Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια βρόμικη γιαγιά που ήξερε πολλές ιστορίες. Έδωσε έμπνευση στον Σταύρο Μητρόπουλο, ΑΚΑ Mouldbreath για να ιδρύσει την καλλιτεχνική κολλεκτίβα Dirty Granny Tales. Συνδυάζοντας τη μουσική, τα κινούμενα σχέδια, το θέατρο και το χορό προσφέρουν μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή. Με την ευκαιρία των τεσσάρων παραστάσεών τους στο Fuzz Club (δελτίο τύπου), ο Δημήτρης Μαρσέλος ακούει την ιστορία τους…
-Καλησπέρα, Σταύρο και σε ευχαριστώ για το χρόνο σου! Ετοιμάζεστε για την τετραήμερη παράσταση “Telion’s Garden” στο Fuzz Club. Πόσο χρόνο από τη ζωή σου καταναλώνεις για τις πρόβες και το στήσιμο μιας τέτοιας παράστασης;
H Dirty Granny είναι ένα κακομαθημένο παιδί που θέλει πολύ φροντίδα, με κρατάει απασχολημένο συνεχώς.
-Πως προέκυψε το όνομα του σχήματος/ομάδας; Η έμπνευση ήταν τα παραμύθια με τα οποία μας μεγάλωσαν οι προηγούμενες γενιές; Δεν μοιάζουν που και που λίγο τρομαχτικά για να είναι για παιδιά;
Ήθελα ένα όνομα που να δίνει άμεσα την εικόνα. Έχουμε ταυτίσει τον αφηγητή των παραμυθιών με τη γιαγιά μπροστά από το τζάκι. Πήρα αυτό το πρότυπο σαν βάση και ουσιαστικά το βρόμισα έτσι ώστε να γίνει ένας χαρακτήρας που δεν θα νανουρίσει τις ψυχές με τις ιστορίες του, αλλά θα τις στοιχειώσει. Ναι, τα παραμύθια μας είναι σκοτεινά, ίσως να μην είναι ιδανικά για ένα παιδί. Βεβαία εμένα τουλάχιστον μου ακούγονται πιο κατάλληλα συγκριτικά με τα περισσότερα κλασσικά παραμύθια που παρουσιάζουν πρίγκιπες ως ήρωες, και αθώα κοριτσόπουλα που ονειρεύονται να γίνουν πριγκιποπούλες.
-Ποια είναι σήμερα τα μέλη και οι συνεργάτες των Dirty Granny Tales; Γιατί χρησιμοποιείτε ψευδώνυμα; Έχει σχέση με το παρελθόν σου στα εγχώρια black/death metal δρώμενα;
Στο ρόλο του Mouldbreath (Κιθάρα, μαντολίνο, φωνή) Σταύρος Μητρόπουλος, στο ρόλο του Worm Eaten Vagus (Mπάσο, φλογέρα, φωνή) Θάνος Μητρόπουλος, στο ρόλο της Slime Skin (τσέλο, φωνή) Δαλάη Θεοφιλοπούλου και στο ρόλο του Heart Beat Zero (κρουστά) ο Βασίλης Δημητριάδης. Οι χορεύτριες στην παράσταση Telion’s Garden είναι η Ruby Wilson και η Giulia Del Balzi. Σε αυτή την παράσταση επίσης, οι περισσότερες κατασκευές μασκών έγιναν από την Beatrice Baumann και τον Crudelia von Grim. Χρησιμοποιούμε αυτά τα ψευδώνυμα γιατί υποδυόμαστε συγκεκριμένους ρόλους. Οι μουσικοί της παράστασης είναι οι αφηγητές του παραμυθιού, είναι κομμάτια της βρόμικης γριάς, αυτό φαίνεται και στα ονόματα που χρησιμοποιούμε.
-Όσο η μουσική παίζεται, στο φόντο ή καμιά φορά πιο μπροστά, κάτι συμβαίνει. Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις μουσική με στίχους και να τα συνδυάζεις με τόσες άλλες διαφορετικές τέχνες, όπως το θέατρο, τις κούκλες και το χορό;
Θα σου περιγράψω τη διαδικασία βήμα προς βήμα. Πρώτο βήμα είναι η ιστορία, μετά κάποια σκίτσα δίνουν λίγο εικόνα στο παραμύθι, έτσι ώστε να γίνει τροφή έμπνευσης για τη σύνθεση της μουσικής και κατόπιν των στίχων. Μέχρι στιγμής ας πούμε, πως έχουμε μια βάση. Τώρα, οι κατασκευές της παράστασης (κοστούμια, μάσκες, κούκλες κλπ), οι μουσικές πρόβες, οι χορογραφίες και το video animation, γίνονται παράλληλα. Μόλις αυτά φτάσουν σε ένα πολύ καλό στάδιο, αρχίζουμε τις ομαδικές πρόβες που είναι και το τελευταίο στάδιο πριν μπούμε στο θέατρο. Βέβαια, υπάρχει μια ακόμα σημαντική πινελιά που θα ολοκληρώσει το έργο. Ο σχεδιασμός των φώτων και το στήσιμο στον ανάλογο φυσικά χώρο. Το “Telion’s Garden” μπορώ να σου πω πως μέχρι να ολοκληρωθεί πέρασαν περίπου 3 χρόνια full time αφοσίωσης.
