Επιστροφή των Dimmu Borgir στη δισκογραφία, έστω και με ένα live album, επτά ολόκληρα χρόνια μετά τη κυκλοφορία του “Abrahadabra” (απορώ αν το θυμάται κανείς) του 2010.
Η ηχογράφηση αυτή έγινε στο Όσλο (τη γενέτειρα του συγκροτήματος) με τη συμμετοχή της Norwegian Radio Orchestra και μιας πλήρους χορωδίας που είχε σαν αποτέλεσμα πάνω από 100 άτομα στη σκηνή. Εντυπωσιακό, δε νομίζετε; Πάμε να δούμε όμως τι θα ακούσουμε στο “Forces Of The Northern Night”.
Αρχικά, οφείλω να αναφέρω (ή να επαναλάβω αν το έχω γράψει και παλιότερα) ότι δεν είμαι μεγάλος fan των ζωντανών κυκλοφοριών. Γενικά είναι πολύ λίγα τα live στην ιστορία της σκληρής μουσικής που μου έχουν κάνει πραγματική αίσθηση, ενώ για τα περισσότερα, ισχύει ότι θα μπορούσα να ζήσω άνετα και χωρίς αυτά.
Για να θεωρήσω λοιπόν καλό ένα live album, πρέπει να έχει πάθος, καλή απόδοση, ζωντανή αίσθηση με συμμετοχή του κοινού και να αποτελεί ένα είδος best of του συγκροτήματος.
Να εξετάσουμε τι ισχύει από τα παραπάνω; Πάθος δε μου έβγαλε η ακρόαση. Είναι τόσο ορχηστρικό το τελικό αποτέλεσμα που μου θύμισε περισσότερο ένα καλοπαιγμένο soundtrack ταινίας, παρά τη ζωντανή ηχογράφηση ενός metal συγκροτήματος (να μην πω black metal γιατί θα με πάρετε με τις πέτρες).
Καλή απόδοση; Εδώ νομίζω το “Forces…” παίρνει άριστα. Τρομερή απόδοση από την ορχήστρα τουλάχιστον, γιατί οι κιθάρες ψιλοεξαφανίζονται. Η φωνή του Shagrath επίσης εξαιρετική, είναι εκεί για να θυμίζει για ποιους μιλάμε.
Συμμετοχή κοινού; Ας το ξεχάσουμε. Κάποια επιφωνήματα ανάμεσα στα τραγούδια. Best of του συγκροτήματος; Μάλλον θα γελάσω εδώ. Έπρεπε να φτάσουμε στο 16ο τραγούδι (“Mourning Palace”) για να αρχίσω να χτυπιέμαι και να πω “Ναι ρε π….η μου”. Και νομίζω ότι κάπου εκεί εμφανίστηκε και το κοινό της συναυλίας και σηκώθηκε από τις καρέκλες του σινεμά που φαινόταν ότι βρίσκεται μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Η υπόλοιπη setlist; Κρατιέστε; 7 (!) τραγούδια από το “Abrahadabra”, 2 από το “Death Cult Armageddon”, 1 από το “In Sorte Diaboli” και 4 από το “Puritanical Euphoric Misanthropia”. Απλά τραγικό…
Συμπερασματικά, θα με ενδιέφερε να δω αυτό το live σε ένα DVD ή Blu Ray για να πάρω την πραγματική αίσθηση του χώρου αλλά και γιατί περιλαμβάνει και την αντίστοιχη εμφάνιση της μπάντας στο Wacken. Το ηχητικό όμως δύσκολα θα έβαζα να το ξανακούσω. Είναι τόσο άστοχη η επιλογή κομματιών που μου δημιουργεί περισσότερο εκνευρισμό πάρα ευχαρίστηση από την ακρόαση. Κρίμα γιατί πίσω στο 1997 οι Dimmu Borgir αποτελούσαν προσωπική μου λατρεία. Στον αιώνα που διανύουμε όμως πάνε από το κακό στο χειρότερο.
727 
