλή κίνηση κι αέρα σιγουριάς που αναβλύζει από την υπέροχη χημεία που έχουν σαν μουσικοί (κι από την εξάσκηση βεβαίως).
Ο κόσμος έχει αρχίσει να κουνιέται σιγά σιγά και επιβεβαιώνει την σωστή επιλογή του διοργανωτή για το ξεκίνημα. O ήχος, αν και προβληματικός στην αρχή, μετά διορθώνεται και μας αφήνει να απολαύσουμε το γρήγορο ρυθμό του garage rock ‘n’ roll των Wrikled Suits, οι οποίοι με ανάγκασαν να ψωνίσω το δισκάκι τους και να λάβω την υπέροχη κονκάρδα με το ηλεκτρικό σίδερο ως δώρο. Να τους τσεκάρετε, φίλοι μου!
Στη συνέχεια, χωρίς πολλή αναμονή, στην σκηνή ανέβηκαν οι Dr.Awkward and the Screws, τους οποίους είχαν ακουστά μόνο ως όνομα μέχρι τώρα. 5 άτομα σύνολο, με δυο κιθάρες κι ελεύθερο τον τραγουδιστή. Ελεύθερο μόνο στη θεωρία αφού λόγω του στησίματος μπροστά από τα τύμπανα των επομένων, είχε λίγα τετραγωνικά για να κινηθεί κι αυτό μάλλον του προκαλούσε πρόσθετο άγχος.
Εμπνευσμένοι από τα hard rock 70s (έπιασα κάποιες μελωδίες τύπου Cream/ Rainbow), περνώντας από την desert rock, αλλά και την blues ιστορία. Δυστυχώς, φάνηκε σαν να μην είναι στη μέρα τους και δεν κατάφεραν να πείσουν με την εμφάνιση τους. Μια δεύτερη ένσταση που μου γεννήθηκε η ανάγκη να εκφράσω είναι πως δεν βρήκα έναν κοινό παρονομαστή που θα έδινε το προσωπικό ύφος της μπάντας και κάθε κομμάτι φαινόταν να προσπαθεί να μιμηθεί κάτι διαφορετικό. Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται τους Monster Magnet της μη έντονης ψυχεδελικής περιόδου κι άλλοτε την αναβίωση των 70s, όπως αποτυπώνεται για παράδειγμα από τους Witchcraft. Όταν βρεθεί η βάση, τότε οι επιθέσεις θα είναι πιο σφοδρές!
Ο κόσμος έχει πληθύνει χωρίς να γίνεται το αδιαχώρητο (δεν το περιμέναμε εξάλλου) και περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία τους Imperial State Electric. Μπίρες, φωτογραφίες, πηγαδάκια, χαιρετούρες και στις 22:30 έρχεται η μεγάλη ώρα. Οι Nicke Andersson, Tobias Egge, Dolph de Borst και Tomas Eriksson σκαρφαλώνουν στο πάλκο με έξαλλες επευφημίες και δυνατά χειροκροτήματα.
Από το ξεκίνημα κιόλας του “It ain’t what you think”, η μπάντα τα δίνει όλα. Χοροπηδούν, ουρλιάζουν και μας παρασέρνουν σε μια γιορτή χωρίς τέλος. Χωρίς πολλά λόγια, τα κομμάτια τους μας χτυπούν το ένα πίσω από το άλλο, σε μια setlist που δεν αφήνει κανένα album τους παραπονεμένο.
“Guard Down”, “Anywhere Loud”, “Over and Over Again” και κυρίως κομμάτια που έβαζαν φωτιά στα πατώματα. Κατά τη διάρκεια του “Faustian Bargains”, ακούγεται το riff του “Supernaut” των μεγάλων Black Sabbath που ενθουσιάζει όσους πιθανόν να μην είχαν ήδη ενθουσιαστεί (το αποκλείω βέβαια). Το κοινό χορεύει, λούζεται με μπίρες (να μην σχολιάσω την ανάγκη μερικών να κεράσουν την πλάτη μου ποτό), φωνάζει, τραγουδάει κι όλοι κοιτούμε με δέος προς τη σκηνή.
Συγχρονισμένοι σαν ρολόγια Αμερικάνων πεζοναυτών, δεν μας αφήνουν χώρο ούτε να αμφιβάλλουμε για την υψηλή τους ποιότητα και η πολυφωνία που επικρατεί στους ISE, με τους πάντες να συμμετέχουν στα φωνητικά και τον εκπληκτικό Dolph de Borst, να αποδεικνύει κι εκείνος πως είναι εξαιρετικός performer στο “Reptile Brain”.
Ο ήχος είναι εξαιρετικός, το κλίμα ανεπανάληπτο και βλέπεις το πόσο απολαμβάνουν οι μουσικοί αυτό που κάνουν, αφού δεν σταματούν να χτυπιούνται και να κάνουν εντυπωσιακές κινήσεις με τα όργανα τους για να μην μας αφήσουν ούτε δευτερόλεπτο να πέσουμε σε αδράνεια. Αποχωρούν για δευτερόλεπτα και γυρνώντας στις θέσεις τους ρωτούν αν θέλουμε και άλλο. Αφού παίρνουν θετική απάντηση μας προσφέρουν 2 διασκευές (δείτε παρακάτω) κι ως τελευταίο το “Throwing Stones”, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Dolph ανεβαίνει στους ενισχυτές κι οι άλλοι δυο μπροστάρηδες πέφτουν στα γόνατα!
Έχω να διασκεδάσω τόσο πολύ σε live από πέρυσι σε εκείνο της Patti Smith. Όσοι δεν ξέρουν ποιοι είναι οι Imperial State Electric, καλά θα κάνουν να μάθουν και την επόμενη φορά να γίνει sold out, έτσι ώστε να έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον Nicke ως Hellacopters! Δεν περιγράφω άλλο, υπάρχει από κάτω video της αγαπημένης Χριστίνας!
Imperial State Electric setlist (με μια μικρή επιφύλαξη σε ό,τι αφορά τη σειρά)
It ain’t what you think
Empire of Fire
Guard Down
All Through the Night
Over and Over Again
Anywhere Loud
Faustian Bargains
Just Let Me Know
Down in the Bunker
A Holiday From My Vacation
Deja Vu
Remove Your Doubt
Redemption’s Gone
Leave it Alone
Get off the Boo-Hoo Train
Uh Huh
Reptile Brain
Born To Be Wild (Steppenwolf)
This is Rock ‘n’ Roll (The Kids)
Throwing Stones
Photos: Cristina Alossi
765 
