Ακόμη κι αν δεν κατέχεις τη σουηδική, καταλαβαίνεις τι σημαίνει το όνομα του τρίο από το Göteborg, που βρέχεται από τον Ατλαντικό.
Οι Långfinger βασίζονται στο γεγονός πως γνωρίζονται από έφηβοι και το δέσιμο τους σαν μουσικοί είναι εμφανέστατα σφιχτό από τις πρώτες νότες του “Feather Beader”, που ανοίγει το τρίτο κατά σειρά album τους, “Crossyears”.
Heavy rock, με ελαφριά τάση προς ψυχεδελικούς ήχους (“Atlas”), μεγάλη αγάπη στο hard rock των 70s (“Say Jupiter”) και τα ηλεκτρικά blues, ενώ ως ατμόσφαιρα η μουσική τους ακούγεται παρόμοια με εκείνη των συμπατριωτών τους Greenleaf (άκου “Fox Confessor”).
Το 7-λεπτο “Atlas” δείχνει virtuosité, γνώση πάνω στο αντικείμενο της rock μουσικής, ενώ συνολικά στο “Crossyears”, οι Långfinger μοντερνοποιούν τις επιρροές τους, μη θέλοντας να κολλήσουν σε ένα αυστηρά vintage χαρακτήρα. Η φωνή του Victor Crusner θυμίζει αρκετά των Oscar Cedermalm των Truckfighters, όχι όμως με την κακή έννοια της αντιγραφής και η γκρούβα που βγάζει το group, σε ξεσηκώνει τόσο εύκολα, όσο ο Αντετοκούμπο βάζει την μπάλα στο δίχτυ.
H Small Stone παίρνει στο ρόστερ της ένα ακόμη εξαιρετικό συγκρότημα από τη Σουηδία, που δείχνει να μπορεί να κάνει ακόμα πιο όμορφα πράγματα μελλοντικά.
Αν είστε φίλος της heavy rock μουσικής, εκείνης της χωρίς μεταξωτές κορδέλες και προσπάθειες jamming εντυπωσιασμού, τότε υψώστε και εσείς μαζί τους το μακρύ σας δάχτυλο, ακούγοντας το “Crossyears”.
617 