-Υπάρχουν και κινούμενα σχέδια που συνοδεύουν τους ήχους επί σκηνής. Διαβάζω στο site πως εσύ τα δημιουργείς, αν καταλαβαίνω καλά. Θα σκεφτόσουν ποτέ να φτιάξεις μια ολόκληρη ταινία κινουμένων σχεδίων εν είδη musical;
Πάντα υπόσχομαι στον εαυτό μου να μην ασχοληθώ τόσο με τα animation στην επόμενη μας παράσταση. Μου τρώει τον περισσότερο χρόνο, αλλά δεν ξέρω τι παθαίνω και παθιάζομαι και αντί να αφαιρώ, προσθέτω περισσότερη δουλειά. Για να σου φέρω ένα παράδειγμα, για να δώσω την αίσθηση του αλλόκοσμου κήπου έκατσα και έφτιαξα όλα τα φυτά, ένα ένα. Στο τέλος βέβαια όταν βλέπω το αποτέλεσμα, νιώθω μια δικαίωση που είναι μια καλή ανταμοιβή για μένα. Αν δεν είχα τίποτε άλλο να κάνω στη ζωή μου θα μου άρεσε να κάνω μια ταινία, έχω σκεφτεί και το σενάριο. Προς το παρόν είμαι σίγουρος πως θα ήταν τρέλα να ασχοληθώ με κάτι τόσο χρονοβόρο παράλληλα με τους Dirty Granny Tales.
-Ποια θέματα σε εμπνέουν για να γράφεις μουσική και στίχους; Έχουν οι ιστορίες αλληγορικό χαρακτήρα που ταυτίζεται με τα πραγματικά γεγονότα που ζούμε στις ημέρες μας;
Η μεγαλύτερη έμπνευση μου είναι ο κινηματογράφος. Οι στίχοι είναι κάτι που δεν έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου εγώ. Επέτρεψε μου να αναφέρω το όνομα του στιχουργού που συνεργαζόμασταν στο “Inversed World” και στο “Didi’s Son”. Eίναι ο Χάρης Λόξας. Εγώ άρχισα να γράφω στίχους σε κάποια κομμάτια στο “Telion”. Οπότε μέχρι ένα βαθμό μπορώ να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Η λυρικότητα των στίχων στους Dirty Granny Tales έχει μια αμεσότητα, δεν χρησιμοποιούμε όμορφες λέξεις μόνο για να διακοσμήσουμε, θέλουμε ο κόσμος μέσα από τα λόγια να βλέπει την εικόνα του παραμυθιού. Επίσης, να μπορεί να ταυτιστεί με τα συναισθήματα του ήρωα. Οι ιστορίες μας έχουν εντελώς αλληγορικό χαρακτήρα. Θέλουμε να εκθέσουμε τα ανθρώπινα ένστικτα έτσι ώστε να αποκαλύψουμε τα απαγορευμένα θέλω μας, να γίνουμε καθρέφτης στο κοινό μας, να ερμηνεύσουμε τη μάχη των ανθρώπων, και να αναθεωρήσουμε το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο. Η επικαιρότητα πάντα έχει το ρόλο της στις ιστορίες μας. Ιδίως στο “Telion’s Garden”, μιας και βασική επιρροή είναι η μετανάστευση.
-Όταν σας ακούω μου έρχονται στο μυαλό οι Tiger Lillies, αλλά και πολλοί άλλοι μουσικοί. Ποιοι είναι αυτοί που σε έκαναν να θελήσεις να πεις τις βρώμικες ιστορίες της γιαγιάς;
Οι επιρροές λειτουργούν κυρίως υποσυνείδητα. Οι μελωδίες είναι πινελιές στον πίνακα που απεικονίζει το παραμύθι. Οπότε για να γίνει η μουσική εικόνα, πρέπει να αφεθείς στην ιστορία χωρίς να σκέφτεσαι μουσικές που έχεις απολαύσει στο παρελθόν. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορώ να εντοπίσω κάποιες τουλάχιστον από τις επιρροές μου. Σίγουρα και οι Tiger Lillies έχουν παίξει το ρόλο τους. Αν και πολλοί μας παρομοιάζουν με αυτό το σχήμα μόνο και μόνο λόγο των φαλτσέτο φωνητικών του Martyn Jacques. Πέρα από αυτό, μουσικά δεν υπάρχει κάτι κοινό. Άλλοι καλλιτέχνες που έχουν παίξει το ρόλος τους στην προσωπικότητα της Dirty Granny είναι η Diamanda Galas, Μάνος Χατζιδάκις, Τhe Residents, David Bowie, Dimmu Borgir, King Crimson, Danny Elfman φυσικά, όπως και πολλά soundtracks γενικώς. Όμως δεν είμαστε μόνο ένα συγκρότημα, υπάρχουν και κινησιολογικές επιρροές, εικαστικές επιρροές κλπ.
