38- Same Old Song and Dance

Η Ελλάδα εδώ και χρόνια αποτελεί το συνταξιοδοτικό θέρετρο των απανταχού rock μουσικών. Έχεις πολλά χρόνια προϋπηρεσίας και δε βγάζεις όσα στο παρελθόν από τις συναυλίες σου; Τότε χρειάζεσαι ένα ταξιδάκι στην (κάποτε πιο) όμορφη ψωροκώσταινα! Εδώ θα σε υποδεχθούμε με ανοιχτές αγκάλες και θα πληρώσουμε αδρά για να ακούσουμε ένα ποτ πουρί παλιών επιτυχιών σου, ασχέτως το εάν μετά βίας στέκεσαι στη σκηνή.

Κακά τα ψέματα, αυτό το φαινόμενο “παίζει” πολύ στη χώρα μας και έχει ως αποτέλεσμα οι διοργανωτές συναυλιών να μη φέρνουν νέα ονόματα και να προτιμούν σχήματα που αποτελούν απωθημένο σε όλους εμάς. Και εντάξει, καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Αλλά όταν αυτό το φαινόμενο διογκώνεται επικίνδυνα δε μπορώ να το δεχτώ! Ύστερα όμως από ώριμη σκέψη κατέληξα στο ότι οι μοναδικοί που φταίνε για αυτήν την κατάσταση είμαστε εμείς!

Οι διάφορες εταιρείες, όταν φτάνει η ώρα να επιλέξουν τα ονόματα που θα φέρουν για live δε θα σκεφτούν απαραίτητα ποιες μπάντες είναι στα ντουζένια τους, αλλά ποιες θα κόψουν τα περισσότερα εισιτήρια! Και σε αυτό ακριβώς είναι που βοηθάμε εμείς. Όταν γεμίζουμε κάθε φορά το Καραϊσκάκης με τους Scorpions, για παράδειγμα, ενώ παράλληλα δεν πατάμε πόδι σε άλλες συναυλίες, είναι λογικό να μην έρχεται κάποιο άλλο συγκρότημα. Δε λέω, εμείς που ακούμε rock, metal και όλα τα συναφή, είμαστε πιστοί σαν οπαδοί και πηγαίνουμε συχνά σε live. Έλα όμως που συνήθως την πλειοψηφία των σχημάτων που βλέπουμε, την έχουμε ξαναδεί! Και πάντα ο έλληνας θα επιλέγει το “σίγουρο”. Μετά όμως παραπονιόμαστε που η περιοδεία Avenged Sevenfold/ Stone Sour δεν περνάει από Ελλάδα!

Το καλοκαίρι έρχονται και οι Bon Jovi. Κίνηση ματ από την “Eleven” του Ντέμη, η οποία πιστεύω θα πάει πολύ καλά. Αλλά τι να το κάνω τώρα; Εγώ τους ήθελα πολλά χρόνια πριν! Το ίδιο ίσχυε και για τους Aerosmith πέρυσι, παρόλο που πέρασα πολύ καλά. Γιατί να βλέπω συγκροτήματα όταν έχουν κάνει τον κύκλο τους και όχι όταν βρίσκονται σε κάποιο σχετικό peak; Όταν όλος ο πλανήτης πήγαινε σε συναυλίες Tool και System of A Down(δε μετράω καν το support τους στους Slayer), εμείς πάλι Scorpions φέρναμε! Γιατί; Διότι τότε τα εν λόγω σχήματα στοίχιζαν περισσότερο για να έρθουν, και οι εγχώριες εταιρείες προτιμούσαν να περάσει λίγο η μπογιά τους, ώστε να τους έρθει πιο φτηνά. Το αποτέλεσμα; Να δούμε δις τους Tool, τη μία υπό άθλιες συνθήκες και την άλλη σε ένα μισοάδειο Terra Vibe, ενώ τους System ποτέ! Και ναι, ήρθε το καλοκαίρι ο Serj Tankian. Και; Είναι το ίδιο; Πολύ αμφιβάλλω!

Λίγοι είναι οι καλλιτέχνες που έρχονται για live στην Ελλάδα όντας “όνομα”. Και δεν είναι ότι δε θέλουν ή κάτι τέτοιο, μη λέμε τα ίδια. Όταν ο άλλος όμως έρθει και ενώ γεμίζει στάδια κανονικά, βλέπει από κάτω 5000 περίπου κόσμο (βλέπε Korn για παράδειγμα 6 χρόνια πριν) γιατί να μπει ξανά στον κόπο να μας επισκεφτεί; Και για να συνοψίσω, εννοείται πως ο “παλιός είναι αλλιώς”, αλλά μην ξεχνάμε πως και “ νέος είναι ωραίος”!

Ειδικά φέτος που ήδη έχουν ανακοινωθεί συναυλίες με το τσουβάλι, πείτε μου πόσα από τα ονόματα που μας επισκέπτονται δεν έχουμε ξαναδεί ή τέλος πάντων έχουν να δώσουν κάτι το διαφορετικό; Καλοί οι Whitesnake, δισκάρα έβγαλαν, δε λέω, αλλά πάλι; Το ίδιο ισχύει και για Deep Purple, Iron Maiden και Twisted Sister, με τη διαφορά ότι αυτοί δεν κυκλοφόρησαν στην ουσία τίποτα…(προς θεού μη μου πει κανείς για το “The Final Frontier”). Εδώ οι (τύποι που προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι οι) Manowar ήρθαν και έκαναν τρεις μέρες sold out στη Θεσσαλονίκη! Έπαιξαν την επανεκτέλεση του “Battle Hymns” και αντί να τους κράξει το κοινό, που βεβηλώνουν την ίδια τους την ιστορία, χειροκροτούσε. Οι Paradise Lost έκαναν μια ακόμα αρπαχτή, οι Kyuss μυρίστηκαν λεφτά και θα ξανάρθουν σε λίγους πάλι μήνες, οι Blind Guardian είναι μόνιμοι επισκέπτες (τουλάχιστον έβγαλαν επιτέλους δίσκο άξιο της πορεία τους), οι Iced Earth αποτελούν πλέον έναν περιοδεύων θίασο όπου δε γνωρίζεις ποιός θα βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο, οι Saxon (respect μεν, αλλά) σε λίγο καιρό θα εμφανίζονται με πατερίτσες και ορό στα live τους, ενώ οι James φλερτάρουν επικίνδυνα με το να σπάσουν το ρεκόρ εμφανίσεων του Moby και των Placebo στη χώρα μας.

Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, υπήρξαν και κάποιες κινήσεις από promoters που μπορούν να κριθούν ως λιγότερο τετριμμένες. Οι Black Mountain, οι Electric Wizard, οι Cataract, οι 30 Seconds to Mars, Eyehategod και φυσικά οι Children of Bodom, αποτελούν μερικά παραδείγματα. Θα ανέφερα και την Amy Winehouse, αλλά πολύ αμφιβάλλω για το εάν θα καταφέρει να εμφανιστεί τελικά… Μέχρι και τελευταία στιγμή η Detox θα ζει με το φόβο για το πόσο “κομμάτια” θα είναι…

Δημοσιεύθηκε στις 28/03/11

ΥΓ τα σχέδια που κοσμούν το κείμενο είναι δημιουργίες του Donald Soffritti