Μονομαχία (αυτό σημαίνει το όνομα τους); Θεματολογία μαγισσών; Δυο πρώην μέλη των Scorpion Child;
Παλιατζούρα μυρίζει. Και η μυρωδιά ποτέ δεν πέφτει έξω (ε, καλά μην το δένεις κιόλας).
Η τετράδα από το Austin του Τέξας παίζει μουσική που αναβιώνει τη σκληρή blues των 70s, φέρνοντας στο νου την πρώιμη περίοδο των Spiritual Beggars ή συγκροτήματα τύπου Lonely Kamel.
Το “Witchbanger” είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη προσπάθεια των Duel και έρχεται ένα περίπου χρόνο μετά την πρώτη, κάνοντας περήφανη την Heavy Psych Sounds που τους έδειξε εμπιστοσύνη.
Οι Τεξανοί κάνουν μεγάλες προσπάθειες να ανέβουν τα σκαλοπάτια της καταξίωσης, σε ένα τρόπο μουσικού παιξίματος που έχει λίγο πολύ κορεστεί από τον υπέρογκο πληθυσμό σχημάτων που τον υπηρετούν, καθόλα τίμιες βέβαια, αλλά όχι εξοργιστικά καινοτόμες ή συγκινητικές.
Η παραγωγή προσπαθεί να ακουστεί επίκαιρη (κάπου δηλαδή μεταξύ του 1978 και του 1981), τα φωνητικά έχουν μπόλικο γρέζι κι αντρίλα, αλλά δεν μπορούν πραγματικά να ξεχωρίσουν σε σχέση με “αντίζηλούς” τους, αν και τα κομμάτια είναι πολύ πιασάρικα κι έχουν όμορφα ρεφρέν, σαν εκείνα του φοβερού “Astro Gypsy”, του αρχικού “Devil” ή του ομώνυμου “’Witchbanger”.
To εξώφυλλο παραείναι απλό για τη φάση και τη θεματολογία και η διάρκεια των 34 λεπτών μετά βίας το κάνει Long Play album.
Το “Witchbanger” περιγράφεται ως μια χρυσή μετριότητα, με επί μέρους διαμάντια που θα θέλουν τα αυτιά σας να ακούσουν και πάλι, αλλά επειδή φαίνεται πως η μπάντα έχει καλές και catchy ιδέες ελπίζω σε κάτι πιο αξιοπρόσεκτο στο μέλλον.
Βέβαια, ζωντανά μάλλον θα ακούγονται καλύτερα και αυτό θα το εξακριβώσουμε με τα ίδια τα στραβά μας στις 19 Μαΐου στο An Club!
618 
