Οι αυστριακοί Anomalie είναι ένα κλασσικό παράδειγμα του πόσο γενική και μερικές φορές παραπλανητική είναι η ταμπέλα “post-black metal”. Όχι, εδώ δεν έχουμε μακρόσυρτα ψυχεδελικά ιντερλούδια, προσκύνημα των Explosion in the Sky και shoegaze εμμονές.
Αυτό που έχουμε είναι πραγματικά καλοπαιγμένο και απολαυστικό μαυρομέταλλο που συνεχίζει την παράδοση των εκτός-ΗΠΑ γκρουπ που υιοθετούν τον μελωδικό USBM ήχο (και αισθητική αν κρίνω από το εξώφυλλο), με post-punk τσαλίμια και σκοτεινή wave διάθεση και προφανώς μπόλικες κιθαριστικές μελωδίες που παραπέμπουν στα τελευταία άλμπουμ του ταλαντούχου απατεώνα Nachtmystium αλλά και το τελευταίο άλμπουμ των Glorior Belli.
Επιπλέον εμφανή είναι και κάποια πιο κλασικά ατμοσφαιρικά death metal στοιχεία ενώ οι ακουστικές/σκληρές εναλλαγές μου θύμισαν την καλύτερη κατ’ εμένα περίοδο των Opeth πριν αρχίσουν να το κουράζουν, αυτή του “My Arms, Your Hearse”, και ολίγον τι Borknagar (χωρίς τα φωνητικά προφανώς).
Προφανώς κοινές αναφορές με γκρουπ όπως Harakiri For The Sky, Lantlos (παλιοί) και άλλα συναφή υπάρχουν, αλλά η πιο κλασσική και “πιασάρικη” σε επίπεδο συνθέσεων προσέγγιση των Anomalie για μένα τους κάνει να ξεχωρίσουν από το πλήθος της μετα-μαυρομεταλλικής κοινότητας που αυξάνεται με ιλιγγιώδη ρυθμό, και έχω την εντύπωση ότι όταν καθαρίσει η σκόνη θα είναι από τους πιο σημαντικούς εναπομείναντες.
Αν σας ενδιαφέρει λοιπόν, έστω και επιφανειακά, σαν ήχος το ατμοσφαιρικό μαυρισμένο metal, το τρίτο άλμπουμ των Anomalie πρέπει να είναι σε αυτά που οπωσδήποτε θα ακούσετε αυτό τον καιρό, εμένα πάντως ακόμα και μέσα στον χαμό που γίνεται από τέτοιες κυκλοφορίες το “Visions” με κέρδισε.
676 
