Όταν κάποιες μέρες πριν έπαιρνα δώρο στον κουμπάρο μου ένα εισιτήριο για το live και του έλεγα ότι αυτήν τη βραδιά πρέπει να είσαι εκεί για πολλούς λόγους, θεωρώ ότι ήξερα πολύ καλά τι έκανα.
Βλέπετε ήταν ο χώρος, η αίσθηση sold out και πάθους από πλευράς κοινού, η ποιότητα των group και η τιμιότητα του billing (τρία ξένα συγκροτήματα και με το δεύτερο να μπορούσε να παίζει και headline, δεν το βλέπεις συχνά).
Η μέρα της συναυλίας ήρθε απλά για να αποδείξει το δίκαιο των σκέψεων.
Όταν μπήκαμε στο venue αργοπορημένοι από τη δυσκολία στο παρκάρισμα βρήκαμε μια “εξαιρετική” θέση στο πίσω μέρος του club. Ο χώρος (τι κι αν η ώρα ήταν μόλις 8:20) ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτος και οι Twilight Force βρίσκονταν πάνω στην σκηνή. Μια σκηνή που δυστυχώς τους έδινε πολύ μικρότερο χώρο από αυτόν που τους αναλογούσε. Οι Σουηδοί μας έκαναν να κοιταζόμαστε μεταξύ μας.
Τα 20’ που προλάβαμε να τους παρακολουθήσουμε, αρχικά μας έκαναν να κλάψουμε που δεν τους είδαμε παραπάνω και στη συνέχεια απέδειξαν ότι είναι ένα από τα σπουδαιότερα και πιο τίμια (αν όχι το πιο τίμιο) majestic power metal group της εποχής μας. Δεν είναι τυχαίο πως άκουσαν ρυθμικά το όνομά τους και πήραν ένα τεράστιο χειροκρότημα. Τα σέβη μου στη φωνάρα της μπάντας αλλά και σε όλη την εμφάνιση. Απολογούμαι ταπεινά στο μεγαλείο τους για τα 20’ που έχασα.
Άλλο ένα μέρος του stage αποκαλύπτεται και περίπου στις 21:05 οι Accept πατάνε σκηνή με το “Stampede”. Με μια λέξη; Κ-Ο-Λ-Α-Σ-Η! Το ότι το group περνάει δεύτερη νιότη είναι κοινό μυστικό. Αρκεί να ακούσεις τα τρία album της επανασύνδεσης και μετά. Αλλά και ζωντανά τι να πεις; Κακά τα ψέματα είναι μπάντα για headliner.
Με τον Mark Tornillo χτύπησαν φλέβα χρυσού. Όσο κι αν στα live δίνει περισσότερο χώρο στους άλλους να κάνουν το κομμάτι τους, φωνητικά είναι λίρα εκατό. Για τον Hoffmann; Τι να πούμε; Ο άνθρωπος είναι η επιτομή του metal κιθαρίστα. Όλα τα riff και τα solo του τραγουδιούνται. Και να μην τα έχεις ακούσει ποτέ γίνεσαι αμέσως μέρος τους κι οπαδός τους.
Πείτε μου μία από τις παλιές μπάντες που μπορεί να δημιουργήσει την ίδια έκσταση με παλιά όσο και καινούργια κομμάτια! Οι Sabbath; Οι Metallica; Οι Maiden; Όχι κύριοι. Αλλά οι Accept μπορούν και έχω πλήρη συναίσθηση των λόγων μου. Θα κάνεις τον πανικό στα Princess Of The Dawn, Fast As A Shark, Metal Heart αλλά θα κάνεις το ίδιο και με τα Teutonic Terror, Stalingrad όπως και τόσους άλλους ύμνους από Blood Of The Nations και μετά, που δε χώρεσαν στη setlist. Κύριοι, τα σέβη μου.
Accept setlist
Stampede
Stalingrad
Restless and Wild
London Leatherboys
Final Journey
Princess of the Dawn
Fast as a Shark
Metal Heart
Teutonic Terror
Balls to the Wall
Όσο κι αν ακούγεται “κάπως”, δε ζούμε στο 1985 αλλά στο 2017. Και οι Sabaton είναι headliners, όχι γιατί τους χαρίστηκε, αλλά γιατί το κέρδισαν. Ο κόσμος πλημύρισε το Piraeus Academy και το έκανε για αυτούς.
