Οι πρώην πάνκηδες, νυν μαυρομέταλλοι εξ Γαλλίας Doctor Livingstone είναι μια από αυτές τις μπάντες που επιμένουν να σαμποτάρουν τον εαυτό τους.
Σοβαρά τώρα, με τι λογική ξεκινάς ένα extreme metal δίσκο βασισμένο στο ξύλο και το κοπάνημα με ένα 16λεπτο (!) βαρετό ambient κομμάτι; Όχι τίποτα άλλο, άμα ήταν καμιά μπάντα του ΙΚΑ (ΕΦΚΑ, ΕΟΠΠΥ, μπερδεύτηκα) να το καταλάβω ότι μαλακίζονται.
Αλλά η συνέχεια είναι παραπάνω από αξιόλογη, το δεύτερο κομμάτι μπαίνει δυναμικά (όσο γίνεται μετά από τέτοια εισαγωγή) με απολαυστικό death/black που λοξοκοιτάζει λίγο και σε crust, άψογα φωνητικά και ωραίες κιθάρες, και κάπως έτσι συνεχίζει και ο δίσκος, με πανέξυπνες συνθέσεις, εναλλαγές blast beat με πιο ρυθμικά σημεία, σκόρπιες μελωδίες και μερικά πλήκτρα γιατί έτσι.
Στα καλύτερά του (που είναι η πλειονότητα) ο δίσκος μου θυμίζει από Impaled Nazarene μέχρι και τους μεσανατολίτες Ayat με παλιούς Akercocke και σουηδοθρας να παρεμβάλλονται και προοδευτικά σημεία που φέρνουν μέχρι και σε σύγχρονους Sepultura. Όλος ο δίσκος; Όχι, οι Δόκτορες επιμένουν να κοτσάρουν κάτι ambient outro και 2-3 εμβόλιμα κομμάτια (μικρής ευτυχώς διάρκειας) που κυμαίνονται από κρουστά “κατσαρολικά” μέχρι “αφήσαμε το μικρόφωνο στο studio ανοιχτό ενώ σκουπίζαμε”, τα οποία σε άλλες μπάντες ίσως να κολλούσανε και να τα εκτιμούσα αλλά εδώ μου χαλάνε την ροή του άλμπουμ.
Γιατί αποφάσισαν ο δίσκος να έχει αυτήν τη δομή δεν ξέρω, γενικά ως γνωστό η γαλλική death/black κοινότητα έχει τα θεματάκια της με τις καταχρήσεις και μια γενικότερη παλαβομάρα που κυκλοφορεί, και μάλλον η πολλή παρέα με τους (θεούς) Mutiilation στους οποίους έπαιζαν ως session 3 εκ των Livingstone δεν βοήθησε.
Εν πάση περιπτώσει, όταν η πεντάδα από το Montpellier παίρνει τα όργανα της και κοπανάει, τότε απλά γαμάει και ο δίσκος εννοείται ότι αξίζει, απλά να έχετε το χέρι κοντά στο skip γιατί σε κάποια σημεία μάλλον ηχογράφησαν τα διαλείμματα για “τσιγάρο”.
623 