-“Tellion’s Garden”. Μπορείς να μας δώσεις μια σύντομη περίληψη της ιστορίας που θα παρακολουθήσουν οι Αθηναίοι από τις 6 έως τις 9 Μαΐου;
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου ο άνθρωπος είναι στο τελευταίο στάδιο της αυτοκαταστροφής του. Η γη είναι τυλιγμένη στις φλόγες. Πλάσματα από ένα άλλο, παραδεισένιο κόσμο, επισκέπτονται τον πλανήτη μας για να δώσουν ένα εισιτήριο σε έναν άνθρωπο που έχουν επιλέξει. Με αυτό το εισιτήριο ανοίγουν οι πύλες για τον κήπο του Τέλιον. Εκεί οι άνθρωποι ζουν αρμονικά μέσα σε ένα καταπράσινο μαγευτικό τοπίο. Εκεί οι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, δεν υπάρχει φθόνος, οργή, θλίψη. Τελικά είναι αυτό το ιδανικό περιβάλλον; Θα μπορούσε να είναι η γη της επαγγελίας;
-Υπάρχει περίπτωση να δούμε στο άμεσο μέλλον την παράσταση αυτή να κυκλοφορεί σε DVD;
Άμεσα δεν στοχεύουμε κάποια κυκλοφορία, στο μέλλον σίγουρα. Ήδη υπάρχει υλικό, απλώς κι αυτό χρειάζεται το χρόνο του μέχρι να έρθει το τελικό αποτέλεσμα.
-Τι πρέπει να περιμένει να βιώσει ζωντανά κάποιος που δεν γνωρίζει τους Dirty Granny Tales;
Δεν θα πρότεινα το show μας σε κάποιον που θέλει να πάει κάπου απλά για να διασκεδάσει, επίσης σε καμία περίπτωση δε θα απολάμβανε τη δουλειά μας κάποιος που περιορίζει το γούστο του μόνο σε κάτι γνώριμο για αυτόν. Οι παραστάσεις μας έχουν ας πούμε, τελετουργικό χαρακτήρα. Θέλουμε να προβληματίσουμε το κοινό μας και πιστεύω πως το καταφέρνουμε αυτό.
-Πλέον η βάση των DGT είναι το Βερολίνο. Πόσο πιο εύκολη είναι η ζωή για έναν καλλιτέχνη εκεί;
Όταν φεύγεις από τη χώρα σου αναζητώντας κάτι καλύτερο, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος πως κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Πότε δεν είναι όλα ρόδινα, όπως φαίνεται και στον κήπο του Τέλιον, δεν υπάρχει πουθενά η γη της επαγγελίας. Τα θετικά του Βερολίνου για ένα καλλιτέχνη είναι το ότι αυτή η πόλη βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης. Οι μετακινήσεις γίνονται πολύ πιο εύκολα ειδικά όταν έχεις μια ομάδα και θέλεις να κάνεις ένα ευρωπαϊκό tour. Είναι ένας πόλος έλξης για καλλιτέχνες, το οποίο σημαίνει πως θα γνωρίσεις κόσμο που θα μπορούσε να προκύψει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία. Και μιας και μιλάμε για μια καλλιτεχνική φωλιά, σίγουρα υπάρχει και μια πληθώρα δρώμενων που θα εμπνεύσουν ένα καλλιτέχνη. Αυτή η φωλιά όμως είναι φυσικό να έχει και ένα πολύ ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Ουσιαστικά είσαι ψύλλος στ’ άχυρα, οπότε για να πάρεις την απόφαση να μείνεις σε αυτή την πόλη πρέπει πρώτα απ’ όλα να πιστεύεις πολύ στο project σου και γενικώς στις δυνατότητες σου, να έχεις πολύ υπομονή και επιμονή.
-Για να μην σε κρατάω πολλή ώρα μακρυά από αυτό που πρέπει να κάνεις, θα ήθελα μόνο να μας αφιερώσεις κάποιους στίχους από την παράσταση, προσκαλώντας με αυτόν τον τρόπο το κοινό να έρθει να σας παρακολουθήσει. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!
Δεν ξέρω απαραίτητα αν με αυτούς τους στίχους θα προσκαλούσαμε τον κόσμο στην παράσταση μας γιατί είναι και λίγο προκλητικοί. Αυτός ο στίχος είναι στα Ελληνικά μιας και έχουμε και 2 κομμάτια στη γλώσσα μας. Όσοι σιχαίνονται τα δόγματα θα τον λατρέψουν, οι υπόλοιποι θα μας μισήσουν… “Οι ηδονές που αναζητώ θαμμένες σαν μυστικό- χαρές και λύπες να ζω- έρωτας και πόλεμος- Μέσα στις φλόγες να δω τον ιερό σας Ναό – πάνω στις στάχτες χορός ρυθμός παγανιστικός”.
694 
