Δεν έχουν κλείσει καλά – καλά δυο χρόνια από το εξαιρετικό “The Puritan” και ο Μάριος Ηλιόπουλος με ανανεωμένη τη σύνθεση των Nightrage επανέρχεται με το “The Venomous”, ένα ακόμη κομψοτέχνημα στο χώρο του μελωδικού death metal.
Αν περιμένεις αλλαγές στην εικαστική συνθετική φόρμα του καλλιτέχνη, αδίκως περιμένεις. Η τομή του πατροπαράδοτου heavy metal με το πάθος του death, αποτελεί και στο “The Venomous” το βασικό δομικό μείγμα πάνω στο οποίο κινούνται οι μουσικοί αυτοί. Ο Ηλιόπουλος με τη βοήθεια του Magnus Soderman σκορπά τεχνικές και οικειέστατες μελωδικά riffοσειρές, λάμπει για μια ακόμη φορά στα πλήρως χωμένα στους Iron Maiden solos ενώ η ομάδα που έχει πίσω του, δίνει ρέστα μιας και ο Anders Hammer (μπάσο) έχει δέσει απόλυτα με τον νεοεισελθόντα Lawrence Dinamarca (drums) και γεμίζουν επαρκέστατα τον ήχο των Nightrage που είναι ολοκάθαρος, λεπτομερής και διαυγής. Ο δε Ronnie Nyman έχει ωριμάσει πάρα πολύ και η ερμηνεία του είναι άριστη, με βαθιά καθηλωτικά αλλά αχαοτικά φωνητικά (από αυτά που δεν χρειάζεσαι το booklet για να τους καταλάβεις).
Από το πρώτο δευτερόλεπτο του ομώνυμου track που ανοίγει το album, διαισθάνθηκα το εξαιρετικό ποιόν αυτής της δημιουργίας, η οποία κλίνει πλέον καταφανώς προς πιο “αγνά”, πιο αμιγή heavy metal πρότυπα. Μελωδικά ακουστικά intros ή outros (όπως επί παραδείγματι το θαυμάσιο instrumental “Denial of the Soul” που κλείνει το album), pure heavy riffs και εξαιρετικά ρεφρέν κάτι που συμβαίνει και σε κομμάτια όπως τα “In Abhorrence” και “Affliction”, υπάρχουν στιγμές όπως στα “Catharsis”, “From Ashes into Stone” και “Trail of Ghosts” οι οποίες παραπέμπουν κατ’ ευθείαν στην ψυχή των μεγάλων Exhumation (μια από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικά μπάντες που ανέδειξε η ταλαιπωρημένη ελληνική σκηνή μας) ενώ όταν η μπάντα speedάρει, η melodic death γκαύλα ρέει άφθονη στα πορωτικά “Metamorphosis: Day of Wrath”, “The Blood” και “Disturbia”. Τεχνικώς το album ηχεί τέλειο και δεν υπάρχει το παραμικρό ψεγάδι, το “παλιακό” χρώμα της παραγωγής δε, δίνει επιπλέον πόντους στο συνολικό άκουσμα, το οποίο ακούγεται τίμιο και αυθεντικό.
Τελικώς, μια θαυμάσια δημιουργία για ακόμη μια φορά από τον ξενιτεμένο Μάριο Ηλιόπουλο και την έξοχη μπάντα του. Επαγγελματισμός, άρτιες εκτελέσεις, καλαισθησία στο artwork της Revolver design του Βαγγέλη Πέτικα, μια δουλειά καλοδουλεμένη. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από έναν δημιουργό; Εύγε για άλλη μια φορά.
https://www.facebook.com/nightrage/
702 