Πρώτες νότες του In The Army Now και το τρίτο και τελευταίο μέρος της σκηνής αποκαλύπτει το άρμα των Sabaton. Όλο το venue τραγουδά και βρίσκεται σε έκσταση ενώ τα πρώτα video κάνουν την εμφάνιση τους στο video wall. Η είσοδος είναι κλασική. “The March To War” και “Ghost Division”. Πόλεμος.
Τι κι αν ακόμα μια φορά είχαν αλλαγές σε νευραλγικές θέσεις (κιθάρα και drums), οι Sabaton καθοδηγούμενοι από έναν πραγματικό ηγέτη επί σκηνής δεν κάνουν ποτέ εκπτώσεις. Ο Joakim Broden μαγνητίζει το βλέμμα σου, το αφήνει να φύγει με μεγάλη δυσκολία από πάνω του. Ο τύπος είναι performer με όλη τη σημασία της λέξης. Χωρίς αυτόν, τολμώ να πω, ότι οι Sabaton δε θα ήταν ποτέ ίδιοι.
Τέσσερις Σπαρτιάτες βγαίνουν στη σκηνή και… “Sparta”! Ο κόσμος στο πόδι. Όλα τα χέρια ψηλά και οι φωνές ενωμένες. Sparta! Hellas! Και τι δεν ακούσαμε στα 17 κομμάτια του setlist… Carolus Rex, The Lion From The North, Resist And Bite, Night Witches, Primo Victoria, Shiroyama, To Hell And Back, Coat Of Arms (μη μου πείτε ότι θέλετε να μάθετε αν έγινε χαμός ή όχι κι αν μπήκε ελληνική σημαία πάνω στο τανκ…).
Θα μου επιτρέψετε, από όλα όσα ακούσαμε να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο The Final Solution. To μοναδικό κομμάτι που είχαμε ζωντανά πλήκτρα, μια υπέροχη ακουστική εκτέλεση από αυτές που χρειάζονται όσο τίποτα σε ένα live για να χαλαρώσουν τις αισθήσεις και να μεγαλώσουν τη μαγεία. Πόσο όμορφο όταν άναψαν τόσοι αναπτήρες, πόσο ξενέρωτο όταν σηκώθηκαν τόσα κινητά για βιντεοσκόπηση. Αλλά είπαμε… 2017…
Όταν οι Sabaton μας άφησαν, προσπάθησα να αναλογιστώ λίγο ψυχρά κι όχι συναισθηματικά, τι θα ήθελα διαφορετικό. Θέλω πληκτρά στα live. Δεν μπορεί ένα συγκρότημα που βασίζεται τόσο πολύ στα keyboards να μην έχει πληκτρά. Για μένα χάνουν πολύ από αυτό το θέμα ή, για να το πω πιο σωστά, θα κέρδιζαν πολύ περισσότερο αν είχαν. Από εκεί και πέρα, επειδή ψάχνουμε διάφορες δικαιολογίες για άλλα live… Δεν είχε μετρό, ήταν εργάσιμη, ο κόσμος δεν έχει λεφτά κτλ… Ε, λοιπόν Τετάρτη βράδυ (με Πέμπτη εργάσιμη), μετρό κλειστό στο Γκάζι και εισιτήριο 25, 28, 30€ (τιμιότατο για το billing)… Είπατε τίποτα; Απλά είναι Sabaton…
Sabaton setlist
In the Army Now
The March to War
Ghost Division
Sparta
Blood of Bannockburn
Swedish Pagans
The Last Stand
Carolus Rex
Union (Slopes of St. Benedict)
Diary of an Unknown Soldier
The Lost Battalion
Dominium Maris Baltici
The Lion From the North
The Final Solution (Acoustic)
Resist and Bite
Night Witches
Winged Hussars
Primo Victoria
Shiroyama
Coat of Arms
To Hell and Back
photos/video: Cristina Alossi
620 
