Άλλη μια ακρογωνιαία όσο και θρυλική metal μονάδα κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό τη νέα της δουλειά. Πρόκειται για τους θεούληδες του αμερικανικού death metal Obituary, μια μπάντα τριακονταετίας (σχεδόν) η οποία όχι μόνο δεν λέει να το βάλει κάτω, αλλά συνεχίζει να παράγει δυναμικότατη μουσική, αντάξια του λαμπρού παρελθόντος της.
Με ίδιο line up, οι deathsters αποδίδουν για άλλη μια φορά δημιουργικό και κεφάτο death metal, που απομακρύνεται από τη φιλοσοφία της δύναμης για τη δύναμη, εμπεριέχοντας όλα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τη μουσική τους ανά τον χρόνο στον ύψιστο βαθμό και για πρώτη φορά τόσο “ανοιχτοί” σε τεχνοτροπίες που γειτνιάζουν με το ποιόν της μουσικής τους, φιλτραρισμένες στη ροή του υλικού του νέου album. Οι Obituary με το δέκατο και φερώνυμο “Obituary” δείχνουν ένα πρόσωπο που, στα αυτιά μου τουλάχιστον, είναι ασυνήθιστο χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον του σε καμιά στιγμή.
Μην φανταστείς βέβαια κάποια δραματική αλλαγή στο καθιερωμένο στιλ τους. Αυτό που είναι σχετικά πρωτόγνωρο, είναι μια συνθετική μίξη του ατόφιου Obituaryκού metal με πολύ Metallica/ U.S. power/ thrash ψυχή στα solos του Kenny Andrews και το “δεν-μου-καίγεται-καρφί” attitude των Entombed.
Ο ήχος είναι καθαρότατος, χωρίς περιττά εφέ, τελείως heavy / thrash metalικής άποψης. Όχι πολύ τεχνικά, αλλά αμεσότατα riffs από τους Andrews και Trevor Peres (τον αγαπώ!) σε μια ευρύτατη γκάμα ταχυτήτων που επιβάλλουν οι Donald Tardy (drums) και Terry Butler (μπάσο – παιχταράς και με πλουσιότατο παρελθόν). Δεμένη ομάδα της οποίας η συνισταμένη είναι ο χαρισματικός John Tardy με τα φοβερά growl φωνητικά του. Έχει ωριμάσει αναμφισβήτητα, ακούγεται πολύ δυνατός, οργισμένος στο έπακρον, αλλά έχει “καθαρίσει” σε εκπληκτικό βαθμό το growling χωρίς να χάσει καθόλου από τη δυναμική του, ένας εξαιρετικός frontman, ιδανικό death metal λαρύγγι.
Πέρα από τα mid tempo, βαρύτατα “Kneel Before Me”, “It Lives”, “Turned to Stone”, “Straight to Hell” και “Ten Thousand Ways to Die” (που ντύθηκε με ένα εκπληκτικό video clip) τα οποία ανήκουν στην συνθετική πλευρά του death metal όπως το όρισε η ίδια η μπάντα εξ αρχής, κομματάρες είναι και τα “Brave” και “A Lesson in Vengeance” – πολύ κοντινά στους Entombed και Celtic Frost φυσικά – όπως και τα “Sentence Day”, σε ένα γκαυλερό thrashάδικο στυλ που μου έφερε με μιας στο νου τους επίσης θεούς Heathen, και “Betrayed” το οποίο θυμίζει ρυθμικά τις χοροπηδηχτές groovy πρακτικές των Sepultura.
Πολύ καλό album το “Obituary”, ακολουθεί τα υψηλά ποιοτικά standards των δημιουργών του. Είναι ένας κοινός γεωμετρικός τόπος ή μια ομόκεντρη ακολουθία που ίσως και να αντικατοπτρίζει σαν χρονοδιάγραμμα οργής και συνειδητότητας των πραγμάτων την ηλικιακή ακολουθία τόσο των μελών της ίδιας της μπάντας, όσο κι αυτή των φίλων/ ακροατών της μουσικής τους. Εφηβική thrashύτητα μπολιασμένη με την death αντίληψη της σύγχρονης ανθρωπολογικής ήττας. Μια extreme art λύση της συνάρτησης “να τα σπάσω όλα και αν ναι, γιατί;” με πεδίο ορισμού το παρόν. Απαντήστε ως εαυτοί και κάντε τα κουμάντα σας.
https://www.facebook.com/ObituaryBand/
http://www.obituary.cc/
728 
