DAMNATIONS DAY: “A World Awakens”

Από το 2005 οι δίδυμοι αυστραλοί μουσικοί Kennedy, o Mark (φωνητικά, κιθάρα), και ο Dean (ντραμς) παίζουν μαζί. Από το 2011 άρχισαν να χτίζουν με περισσότερη αφοσίωση τη μουσική τους έκφραση και το 2013 είδαν το ντεμπούτο άλμπουμ των Damnations Day, με τίτλο “Invisible, The Dead”, να κερδίζει μια ενθουσιώδη υποδοχή.

Η τύχη υπήρξε πολύ ευγενική μαζί τους καθώς την άνοιξη του 2014 περιόδευσαν για δυο περίπου μήνες στην Ευρώπη, ανοίγοντας τις συναυλίες των Accept. Φέτος επιστρέφουν με το δεύτερο άλμπουμ τους, “A World Awakens”, κι ακούγονται απόλυτα έτοιμοι να αφυπνίσουν ένα συγκεκριμένο ακροατήριο με εντυπωσιακό τρόπο.

Οι αδερφοί Kennedy πλαισιώνονται πια από τον εξαιρετικό lead κιθαρίστα John King. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε με τις οδηγίες του κιθαρίστα και παραγωγού Dean Wells των Teramaze, που είχε κάνει την παραγωγή και έπαιξε όλα τα lead guitars στο ντεμπούτο: η συνεχής στήριξη και βοήθεια του Wells ενισχύεται από το γεγονός πως ο Dean Kennedy είναι… ο ντράμερ και των Teramaze. Την παραγωγή και το mastering του “A World Awakens” ανέλαβε ο πολύς Jacob Hansen (Volbeat, Kamelot, Wolverine).

H μουσική των Damnations Day είναι, όπως και στο πρώτο τους άλμπουμ, άμεσο, μελωδικό heavy metal που βασίζεται στις κλασικές φόρμες του υψίφωνου US metal του τέλους των 80’s και των αρχών των 90’s. Με μια ιδανική ισορροπία ανάμεσα στη δύναμη και τη μελωδία, τα τραγούδια τους οικοδομούνται με στόχο την αμεσότητα: μεγάλο, πρωταγωνιστικό όπλο σε αυτό είναι η εκπληκτική φωνή του Mark, απεριόριστη σε ευρύτητα αλλά ταυτόχρονα ζεστή και χαρακτηριστική, ικανή να μοιράζει ανατριχίλες με τα παιχνίδια στις εντάσεις της.

Ο Mark Kennedy είναι ίσως η μεγαλύτερη φωνητική αποκάλυψη των τελευταίων ετών στο χώρο, ένας τραγουδιστής που θεωρεί το “Transcendence” των Crimson Glory το κορυφαίο άλμπουμ του είδους και αυτό αφήνει την κατάλληλη υπόνοια για όσα μπορείς να περιμένεις από έναν ερμηνευτή που έχει γαλουχηθεί με αυτό.

Σημαντική είναι η οικονομική διαχείριση στις κιθαριστικές παρεμβάσεις του King, που μοιάζει να έχει την ωριμότητα που μπορεί να κάνει τις συνθέσεις να ενισχυθούν με τα κατάλληλα ηχοχρώματα και να αναδειχθούν με έναν μελωδικό συναισθηματισμό που ταιριάζει στη φύση του είδους.

Το “A World Awakens” ανοίγει με μια παντοδύναμη τριάδα που σε εξοντώνει με την πληρότητά της και ταυτόχρονα σου ρίχνει χαστούκια να συνέλθεις. Το “The witness” που αποτελεί και το πρώτο επίσημο βίντεο, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το επίπεδο αυτού που θα ακολουθήσει, ενώ η φωνητική παράσταση του Mark δείχνει το δρόμο να αξιοποιήσει κανείς ένα γόνιμο συναισθηματικά, συνθετικό πεδίο. Οι αυστραλοί ξέρουν καλά πως να στήνουν το υπόβαθρο και να αφήνουν το χώρο για το οπλοστάσιο της φωνής του να αποτελειώνει την αποστολή.

Το “Dissecting the soul” είναι τυλιγμένο με τις ιδανικές γέφυρες και ρεφρέν πάνω από τα μελωδικά στηρίγματα της κιθάρας και διακριτικών πλήκτρων και καταλήγει εθιστικό σαν εν δυνάμει single. Το “Colours of darkness”, που αποτελεί και το αγαπημένο του τραγουδιστή, ανοίγει με τις κλιμακώσεις και τις μεταπτώσεις του, πόρτες σε περισσότερα φωνητικά χρώματα που σκιαγραφούν ένα τραγούδι βαθύ, με εξέλιξη.

Το άλμπουμ συνεχίζει να ρέει, εθιστικό και ξεκούραστο από έναν συναισθηματικό ρεαλισμό που κρατά όλες τις απόπειρες ζωντανές και λειτουργικές από την πρώτη στιγμή. Από τη μυστηριώδη, σκοτεινή γοτθική σχεδόν εντύπωση του “I pray”, στην ακουστική απολογητική απλότητα του ‘Into black”, από το επαναληπτικό επικλητικό ρεφρέν του “To begin again” στην καταδιωκτική πίεση του “The idol counterfeit”, από τον “Lethal”-ικό υπαινιγμό του ομότιτλου ως τον μεγαλειώδη, κλιμακωτό επίλογο του “Diagnose”, o δίσκος απαιτεί και κερδίζει την σχέση της εμμονικής επανάληψης.

Αν ανήκετε σε αυτή την ξεχωριστή συνομοταξία των ακροατών που επιστρέφουν συχνά για να βρουν τον εαυτό τους στα πολύτιμα κελύφη δίσκων όπως το “The Warning” των Queensryche, το “Programmed” των Lethal, το “Obsessions” των Sacred Warrior και όλα τα συναφή παράγωγα, αν συνεχίζετε να νοσταλγείτε την πρώτη εντύπωση των Crimsοn Glory κι όλα τα μικρά και μεγάλα μυστικά του υψίφωνου US metal, έχετε ένα νέο πολύτιμο κομμάτι για τη συλλογή σας.

Μέσα στην αβυσσαλέα κατάσταση της σημερινής παγκόσμιας μουσικής σκηνής, περιμένουμε έστω τη βεβαιότητα της συνέχειας  που θα μας προσφέρει την περιπέτεια της εξέλιξης μιας μοναδικής φωνής. Mark Kennedy, είπαμε, λέγεται…

715
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…