Το συναυλιακό τριήμερο φωτιά ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την Πέμπτη 27 Απριλίου.
Οι πολλά υποσχόμενοι Ισπανοί post-ροκάδες Toundra εμφανίζονταν στο Fuzz και για καλή μας τύχη οι προσδοκίες μας για κάτι καλό επαληθεύτηκαν στο έπακρο. Έτσι ένα ήρεμο βράδυ Πέμπτης εξελίχθηκε σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, η οποία έγινε στις 9 ακριβώς όπως ήταν προγραμματισμένο. Οι Γιαννιώτες Their Methlab ξεκινούν το ταξίδι τους και τα βλέμματα στρέφονται στην σκηνή του Fuzz. Το τρίο (πλέον) των Their Methlab εμφανίζεται πιο συμπαγές από ποτέ.
Επειδή τυχαίνει και παρακολουθώ την μπάντα από το ξεκίνημα της θεωρώ πως το διάλλειμα που έπραξαν για κάποια χρόνια τους έχει βγει σε καλό και πως πλέον έχουν βρει την ταυτότητα και το νόημα στην μουσική που δημιουργούν. Κι αυτό φαίνεται και σε μια ζωντανή εμφάνιση φυσικά, όπου λιτά, σεμνά και ταπεινά χωρίς ποζεριές και φαμφάρες παρουσίασαν κομμάτια από την καινούργια τους δουλειά, δημιουργώντας ένα setlist το οποίο είχε συγκεκριμένη ροή και σκοπό.
Ένα χαλαρό ατμοσφαιρικό ξεκίνημα που αποκτούσε ένταση σταδιακά με την κορύφωση να έρχεται στο φινάλε. Άψογη εμφάνιση και με τον ήχο σύμμαχο, μετά από ακριβώς 30 λεπτά μας χαιρέτησαν και απέσπασαν δίκαια το χειροκρότημα του κόσμου που ευτυχώς είχε έρθει από νωρίς.
Δέκα λεπτά ήταν αρκετά για να ετοιμαστεί η σκηνή και να ακουστούν οι πρώτες νότες από τους Allochiria. Οι εντάσεις ανέβηκαν, τα επίπεδα μαυρίλας επίσης, αλλά το ξεκίνημα φάνταζε λίγο νωθρό για τους Allochiria οι οποίοι μπορεί να έχουν μετρήσει πολλά live αλλά έμοιαζαν λίγο παγωμένοι από τις χαλαρές αρχικές αντιδράσεις του κοινού. Είναι αυτά τα αναθεματισμένα πρώτα 5 λεπτά που ρυθμίζονται και οι τελευταίες λεπτομέρειες σε τυχόν ατέλειες στον ήχο (καλά αυτό το ταμπούρο πόσο δυνατά ήταν στην αρχή;), είναι αυτά τα πρώτα λεπτά για να βρουν όλοι τα πατήματά τους. Και έτσι κι έγινε.
Οι Allochiria ζωντάνεψαν, το κοινό ζωντάνεψε, ο ήχος βρήκε μια ισορροπία κι από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν τη φυσιολογική τους ροή. Τα αρρωστημένα videos στο background βοηθούσαν στο απαιτούμενο χάσιμο και οι αυξομειώσεις στις εντάσεις και στα tempos των συνθέσεων του συγκροτήματος ενίσχυαν το ενδιαφέρον του κόσμου γι’ αυτό που άκουγε και έβλεπε.
Περιττό να πω ότι η μπάντα ήταν συμπαγής σαν μπετό και μπορεί η πολυπλοκότητα να μην είναι σημείο αναφοράς του group αλλά ήταν αδύνατο να μην παρατηρήσεις αυτόν τον drummer που κράταγε τα πάντα μαζεμένα και έδινε το κάτι παραπάνω, τόσο στα αργόσυρτα-ατμοσφαιρικά όσο και στα groove-άτα σημεία.
40 περίπου λεπτά πέρασαν και ένας-ένας σταδιακά εγκατέλειπαν τη σκηνή κι αποχαιρέτησαν υπό την βοή χειροκροτημάτων.
Ο κάτω χώρος του Fuzz είχε σχεδόν γεμίσει, οι Their Methlab και οι Allochiria έκαναν την δουλειά τους και με το παραπάνω και το έδαφος ήταν πλέον πρόσφορο να υποδεχτεί τους Toundra. Η τετράδα από την Μαδρίτη έβγαλε ενέργεια από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο με τους δυο κιθαρίστες κυρίως να οργώνουν τη σκηνή και να υψώνουν με κάθε ευκαιρία τις κιθάρες τους ψηλά.
Ο ήχος όμως δεν ήταν σύμμαχος τους καθώς στα πρώτα 20 περίπου λεπτά, ναι μεν ένιωθες το rhythm session να σου τρυπάει τα σωθικά, αλλά οι κιθάρες ήταν ανύπαρκτες και έψαχνες μετά μανίας να αναγνωρίσεις τις μελωδίες. Αυτό δεν είχε καμία σημασία όμως για τους Toundra, οι οποίοι μπορεί σταδιακά να ηρέμησαν κάπως τις υπερβολικές αντιδράσεις επί σκηνής αλλά έδειχναν πως έμπαιναν όλο και περισσότερο στο πετσί του ρόλου της εξαιρετικής, όπως κατέληξε, παράστασής τους.
Η απαιτούμενη ισορροπία ήρθε λοιπόν σιγά σιγά και στον ήχο και το εξαιρετικό υλικό των Toundra αποδίδονταν πλέον άριστα. Η μπάντα έμοιαζε να γουστάρει όλο και περισσότερο όσο περνούσε η ώρα και σε αυτό βοήθησε και το κοινό το οποίο ανταποκρίνονταν είτε με ρυθμικά χειροκροτήματα είτε με κούνημα της κεφαλής κατά την διάρκεια των πιο heavy/up tempo σημείων.
Η άνεση της μπάντας επί σκηνής και ο τρόπος με τον οποίο απέδιδαν τον απαιτητικό πολλές φορές υλικό τους ήταν σίγουρα αξιοπρόσεκτος κι απέδειξε περίτρανα το μέγεθος του επαγγελματισμού και ότι άξια έχει γίνει ντόρος γύρω από το όνομα τους. Έμφαση φυσικά δόθηκε στην τελευταία τους δουλειά, αλλά δεν παρέλειψαν να παίξουν κομμάτια από όλες τους τις κυκλοφορίες, μην αφήνοντας κανέναν παραπονεμένο.
Η ταύτιση του κοινού με τους Toundra αποδείχθηκε και στο τέλος όπου οι ιαχές από το κοινό έκαναν αποτρεπτική την λήξη της συναυλίας με τους χαμογελαστούς Toundra να ανταποδίδουν και να μας προσφέρουν ένα ακόμη 10λεπτο μαγείας.
Η ώρα πλησίαζε 12, μουσική άρχισε να παίζει από τα ηχεία και κάπου εκεί η post παράσταση έφτασε στο τέλος της. Ο αρκετός κόσμος που τίμησε την συγκεκριμένη συναυλία το καταευχαριστήθηκε, όπως φάνηκε να το χαίρονται και οι μπάντες που μας αποζημίωσαν με την εμφάνιση τους. Το ελληνικό post έχει μέλλον κι οι Ισπανοί Toundra μας απέδειξαν ότι δεν χρειάζεται να κοιτάμε μόνο προς Γερμανία μεριά για αξιόλογες post-rock μπάντες.
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
634 
