Την Παρασκευή 31/03 είχαμε την ευκαιρία για πρώτη φορά να απολαύσουμε δύο μαγευτικές φωνές σε πολύ ιδιαίτερα μουσικά σχήματα που επισκέφτηκαν για πρώτη φορά τη χώρα μας.
Με ελάχιστη αργοπορία, φτάνω στη Death Disco και μια ευχάριστη έκπληξη είχε ανοίξει το live της Παρασκευής, η οποία ακούει στο όνομα Message in a cloud, μπάντα πρωτοεμφανιζόμενη, πολλά υποσχόμενη, με μουσικούς που γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν να επιτύχουν και το καταφέρνουν.
Ήχος γεμάτος, μπασάτος, με πειραματική χροιά και παίξιμο ταξιδιάρικο υπό το πρίσμα ενός ποιοτικού και ευχάριστου τζαμαρίσματος. Ατμοσφαιρικά κιθαριστικά γρατζουνίσματα, μελωδικές πινελιές των σόλο πλήκτρων και μουσική αργόσυρτα ονειρική. Κοινώς, οπαδοί των Kokomo, If the trees could talk και Isis, πρέπει όπως και δήποτε να τους τσεκάρουν, γιατί αυτά τα πολύ γλυκά παιδιά όχι απλά έχουν κάνει μια καλή προσπάθεια, αλλά προσωπικά θα πήγαινα σε live για να ακούσω μόνον αυτούς.
Με μικρή καθυστέρηση και δυστυχώς ελάχιστο κόσμο, στη σκηνή ανεβαίνουν οι Saigon Blue Rain. Η διμελής μπάντα (Ophelia: φωνή, Frank: κιθάρα), συνοδευόταν από έναν πολύ αξιόλογο μπασίστα, αλλά δυστυχώς η έλλειψη των drums άφηνε ένα μεγάλο κενό στον ήχο τους.
Παρόλα αυτά η σαγηνευτική παρουσία και φωνή της Ophelia, επισκίαζε τις όποιες ελλείψεις και “έδενε” τόσο αισθητικά όσο και μουσικά με το χώρο της Death Disco.
Οι Saigon Blue Rain δημιούργησαν μια πολύ ιδιαίτερη gothic ατμόσφαιρα, η οποία σε συνδυασμό με μια ηχητική μελαγχολία, δημιουργούσε μια αίσθηση από άλλη εποχή…
Μια εποχή που οι dark/post wave ήχοι άρχισαν να αναδύονται στο μουσικό στερέωμα.
Μέσα στο ιδιαίτερο αυτό κλίμα που δημιούργησαν οι Saigon Blue Rain, μας καλωσορίζει στο χώρο η Sylvaine μαζί με τα υπόλοιπα μέλη που τη συνοδεύουν στις ζωντανές εμφανίσεις της.
Μια παρουσία τόσο γλυκιά με λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά και νορβηγικό αέρα, που έβγαινε και στη φωνή της. Μια φιγούρα πολύ κοντά σε νεράιδα που όμως όταν (με πολύ respect!) έκανε τις πετυχημένες απόκοσμες black εναλλαγές στη φωνή της σκιαζόσουν από το βρυχηθμό της!
Η ένταση του ήχου και το τεχνικό παίξιμο όλων των μελών, ήταν η απόλυτη μεταφορά επί σκηνής, της μουσικής που συνθέτει και γράφει η multi-instrumentalist Sylvaine.
Σίγουρα αλησμόνητη θα μου μείνει κι η γεμάτη ενέργεια παρουσία του μπασίστα με τα άψογα back vocals του, που συνόδευαν τη φωνή της Sylvaine και τα σημεία που ο ντράμερ έσφαζε τα πιατίνια του κι όλοι μαζί έδεναν, στην προσπάθειά τους να αποδώσουν στο έπακρο τις εμπνεύσεις της νεαρής μουσικού.
Την εμφάνισή της έκλεισε με τη συντροφιά της κιθάρας της μόνο, η οποία ειλικρινά, ήταν στιγμές που άγγιζε ηχητικά το παίξιμο πλήκτρων, ίσως πιάνου.
Τα λόγια είναι φτωχά γι’ αυτή την παρουσία! Έμπρακτη απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσμα ενός εγχειρήματος μπορεί να επιτευχθεί με πολύ δουλειά, όταν η διάθεση και η έμπνευση είναι στα ύψη!
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
671 
