Οι Sonic Dawn και το δεύτερο τους album, “Into The Long Night”, είναι ο βατήρας από τον οποίο κάποιος νεαρός μπορεί να βουτήξει στα βαθιά της ψυχεδελικής rock της δεκαετίας του 1960.
Εκ Δανίας ορμώμενοι (αλάνια, δώστε χαιρετίσματα στους Baby Woodrose), το κοπεγχαγέζικο τρίο ξυπνάει μέσα σου παλαιές αγάπες σαν τους Velvet Underground, Searchers και Seeds, περάσματα με ινδικό sitar, έντονο hammond στοιχείο, latin ρυθμούς (“On the Shore”, στο οποίο τα φωνητικά μοιάζουν να είναι αφιερωμένα στην σουηδική vintage rock σκηνή, βλ. Graveyard), jazzy πιάνο και πολλά τέτοια που κάνουν το “Into The Long Night” να ακούγεται σαν ντοκιμαντέρ της περιόδου εκείνης.
Μεγάλο highlight το “Six Seven”, που φέρνει στο νου της όμορφες δυναμικές μπαλάντες του αείμνηστου και μοναδικού Rory Gallagher, σε ένα σύνολο 36 λεπτών που θα κάνουν φέτος τη διαφορά στην αναπαλαιωμένη rock μουσική.
Η παραγωγή δεν είναι από εκείνες που βρίσκεις σε σκονισμένα πατάρια, αλλά με σύγχρονη αισθητική δίνει νέα πνοή σε έναν ήχο “προϊστορικό”.
Αν σου αρέσει εκείνη η περίοδος και η αναβίωσή της από καλλιτέχνες σαν τον Ty Segall και τους Dead Meadow για παράδειγμα, τότε αν δεν πάρεις τους Δανούς στα σοβαρά, περαστικά σου.
647 
