39- Speak

Δε λέει κανείς να γίνετε γεροπαράξενοι και να ασχολείστε με όλους και όλα (αν και δύσκολο με την ελλιπή παιδεία μας). Αυτό άλλωστε το έχουν αναλάβει οι δημοσιογράφοι και οι λογής αρθρογράφοι (ναι, βάζω και την αφεντιά μου μέσα). Από την άλλη, η αδιαφορία για το οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που μας έχουν φέρει στο σημείο να κρεμόμαστε από τα χείλη του κάθε Γιωργάκη και Κωστάκη  (sorry Αντωνάκη, ακόμα και τώρα, κομπάρσος είσαι…)!

Έχουμε μπερδέψει, σα λαός, τη “ρουφιανιά” με την οποιαδήποτε μορφή πρότασης που αναφέρεται στα κακώς κείμενα ενός συμπολίτη μας! Μα, αφήνοντας μια κατάσταση να υφίσταται, δεν είναι σα να τη δικαιώνουμεδιαιωνίζουμε το πρόβλημα και αυτόματα γινόμαστε μέρος του; Η σκέψη που περνάει από το μυαλό όλων μας είναι “έχω άλλα πράγματα να ασχοληθώ… ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι… και στο κάτω κάτω, εφόσον δε με ενοχλεί άμεσα, άστον”.

Έλα όμως που εμένα όντως με ενοχλεί να βλέπω έναν ηλικιωμένο να παλεύει να περάσει (συνεχίζοντας το παράδειγμα με το παράνομα σταθμευμένο αμάξι), ή τα σκουπίδια κάτω στο

δρόμο και τον κάδο άδειο, επειδή είναι πολύ δύσκολο ρε παιδί μου να ανοίξεις το καπάκι (για να μην κολλήσουμε στο parking μόνο). Υπάρχουν δεκάδες καταστάσεις που συμβαίνουν και είτε σημαντικές είτε όχι, δεν αλλάζουν προς το καλύτερο. Μιλάω για απλά, καθημερινά πράγματα, που λανθασμένα τα έχουμε εντάξει στη ζωή μας και το μόνο που κάνουμε είναι να σωπαίνουμε. Σίγουρα υπάρχουν σημαντικότερα θέματα να λύσουμε από το εάν το τάδε μαγαζί έχει παράνομους extra χώρους, ή η δείνα εταιρεία αποκρύπτει σκόπιμα πληροφορίες για τα προϊόντα της, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.

Για αρχή, ας δοκιμάσουμε να κάνουμε μια καλοπροαίρετη παρατήρηση στον άλλον. Δε χρειάζονται ούτε τσαμπουκάδες ούτε τίποτα! Βλέπω ας πούμε σε διάφορα blog να λένε για τη μη εφαρμογή του νόμου περί καπνίσματος. Έχουν δοκιμάσει όλοι αυτοί να πουν ευγενικά στον άλλο ότι τους ενοχλεί; Μπα, απλώς θα μουρμούριζαν και μετά έβγαλαν κατόπιν εορτής τα απωθημένα τους στο διαδίκτυο. Πες κάτι, άμα σε ενοχλεί! Αυτό το “δε βαριέσαι” είναι όμως που τα κάνει όλα!

Μια σημαντική παράμετρος όλων όσων γράφω είναι ο φόβος που καλλιεργείται στις πιο μικρές ηλικίες, που για κάποιο αρρωστημένο λόγο, οι μεγαλύτεροι τους μαθαίνουν να μην

“καρφώνουν” τον άλλο… Η βία στα σχολεία έχει αυξηθεί επικίνδυνα και όταν το θύμα δε μπορεί να απευθυνθεί κάπου, παρά μόνο κάθεται και τις τρώει, έχει σημασία τοεάν θα γίνει “ρουφιάνος”; Όλοι η νέας γενιάς “μάγκες” βρίσκουν πάτημα και κάνουν ότι κάνουν, γιατί μια ολόκληρη κοινωνία αδιαφορεί πλήρως για το τι γίνεται γύρω της! Έως πότε τέλος πάντων ο καθένας θα κάνει μονάχα αυτό που θέλει; Γιατί δεν κάνουμε ένα βήμα μπροστά για αλλαγή, αντί να χαμηλώσουμε το βλέμμα και να προχωρήσουμε;

Αν είχαμε λύσει όλα τα μικρά πράγματα που επιβαρύνουν την καθημερινότητά μας τότε θα είχαμε και τα κότσια να αντιμετωπίσουμε και τους νταήδες του πολιτικού χώρου. Τόσο απλό είναι! Διότι για να τα βάλεις με τον κάθε κλέφτη (κύριοι “δημοσιογράφοι”, μην εξάπτεστε, από τη στιγμή που κάποιος βάζει χέρι σε χρήματα που δεν του ανήκουν “κλέφτης” ονομάζεται, οπότε δεν προσβάλλω τους προστατευόμενους σας) και να έχεις αποτέλεσμα, πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου σιγά σιγά και σε όλες αυτές τις χαζές λεπτομέρειες που σε περιβάλλουν.

Δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο βγάζουν ολοκληρωμένο νόημα όλα τα παραπάνω, αλλά θεωρώ πως δεν είμαι ο μόνος  που έχει βαρεθεί όλα αυτά τα χαζά “πρέπει” και “μη” που τόσο μεθοδικά μας επιβάλλονται. Και η “σιωπή” είναι κάτι που επιτέλους πρέπει να σπάσει! Στην τελική, καλύτερα “μαλάκας”, παρά μαλάκας…

Δημοσιεύθηκε στις 04/04/11

ΥΓ ο Πάγκαλος δε ζοχαδιάστηκε επειδή του πέταξαν γιαούρτι, αλλά επειδή είχε χαμηλά λιπαρά και δε μπορούσε να το φάει… Την επόμενη φορά λοιπόν προσοχή στα προϊόντα που διαλέγετε!