BEYOND THE LABYRINTH: “The Art of Resilience”

Η Βελγική μουσική κολεκτίβα με επικεφαλή τον κιθαρίστα/συνθέτη Geert Fieuw ξεκίνησε το 1996 μια διαδρομή που μοιράστηκε συχνά ανάμεσα στην πραγματικότητα του καθαρά studio project και στη μορφή μιας κανονικής μπάντας.

Μέσα από όλες τις μεταβολές, τις αλλαγές και τις δυσκολίες, τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ με το όνομα “Beyond The Labyrinth” κυκλοφόρησαν στο διάστημα 2005-2011, τα “Signs” (2005) , “Castles In The Sand” (2008) και “Chapter III-Stories” (2011).

Με την ιδιαίτερα προσφιλή τακτική για πολλούς καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια, του “funding campaign”, το σχήμα κατάφερε να βρει την ανάλογη στήριξη των οπαδών και να ολοκληρώσει το μεγαλεπήβολο 4ο άλμπουμ, για το οποίο δούλεψαν τα τελευταία τρία χρόνια με φίλους μουσικούς από ολόκληρο τον κόσμο. Η ολοκλήρωσή του έφερε και τη συμφωνία με τη Βελγική δισκογραφική εταιρεία Spinal records και το “The Art Of Resilience” έχει μόλις κυκλοφορήσει σε cd.

Όπως οι ίδιοι δηλώνουν, το “The Art Of Resilience” έχει να κάνει με το να σηκώσεις ξανά τον εαυτό σου μετά από μια ήττα, μια απογοήτευση, να σταθεί ξανά στα πόδια του και να συνεχίσει να προχωρά. Έστω κι αν χρειάστηκαν αρκετοί φίλοι από διαφορετικά σημεία του πλανήτη, οι Βέλγοι heavy rockers τα κατάφεραν εξαιρετικά και παραδίδουν ένα άλμπουμ με δώδεκα τραγούδια σχεδόν απόλυτης συνθετικής και εκφραστικής ευστοχίας.

Η μουσική των Beyond The Labyrinth έχει δυο σημαντικά προτερήματα, πρώτα έχει μια αυθόρμητη ικανότητα αποδοχής, μια ποιοτική ευκολία στο άκουσμα, καθώς έχει σαν βάση τη μελωδία, και δεύτερο, έχει μια σπουδαία ευελιξία να αλλάζει ηχοχρώματα και διαθέσεις χωρίς να χάνεται η συνολική ταυτότητα της μουσικής τους.

Μια ομάδα εξαιρετικών ερμηνευτών που αλλάζουν από τραγούδι σε τραγούδι, έχει βοηθήσει σημαντικά στην ανάδειξη αυτών των χαρισμάτων στα νέα τραγούδια τους. Έτσι τελικά, η μουσική τους καταλήγει να απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Έχοντας μια φλέβα ποιοτικού, έντεχνου AOR και ταυτόχρονα τη διάθεση του κλασικότροπου heavy rock, είναι βέβαιο πως θα συγκινήσουν ακροατήρια που εκτιμούν το καλοπαιγμένο μελωδικό hard, το προσιτό, μελωδικό prog, ακόμα και το κλασικό, παραδοσιακό metal με κάποια ορχηστρικά στοιχεία.

Οι Beyond The Labyrinth του σήμερα μοιάζουν να είναι η πιο ελκυστική γέφυρα που μπορεί να ενώσει τους ακροατές του progressive rock των Σουηδών A.C.T , με την Broadway εποχή των Savatage, ακόμα και με το συμφωνικό heavy rock των Βρετανών Ten.

Το αδιαφιλονίκητο όπλο τους, πέρα από το γνήσιο ταλέντο της δυνατής μελωδίας, είναι η σημαντική δουλειά και αφοσίωση που κρύβουν οι δώδεκα συνθέσεις του άλμπουμ. Από τη συμφωνική, μεταλλική έπαρση του “Share shifter” στο φωτεινό hard rock groove του “Can’t get over you”, από την επιβλητική θεατρικότητα του “Fall of the raven” στην ερωτική ελαφρότητα του “Virtual connection”, από τη γοτθική εντύπωση του “Prince of darkness” στο σκοτάδι του “Salve mater” που ίσως κρύβει κάπου τον Oliva, οι Βέλγοι πέτυχαν να μας δώσουν ένα άλμπουμ με εθιστικές συνθέσεις που σε αιχμαλωτίζουν με απρόβλεπτη ταχύτητα.

Όποιοι διάβασαν παραπάνω  κάποιο όνομα καλλιτέχνη ή έστω έναν υπαινιγμό που δεν τους άφησε ασυγκίνητους, ας προσπεράσουν το άγνωστο όνομα των Βέλγων : το 4ο άλμπουμ τους έχει πάνω του αυτοκόλλητο “πρέπει να ακούσεις” και το συνολικό αποτέλεσμα σίγουρα θα εκτιμηθεί και αποτιμηθεί ξανά στο τέλος της χρονιάς, όταν συνήθως το ειδικό βάρος της πραγματικής τραγουδοποιίας υπερνικά τεχνάσματα και εφευρέσεις.

Οι Beyond The Labyrinth σήμερα είναι:
Geert Fieuw – Guitar, Keyboards, Backing Vocals
Michel Lodder – Drums, Percussion
Sjoerd Bruyneel – Keyboards, Backing Vocals
Dominic Heynderickx – Bass

Στο άλμπουμ συμμετέχουν:
Josey Hindrix (lead vocals on 1)
Will Beauprez (lead vocals on 2)
Oliver Wright (lead vocals on 3, 12)
Colin Flynn (lead vocals on 4, 10)
Geoffrey Tarallo (lead vocals on 5)
Tony Carlino (lead vocals on 6)
Chitral Somapala (lead vocals on 7)
David Reed Watson (lead vocals on 8)
Filip Lemmens (lead vocals on 9)
John Ferreira (lead vocals on 11)
Geert Annys (guitar on 2)
Erwin Suetens (guitar on 2)
Tara Lynch (guitar on 3, 8, 12)
Dushan Petrossi (guitar on 10)
Brian Copp (guitar on 11)
Bob Goo (bass on 8)
Tommi Manninen (drums on 8)
Nox String Quartet (strings on 4, 10, 11)
Louise Fieuw, Elena Fieuw – backing vocals

743
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…