Είναι εκπληκτικό το τι κρύβει η εγχώρια σκηνή κάτω από την βρώμικη και συχνά οπισθοδρομική μοκέτα της.
Πολλές φορές είναι κάτι απεχθές και άλλες φορές κάτι θαυμαστό. Σήμερα, στην επίσημη κυκλοφορία του παρόντος, θα ήταν πρέπουσα μια αναφορά σε ένα από τα θαυμαστά του εγχώριου μουσικού οικοσυστήματος, στους One Leg Mary, οι οποίοι σίγουρα αυτήν τη στιγμή δεν έχουν ομοίους τους εντός της επικράτειας, είτε σας αρέσουν είτε όχι.
Τρία χρόνια μετά από το θαυμάσιο και πρωτοποριακό “I, a Seawolf, a Madman” , οι τέσσερις Αθηναίοι κυκλοφόρησαν το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους στο δίκτυο το νέο τους πόνημα “On the Quiet”.
Τώρα, για όσους δεν έχουν επαφή με την εν λόγω μπάντα, μπορεί κατά καιρούς να ακούνε τον όρο math rock και τα τοιαύτα, αλλά, πρακτικά, κάτι τέτοιο τους αδικεί σαν χαρακτηρισμός. Σίγουρα, οι OLM είναι μία μπάντα με προοδευτικές προεκτάσεις, αλλά, κυρίως, έχει βαθιά χωμένα τα πόδια της στο μεταμοντέρνο αστικό θόρυβο της ανατολικής ακτής των Η.Π.Α., και πιο συγκεκριμένα σε μπάντες όπως οι Fugazi, Quicksand και οι Sonic Youth . Αυτή τουλάχιστον είναι η ηχητική βάση του εγχειρήματός τους. Η συγγένειά τους αυτή βέβαια, είναι συνώνυμη του πειραματισμού και σίγουρα δεν αποκλείει το φλερτ με άλλες μορφές ανεξάρτητου rock των δεκαετιών του 80’ και 90’.
Ειδικότερα, ο δίσκος ανοίγει με το, βγαλμένο από τσίρκο, βαλς του ομότιτλου με το τραγουδιού για να δώσει χώρο στο μανιασμένο και γνώριμο για τον ήχο τους ,“To Old Endings” και με τη σειρά του, ύστερα από λίγο, να δώσει πάσα στο πολύ κοντά τουλάχιστον από άποψη φωνητικών- διαστημικό, a-la Failure, “The Bipolar”.
Όλα αυτά, εντούτοις είναι μόνο στιγμές σε μια δουλειά που, ακόμη κι εντός του προαναφερθέντος τραγουδιού, η μπάντα αποφασίζει να κάνει επίδειξη τεχνικών δυνατοτήτων χωρίς να χάνει την μπάλα. Σε άλλα σημεία, φερ’ ειπείν, φέρνουν στις πολύπλοκες και γωνιώδεις, ανεξάρτητες συνθέσεις των …Trail of Dead. Και δεν λείπουν οι χαρακτηριστικές διαστρεβλωμένες, ημι-ηλεκτρικές μελωδίες του προηγούμενο δίσκου και οι πολυρυθμικές ασκήσεις ετοιμότητας, απλά είναι πιο περιορισμένες σε αριθμό.
Είναι εμφανές ότι το νέο πόνημα των One Leg Mary ακούγεται κάπως πιο μελωδικό κι ευθύ από τον προκάτοχο του, χωρίς να κάνει κάποια εξελικτικά άλματα σε σχέση με αυτόν, πράγμα που θα ήταν ιδανικό, αλλά η μπάντα έχει παραδώσει, για ακόμη μία φορά, μια άρτια δουλειά για την οποία μπορεί να υπερηφανεύεται.
680 
